در ساعات اولیه‌ی صبح یک روز ماه مارس در سال ۲۰۰۸ یک دختر ۱۸ ساله در لینوود واشینگتن توسط یک غریبه در آپارتمانش از خواب بیدار می‌شود. غریبه چاقو زیر گلوی او می‌گذارد، او را با طناب می‌بندد و مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد، از او عکس می‌گیرد و تهدید می‌کند در صورتی که پیش پلیس برود عکس‌ها را در اینترنت منتشر خواهد کرد. و سپس آن‌جا را ترک می‌کند.
من نقد خود را از سریال باورنکردنی Unbelievable شبکه‌ی نتفلیکس با این مقدمه‌ی منزجز‌کننده آغاز کردم تا یک نکته را کاملا روشن کنم: این اتفاق واقعا افتاده است. نه تنها در سریال بلکه هر روز و در زندگی واقعی نیز رخ می‌دهد. این جنایت، هسته‌ی اصلی مقاله‌ای به نام «داستان غیرقابل باوری از تجاوز» است که برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر شد، و همچنین قسمتی از پادکست «این زندگی آمریکایی» به نام «آناتومی تردید» که هر دو به عنوان مبنایی برای ساخت باورنکردنی Unbelievable قرار گرفتند. هم این مقاله و هم این پادکست، هر دو از ابتدا به روشنی و شفافیت اذعان می‌کنند که تردیدی در مورد وقوع جنایت مورد بحث آن‌ها وجود ندارد — قطعا اتفاق افتاده است.
همچنین بخوانید:
نقد سریال Lenox Hill – مستند جدید نتفلیکس در مورد پزشکان نیویورک رویکرد متفاوتی به زندگی در بیمارستان دارد
بسیاری از شخصیت‌های زندگی قربانی — در همه‌ی نسخه‌های داستان از او با نام مری یاد می‌شود — ممکن است حرف او را باور نکرده باشند، اما افرادی که داستان او را به ما می‌گویند می‌خواهند بدانیم که آن‌ها باور دارند و ما هم باید داشته باشیم.
همین موضوع در مورد باورنکردنی Unbelievable هم صادق است، یک درام جنایی که — به طرز طعنه‌آمیزی — بر اساس پایه‌های محکمی از باور ساخته شده است. اولین قسمت این سریال به بررسی مری (با بازی کیتلین دیور) در طول ساعات پس از حمله می‌پردازد، که در آن به همراه مادرخوانده‌اش جودیت (با بازی الیزابت مارول) منتظر رسیدن پلیس هستند. تقریبا بلافاصله احساس می‌شود که یک جای کار می‌لنگد. از مری خواسته می‌شود تا جزئیات حمله را بارها و بارها برای افراد غریبه تحت نظر دفترچه یادداشت‌ها و دوربین‌های مداربسته تشریح کند. همه چیز رسمی است، و می‌دانیم که نیروی پلیس و کادر درمانی “تنها دارند کار خود را انجام می‌دهند.” اما چیزی در این تکرار خشک و بی‌روح نهفته است که بسیار سنگدل و خشن به نظر می‌آید. با دیدن این‌که مری چقدر مورد بازجویی قرار می‌گیرد، از او عکس می‌گیرند و بازپرسی می‌شود، به راحتی می‌توان درک کرد که چرا قربانیان مورد آزار و اذیت قرار گرفته ترجیح می‌دهند این موارد را گزارش نکنند.
با این وجود، علی‌رغم انگولک و معاینه‌ی بی‌رحمانه‌ی بدن و داستان مری، و تردید در حال رشد از طرف پلیس و کسانی که قرار است حامی او باشند مبنی بر صحت داستان او (تا پایان قسمت اول دیگر هیچ کس حرف او را باور نمی‌کند)، باورنکردنی Unbelievable تصریح می‌کند که او حقیقت را می‌گوید. این موضوع توسط فلش‌بک‌هایی به حمله که در جای جای سریال به چشم می‌خورد مشخص است.
داستان این سریال در ۳۸۵ دقیقه‌ی متراکم روایت می‌شود و در هیچ لحظه‌ای از آن از مخاطب دعوت نمی‌شود تا به درستی حرف مری شک ببرد.
برخی معتقدند باورنکردنی Unbelievable دو سریال است که در قالب یک سریال ترکیب شده است — نیمی از آن درباره‌ی روند فعالیت قوی و غرور آمیز پلیس است، و نیمی از آن بررسی افسرده‌کننده از شخصیت یک بازمانده‌ی جنایتی هولناک — اما برای من تمام نکته همین است. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که نیروی پلیس کارهای شگفت‌انگیزی انجام می‌دهد و در عین حال در آسیب رساندن و لطمه زدن‌های بزرگی نیز دست دارد.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی لورن تومن در وب‌سایت کلایدر است.
حال به بررسی نظر سایر منتقدین می‌پردازیم:
ایمی جونز Amy Jones | تلگراف The Telegraph
سریال باورنکردنی Unbelievable تنها یک داستان گیرا و مجذوب‌کننده نیست، بلکه بحث مفصل و پیچیده‌ای از این است که چرا باید نگاهی منصفانه به طرز برخوردی که با قربانیان آزار و اذیت داشته باشیم و چقدر باید آن‌ها و حرف‌هایشان را جدی بگیریم.
آرون بارنهارت Aaron Barnhart | پرایم‌تایمر Primetimer
آن‌چه که در باورنکردنی Unbelievable تماشا می‌کنیم این است که می توانید یک سریال با فیلم‌نامه‌ای غنی در مورد سیستم قضایی ناکارآمد بسازید که اگر به اندازه‌ی هر درام دیگری سرگرم‌کننده، انسانی، دوست‌داشتنی، و رضایت‌بخش نباشد، کمتر هم نیست.
جن چینی Jen Chaney | نیویورک مگزین (والچر) New York Magazine (Vulture)
باورنکردنی Unbelievable یکی از بهترین درام‌ها جنایی اخیر و یکی از بهترین سریال‌های سال ۲۰۱۹ است. ویور و کالت هر دو شخصیت زنانی را نقش‌آفرینی می‌کنند که علی‌رغم یکپارچگی به اندازه‌ای کاستی و خطا دارند که حس انسان بودن به مخاطب می‌دهند و پلیس‌های خوب کلیشه‌ای نیستند. دور به خوبی و ظرافت نقش مری آسیب‌پذیر و لطمه‌خورده را بازی می‌کند. باورنکردنی Unbelievable نمونه‌ی موفقی از روایت نگو-نشان-بده است.
