وقتی ما را می‌بینند When They See Us جزو آن دسته از مینی سریال‌هایی است که یک تیم شایسته با بازی‌های خوب کنار هم قرار گرفته‌اند تا بدون کنایه زدن، یک داستان مهم که هنوز خیلی‌ها از حقیقت آن خبر ندارند را روشن‌سازی کنند.
ایوا دوورنی تهیه‌کننده، کارگردان و نویسندهٔ مشهور (سلما Selma و ملکه شکر Queen Sugar) روی ناعدالتی‌هایی که در اتفاقات پارک مرکزی برای پنج نوجوان رخ داد، متمرکز شده است. در سال ۱۹۸۹، چهار مرد جوان آفریقایی آمریکایی و یک مرد اسپانیایی به اتهام تجاوز به یک زن سفیدپوست که در پارک مرکزی مشغول دویدن بود، دستگیر شدند و به صورت اجباری به انجام این کار اعتراف کردند.
هرگز هیچ مدرکی فیزیکی دال بر متهم بودن این چند جوان بی‌گناه به دست نیامد. آنها که بین ۱۴ تا ۱۶ سال سن داشتند، پس از ساعت‌ها بازجویی و تهدید از سوی کارآگاهان، به ارتکاب این جرم اعتراف کردند. حتی پدر دو تا از نوجوان‌ها جداگانه آنها را تشویق کردند تا به انجام این کار اعتراف کنند.
در پوشش رسانه‌ای، این پسرها را با جانی‌های وحشی که جرم و جنایت‌های مختلفی رقم می‌زدند مقایسه کردند.
همچنین بخوانید:
نقد سریال جنتلمن جک Gentleman Jack – سوران جونز در هلیفکس غوغا به پا می‌کند
دونالد ترامپ ملک‌دار بزرگ، مدتی تبلیغات روزنامه را حذف کرد تا خواسته‌اش برای اعدام آنها را به گوش همه برساند. این نوجوان‌ها در دادگاهی که در سال ۱۹۹۰ تشکیل شد، نسبت به برخی اتهامات مقصر شناخته شدند و بین ۶ تا ۱۳ سال زندان برای آنها بریده شد.
در سال ۲۰۰۲، متهم واقعی لب به اعتراف گشود و دی‌ان‌ای او با مدارک موجود مطابقت پیدا کرد. یک دادگاه عالی دستور آزاد کردن متهم‌ها را صادر کرد. این نوجوان‌ها که به مردهای جوانی تبدیل شده بودند، شکایتی تنظیم کرده و بالاخره در سال ۲۰۱۴ مبلغ توافقی ۴۱ میلیون دلار دریافت کردند.
این داستان در سریال وقتی ما را می‌بینند When They See Us در چهار قسمت روایت می‌شود. رویکرد دوورنی بدون تعارف و موفق کارگردان با قرض گرفتن ظاهر واقعی درام‌های جنایی و بدون چنگ زن به استعاره‌های معمول در این ژانر، ماجرا را به طور کامل به تصویر کشیده است. پسرها، خانواده‌هایشان و اثرات جبران‌ناپذیری که زندانی کردن آنها در پی داشت، مرکز اصلی داستان هستند. به جای ساختن یک شخصیت قوی از آنها، بُعد انسانی وجودشان روایت می‌شود. همان‌طور که از عنوان سریال بر می‌آید، کل داستان دربارهٔ نگاهی است که نسبت به آنها وجود داشت. در رویکردی وسیع‌تر نیز به نگاه ناعادلانه‌ای که برخی پسرهای نوجوان را اراذل و اوباش‌های بالقوه تلقی می‌کنند پرداخته شده است.
وقتی ما را می‌بینند When They See Us به شکلی ماهرانه با محتوای داستان اصلی هماهنگ شده و نیویورک اواخر دهه ۸۰ میلادی را به تصویر کشیده است؛ جایی که در حل کردن و پیگیری قانونی چنین جرم به‌خصوصی، با طرز فکر انبوه مردم (که شنیع و از روی خشم بود) روبرو شد. این داستان به نوعی درباره مجازات‌های بدون محاکمه مدرن است.
وقتی ما را می‌بینند When They See Us از نظر لحن و اجرای حکم، جایی بین داستان جرم آمریکایی American Crime ساخته جان ریدلی و مردم علیه او. جی. سیمپسون: داستان جنایی آمریکایی The People v. O.J. Simpson: American Crime Story که به مخاطبانش چیزهایی درباره تاثیرات زمان و محتوا یاد داد، قرار می‌گیرد.
بدون هیچ پیش‌زمینهٔ اولیه، قسمت اول سریال خیلی سریع به شب جنایت و روزهای بعد از آن می‌پردازد و یک نوجوان پرهیجان را نشان می‌دهد که بقیه را به تماشای مردم در پارک مرکزی در یک عصر بهاری دعوت می‌کند. در دقیقه‌های اول، فرصت آشنایی زیادی با شخصیت‌های اصلی پیش نمی‌آید. بازیگران نوجوان وقتی ما را می‌بینند When They See Us به خوبی پریشانی، ترس از قضاوت نابه‌جا و اتهام دروغین را در چهره و بازی‌‌هایشان به نمایش گذاشته‌اند.
در نهایت، زمانی که خبر آزادی شخصیت‌ها می‌آید، حسی معجزه‌آسا نمایان می‌شود و سریال به بالاترین حد خودش می‌رسد. تماشاچی بالاخره متوجه نقش خودش در کل این داستان می‌شود: تمام چیزی که از ما می‌خواهند این است که درست ببینیم.
این مقاله برگرفته از نوشته هنک استوور در سایت washingtonpost.com است.
سایر منتقدان درباره این سریال چه گفته‌اند؟
ویلا پاسکین | اسلیت
هیجان‌انگیز، باارزش و گاهی بسیار تاثیرگذار و اغلب طاقت‌فرسا. این سریال جزو آن دسته سریال‌هایی است که حتما باید آن را تماشا کرد. وقتی ما را می‌بینند علاوه بر داشتن جنبه سرگرمی، آگاهی ذهن، مسئولیت‌های اجتماعی و وظایف انسانی ما را نیز مورد هدف قرار می‌دهد.
ایمی آماتنگلو | پیست
تماشای این سریال کار بسیار دشواری است. وقتی ما را می‌بینند به شدت مرا تحت‌تأثیر قرار داد. مطمئن هستم که شما هم پس از تماشای آن همین حس را خواهید داشت.
رابرت لوید | لس آنجلس تایمز
احتمالا به دلیل تجربهٔ دوورنی در ساخت مستند و داستان‌های درام، این سریال نسبت به پروژه‌های مشابه یک سر و گردن بالاتر است. داستانی انسانی که از دل تاریخ بیرون آمده و به طرزی جدایی ناپذیر ابعاد مساوی از مسائل شخصی و سیاسی را به تصویر می‌کشد. تمام بازیگران سریال استثنائی و عالی هستند.
واقعا سریال اش فوق العاده است و به شدت آدم رو درگیر میکنه همه چیز سر جاشه و بازیها عالیه، اما همون طور که توی نقد هم اومده دیدنش آسون نیست، این که میبینی چه کاری با آینده ی این نوجوونا انجام میدن و تو نمیتونی کاری براشون انجام بدی