مجله نماوا، زهرا مشتاق
یک آینه خیلی بزرگ قدی و طولی، همه در آن جا می‌شوند. به اندازه روزهای سخت، به اندازه خوشحالی‌ها. همه چیز دارد. قصه‌ای که می‌تواند هر کجای دنیا اتفاق بیفتد. چون داستان ما آدم‌هاست. سرنوشت‌هایی که از آن بی‌خبریم و چه بهتر. چه کسی است که بداند قرار است زندگی برایش چه تلخی‌هایی در آینده داشته باشد و بتواند تحمل کند؟!
«این ما هستیم» یک سریال خانوادگی تمام عیار است که می‌شود تمام فصل‌هایش را با اشتیاق دنبال کرد. لازم نیست هیچ تلاشی برای فهم آن کرد، چون خود زندگی است. می‌تواند برش‌هایی از تجربه خود ما باشد. وقت‌هایی که از تنهایی گریه کرده‌ایم. از شکست آزرده شده‌ایم. از بیکاری ترسیده‌ایم؛ از بی پولی، عشق‌های بربادرفته. وقت‌هایی که از خودمان عصبانی شده‌ایم، خجالت کشیده ایم، اعتماد به نفس نداشته‌ایم و برای آنچه از دست داده‌ایم، در خلوت یا با کسان و دوستان گریسته‌ایم. همه این چیزها در «این ما هستیم»، موج می‌زند. پروار است و حسابی عمل آمده، و درست مثل مربای انجیر جاافتاده و قوام آمده.
مساله فقط به اشتراک گذاشتن زندگی چند نسل نیست؛ اتفاقا مساله به طور کلی درباره آدم‌ها و ذات زندگی است که پیچیده است و حسابی بالا و پایین دارد. تازه این زندگی آمریکایی‌هاست! اگر قصه چند قاره جلوتر بیاید و مثلا به آفریقا یا سر راهش به آسیا برسد، چه لایه‌هایی می گیرد. حتما غصه‌هایش بیشتر می‌شود، وجه اندوه و مشکلاتش، به ور شادی‌ها می‌چربد و غلبه می‌کند.
البته سریال سختی است. اینکه از گذشته به حال بیایید و مدام در گردش میان چندین و چند خانواده و داستان‌هایشان باشید؛ خیلی خیلی سخت است. منظورم به طور مشخص تدوین فیلم است. یک تدوین سخت که مخاطبش را مثل نوشیدن یک لیوان آب خنک و گوارا، از جایی به جای دیگر می‌برد؛ از خانه‌ای به خانه‌ای دیگر. از اتفاق همین حالا به رویداد مثلا چهل سال قبل و آب از آب تکان نمی‌خورد. باسمه‌ای نمی شود، تماشاکننده سردرگم نمی‌شود، چون آدم‌ها و قصه‌هایشان، سر وقت و درست و به موقع معرفی می‌شوند. از تعلیق خبری نیست. مخاطب جان به لب نمی‌شود، همه چیز نرم است. و همه اطلاعات بدون هیچ عجله و تدریجی و با گشاده‌دستی تمام در اختیار مخاطب قرار می‌گیرد. اگر فکر می‌کنید این روش ملایم و بطئی موجب کند شدن ریتم سریال شده است، سخت در اشتباهید. چون سریال دوان دوان پیش می‌رود و شما را هم با خود می‌کشاند. درست مثل آنکه در یک تویوتا کرولا نشسته باشید و اتومبیل بی‌نهایت نرم در حرکت باشد و شما ناگهان متوجه می‌شوید به پایان جاده رسیده‌اید و در مقصد هستید. این ویژگی «این ما هستیم» است. با یک عالمه چیزهای مهم که فهم، یادگیری و عمل به آنها می‌تواند از ما انسان‌های بهتری درست کند. مثل فرهنگ فرزندخواندگی. بچه‌هایی که به اندازه بچه‌های خودمان عزیز و مهم می‌شوند و به اندازه فرزندان خودمان در برابر آنها احساس مسولیت می‌کنیم. سادگی، فروتنی، مهربانی، احساس مسولیت و هزارتا چیز دیگر. گفتم که، این سریال زندگی خود ماست. یک آینه قدی خیلی خیلی بزرگ که می‌توانیم خودمان و خانواده و دوستان‌مان را در آن پیدا کنیم و به هم دیگر فرصت تماشا و گفت‌وگو بدهیم. گفت‌وگو، نه قضاوت. توصیه، نه قضاوت و کوشش برای بهتر شدن. این ما هستیم.
تماشای سریال این ما هستیم در نماوا
