مجله نماوا، بهرنگ تنکابنی
فارغ از فعالیت‌ها و نقش رضا حداد در فضای تئاتر که اهالی تئاتر بهتر می‌توانند در مورد آن بگویند، فکر می‌کنم مهم‌ترین و پررنگ‌ترین جنبه شخصیتی و وجودی‌اش، نقشِ حمایتگری و همراهی رضا حداد است که برای افرادی که با او ارتباط داشتند، بسیار ملموس بود. این حمایتگری به گونه‌ای بود که افراد متعدد در حوزه‌های مختلف هنری علی‌الخصوص تئاتر و موسیقی یا کسب و کارهایی خارج از دنیای هنر، به عبارتی، هرکس که رضا حداد را (مستقیم یا غیرمستقیم) می‌شناخت، می‌توانست روی کمک و همراهی او حساب ویژه‌ای باز کند. چون تا جایی که می‌توانست تلاش می‌کرد نقش مفید و موثری در به ثمر رسیدن اتفاق‌های مهم و جذاب داشته باشد؛ گاهی با کمک فکری و ارتباط دادن و گاهی با حضور پررنگ‌تر و ایفای نقشی کلیدی‌تر.
ما، افراد حلقه‌های اطراف رضا حداد، چه دوستان نزدیک‌ترش، چه اهالی هنر، چه اهالی کسب و کارهای متنوع دیگر، همیشه پشتمان به او، حضورش و تاثیرگذاری‌اش گرم بود و او به واقع حلقه اتصال افراد متعدد و پرشماری به یکدیگر بود. فقدانش بسیاری از این ارتباطات را مخدوش خواهد کرد و این اتفاق ممکن است ما را از هم دور کند. سخاوت رضا در تحکیم و گسترش این اتصالات چه دوستانه، چه در فضای کاری و هنری و تکیه بر قدرت همین روابط، توانست بیست و چند سال شبکه آفتاب را با افراد مختلف و بسیار زیاد شکل بدهد.
جای او بسیار خالی خواهد بود.
