۲۰ نقش‌آفرینی برتر مریل استریپ

مریل استریپ Meryl Streep تحصیلات هنر خود را در سال ۱۹۷۵ در دانشگاه ییل Yale در سن ۲۶ سالگی به پایان رساند (او خرج تحصیل خود را با کار کردن به‌عنوان پیش‌خدمت و تایپیست تأمین کرد) و سپس به عرصه‌ی هنر نیویورک آمد. او در سال اول زندگی کار خود یک جایزه‌ی تونی Tony برد و در سال دوم نخستین نقش اول خود را به دست آورد. در سال سوم هم برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شد.
در ادامه به بررسی بیست فیلم برتر او می‌پردازیم:

همچنین بخوانید:
۱۰ نقش‌آفرینی‌ برتر میشل فایفر به انتخاب منتقد هالیوود ریپورتر

۲۰. Marvin’s Room ۱۹۹۶

این کمدی-تراژدی درباره‌ی روابط خواهرانه‌ی لی Lee با بازی مریل استریپ Meryl Streep و بسی Bessie با بازی دایان کیتن Diane Keaton است. این توصیف از فیلم آن را پایین‌تر ازآنچه واقعاً هست جلوه می‌دهد. استریپ یک بار دیگر مجبور است نقش یک خواهر جدی را بازی کند و این برای مخاطب تکراری است، حتی اگر آن را به بهترین شکل، مانند این فیلم، ایفا کند.

۱۹. The Hours ۲۰۰۲

«ساعت‌ها» The Hours بدون استریپ Streep می‌توانست در سکوت از بین برود، اما او با حضور خود گرمای زیادی را به این فیلم اقتباسی از برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر، رمان مایکل کانینگهام Michael Cunningham، داد. استریپ Streep در نقش کلاریسا Clarissa بازی می‌کند، معشوقه‌ی سابق شاعر معروف ریچارد Richard (با بازی اد هریس Ed Harris) که مبتلا به ایدز و در حال مرگ است. او در این نقش کلیشه‌ها را بر هم می‌زند و به‌خوبی نقش زنی رمانتیک را بازی می‌کند که نمی‌تواند درک کند چرا خوشبختی مدام از او در حال فرار کردن است.

۱۸. One True Thing ۱۹۹۸

این نقشی است که استریپ معمولاً بازی نمی‌کند: مادر نق‌نقو. در این فیلم اقتباسی از رمان آنا کویندلن Anna Quindlen (به کارگردانی کارل فرانکلین Carl Franklin) استریپ نقش مادری را بازی می‌کند که در آستانه‌ی مرگ به خاطر سرطان است و با دختر خبرنگار خود (با بازی رنی زلوگر Renée Zellweger، ضعیف‌ترین حلقه‌ی زنجیر فیلم) تماس می‌گیرد و از او می‌خواهد تا در آخرین روزهای عمرش به او کمک کند.

۱۷. Mamma Mia ۲۰۰۸

ممکن است از آبا Abba متنفر باشید، شاید از تمام تلاش‌های هنری که سعی شده در این فیلم جا داده شود خوشتان نیاید و ممکن است از تمام بازیگران مرد آن بدتان بیاید، اما تقریباً غیرممکن است از سرخوشی استریپ در این فیلم لذت نبرید. این فیلم نماد حضور پرقدرت استریپ در باکس آفیس است و می‌توانید او را غرق در قدرت‌های جدیدش ببینید. استریپ همیشه یک بازیگر جدی بوده است، اما این ستاره‌ی قدیمی سینما در این فیلم بازیگوشی می‌کند و ما از تماشای آن لذت می‌بریم.

۱۶. Out of Africa ۱۹۸۵

اگر بتوانید با سرعت آهسته‌ی این فیلم — داستان به‌صورت سری داستان‌های کوتاهی در مورد زندگی کارن دینسن Karen Dinesen با بازی استریپ روایت می‌شود — و تلاش مذبوحانه‌ی کارگردان سیدنی پلاک Sydney Pollack برای القای این‌که این فیلم در سطح اسکار است، کنار بیایید، می‌توانید بازی زیبای استریپ را در هسته‌ی آن تماشا کنید و از آن لذت ببرید. او باید در طی دو دهه از فردی جوان و بی‌تجربه تبدیل به زنی شکسته، سرد و گرم چشیده و پر از حسرت تبدیل شود و بدون تلاش این کار را انجام می‌دهد.

۱۵. Doubt ۲۰۰۸

شهرت استریپ در فیلم «تردید» Doubt به ضرر او تمام شده است — او نمی‌تواند گرما و صمیمیتی که با شخصیتش عجین شده را کنار گذاشته و یک نقش سرد و بی‌روح را ایفا کند. بااین‌حال او به‌اندازه‌ی کافی توانسته است دیوصفتی را در نقش خود به تصویر بکشد. او نقش یک آدم فضول و ازخودراضی را بازی می‌کند که متقاعد شده کشیش مدرسه (با بازی فیلیپ سیمور هافمن Philip Seymour Hoffman) ارتباطی خارج از قاعده با یک دانش‌آموز داشته است

۱۴. Ironweed ۱۹۸۷

این بیشتر فیلم جک نیکلسون Jack Nicholson است تا فیلم مریل استریپ، اما درعین‌حال یکی از قوی‌ترین بازی‌های استریپ را شامل می‌شود، با وجودی که شخصیت نقش او چندان عمیق نیست. هردو بازیگر نقش الکلی‌های بی‌خانمانی را بازی می‌کنند که در دوره‌ی افسردگی و رکود در آلبانی زندگی می‌کنند. نقش محوری داستان نیکلسون است و استریپ مکمل او است، بااین‌حال بازی استریپ شگفت‌آور و یکی از نقاط روشن فیلم محسوب می‌شود.

۱۳. Death Becomes Her ۱۹۹۲

«مرگ درخور اوست» Death Becomes Her یک کمدی تاریک پر از جلوه‌های ویژه‌ی جنجالی و برجسته است و داستان آن در مورد پیر شدن، جراحی زیبایی و امید و تلاش بی‌ثمر جوان ماندن تا ابد است — موضوعاتی که بسیار دور از ذهن آدم‌های هالیوود است. استریپ در نقش مدلین اشتون Madeline Ashton بسیار خنده‌دار ظاهر شده است، یک ستاره‌ی خودخواه برادوی که درگیر جنگ و جدل با دوست خود هلن شارپ Helen Sharp (با بازی گلدی هاون Goldie Hawn) است که جراح نگون‌بخت ارنست منویل Ernest Menville (با بازی بروس ویلیس Bruce Willis) در بین این دو گرفتار شده است.

۱۲. Plenty ۱۹۸۵

این فیلم که در میان نقش‌های برجسته و مشهور او در طی سال‌های دهه‌ی ۷۰ تا اواسط دهه‌ی ۸۰ گم شده است، یکی از بازی‌های زیبای استریپ در نقش سوزان محسوب می‌شود — یک مبارز علیه جنگ جهانی دوم که پس از دیدن شرایط بعد از جنگ و این‌که زندگی پر آرامشی که فکر می‌کرد بعد از جنگ مهیا می‌شود رؤیایی بیش نبود، مأیوس و ناامید می‌شود. استریپ دنیای درونی سوزان را اسرارآمیز نگه می‌دارد، این زن نگون‌بخت با تصور آینده‌ای روشن که در ذهن خود ساخته، در زندگی از این‌سو به آن‌سو می‌رود.

۱۱. A Cry in the Dark ۱۹۸۸

این‌که این فیلم پس از گذشت ۳۰ سال همچنان به نام «دینگو بچه‌ی من را برده است» Dingo’s Got My Baby معروف است هم توهینی به نقش‌آفرینی مریل استریپ است و هم اعترافی به قدرت آن. او در این فیلم یک کار غیرممکن برای انجام دادن دارد. او نقش یک فرد نامتعادل و بی‌رحم را بازی می‌کند که به باور مخاطب قادر به قتل دیگران است و سپس حتی وقتی‌که مدارک و دلایل مبنی بر قاتل بودن او اعتبار خود را از دست می‌دهند، او همچنان در شخصیت خود باقی می‌ماند: درواقع او دوست‌داشتنی‌تر از وقتی نیست که فکر می‌کردیم قاتل است.

۱۰. Julie & Julia ۲۰۰۹

به‌آسانی می‌توان به «جولی و جولیا» Julie & Julia به چشم یک فیلم معمولی مریل استریپ نگاه کرد، اما علاوه بر آن‌که نقش خود را به‌خوبی ایفا می‌کند، در آن عمیق‌تر می‌شود. او ناراحتی و رنج را در چهره‌ی زنی به تصویر می‌کشد که به خاطر شاغل بودن در دهه‌ی ۵۰، در زندگی حرفه‌ای و شخصی خود با جنسیت زدگی زیادی مواجه شده است.

۹. The Devil Wears Prada ۲۰۰۶

مریل استریپ در این فیلم در اوج قدرت خود قرار داشت و با بازی خود در این فیلم به همه ثابت می‌کند که بازیگری خوب لزوماً با ظرافت و کنترل نیست. او نقش‌آفرینی انفجاری از میراندا پریستلی Miranda Priestly انجام می‌دهد که در آن با بی‌رحمی از آزار دادن دستیار شخصی جدید خود، اندی ساچز Miranda Priestly (با بازی ان هاتاوی Anne Hathaway) لذت می‌برد. میراندا با موی سفید، لباس‌های شیک و پرزرق‌وبرق و برخورد پر قضاوت و طلبکارانه‌ی خود، ترسی دائمی را به همه القا می‌کند.

۸. The Post ۲۰۱۷

کی گراهام Kay Graham مانند سایر نقش‌های معمول استریپ نیست. یک فرد اجتماعی و برون‌گرا که همچنان از خودکشی شوهر خود در سوگ و عزاست، درحالی‌که هیئت‌مدیره‌ی روزنامه‌ی واشنگتن‌پست Washington Post در آستانه‌ی روبرویی با یک بحران است، به‌عنوان ویراستار این روزنامه انتخاب می‌شود. بحرانی که واشنگتن پس با آن روبروست این است که آیا با نیکسون مخالفت کرده و اسناد پنتاگون را منتشر خواهند کرد یا نه؟ این فیلم کاملاً روایی است و استریپ بهترین گزینه برای آن است.

۷. The Bridges of Madison County ۱۹۹۵

احتمالاً این فیلم را درجایی بالاتر در این لیست قرار می‌دهید، اما ما همیشه با این فیلم شگفت‌زده می‌شویم، مخصوصاً با بازی مریل استریپ. این فیلم می‌توانست اقتباسی مضحک از یک کتاب مضحک باشد، اما استریپ — در کنار بازی تأثیرگذار کلینت ایستوود Clint Eastwood — این فیلم را تبدیل به اثری تماشایی کرده است. شخصیت زن خانه‌دار داستان به لطف بازی زیبای استریپ عمق زیادی پیدا کرده است و در طول فیلم او در هر صحنه‌ای موضوع اصلی داستان — که کشف دوباره‌ی شور و اشتیاق یک زن است — را به مخاطب منتقل می‌کند.

۶. Kramer vs. Kramer ۱۹۷۹

استریپ در این فیلم نقش کسی را بازی می‌کند که مخاطبان از او بیزار می‌شوند — او در صحنه‌ی آغازین خانواده‌ی خود را رها می‌کند — و بسیار واقعی این نقش‌آفرینی را انجام می‌دهد؛ شما همیشه ریشه‌ی رفتارهای او را می‌بینید و درک می‌کنید، حتی اگر با انتخاب‌های او موافق نباشید. این نقش قرار بود توسط کیت جکسون Kate Jackson از «فرشته‌های چارلی» Charlie’s Angels بازی شود، اما او نتوانست این سریال تلویزیونی را رها کند. استریپ این نقش را به عهده گرفت، به‌خوبی از پس آن برآمد و اولین اسکار خود را به خاطر بازی در آن دریافت کرد.

۵. Silkwood ۱۹۸۳

مریل استریپ یکی از بزرگ‌ترین بازیگران عصر ما است، یک زن بی‌نهایت زیبا و یکی از سرشناس‌ترین انسان‌های روی کره‌ی زمین؛ اما او کاملاً در نقش کارن سیلکوود Karen Silkwood، یک زن اهل اوکلاهاما که معتقد است او و همکارانش در معرض تشعشعات ناامن رادیواکتیو هستند، محو می‌شود. او تقریباً به‌طور اتفاقی تبدیل به یک فعال اجتماعی می‌شود، اما علی‌رغم تلاش‌های کسانی که می‌خواهند جنبش او را به نفع خود مصادره کنند یا به خاطر امنیت مالی خود صدای او را خاموش کنند، مستقل باقی می‌ماند. بهترین نکته‌ی نقش استریپ این است که او سخنرانی‌های آن‌چنانی نمی‌کند و خود را بیش ازآنچه هست نشان نمی‌دهد.

۴. Defending Your Life ۱۹۹۲

این کمدی کلاسیک و خنده‌دار آلبرت بروکس Albert Brooks — درباره‌ی ایستگاهی ابدی پس از مرگ که در آن بر اساس زندگی خود در این دنیا قضاوت می‌شوید — ثابت کرد که استریپ اگر بخواهد می‌تواند در یک دنیای موازی، جولیا رابرتز Julia Roberts باشد. او مانند جولیا جذاب و خوش‌رو است، زنی که بر روی زمین، برخلاف دنیل میلر Daniel Miller ترسو، بسیار درست‌کار بود. داستان عاشقانه‌ی آن‌ها بسیار باورپذیر و پخته است: دو انسان خوش‌قلب که مانند آدم‌های بالغ، با وجود آگاه بودن از خطرها و هشدارها همدیگر را دربر می‌گیرند. استریپ شگفت‌انگیز است، او طناز، جذاب و بسیار واقعی است (ما عاشق بازی او در رستوران‌های جاجمنت سیتی Judgment City هستیم).

۳. The Deer Hunter ۱۹۷۸

پس از آن‌که رابرت دنیرو Robert De Niro بازی استریپ را در نقش کوچکی در «باغ آلبالو» The Cherry Orchard دید، نقش لیندا Linda در فیلم «شکارچی گوزن» The Deer Hunter نصیب او شد. استریپ صحنه‌های زیادی در این فیلم برنده‌ی اسکار از مایکل چیمینو Michael Cimino ندارد، اما تک‌تک آن‌ها را خوب از آب درآورده است و نقشی را که می‌توانست یک عاشق معمولی باشد را تبدیل به اثری پر از احساس و هیجان کرده است. اگر «شکارچی گوزن» The Deer Hunter را فیلمی درباره‌ی مردان، جنگ و مراحل مهم زندگی بدانیم، استریپ نقطه‌ی مقابل آن است. عشق لیندا برای نامزدش نیک Nick (با بازی کریستوفر واکن Christopher Walken) و علاقه‌ی ناگفته‌اش به دوست او مایک Mike (با بازی دنیرو De Niro) نمایشی از آسیب‌پذیری و صمیمیتی است که مردان اطراف او نمی‌توانند بروز دهند.

۲. Adaptation ۲۰۰۲

استریپ با بازی در نقش سوزان اورلئان Susan Orlean، نویسنده‌ی نیویورکر New Yorker یکی از خنده‌دارترین و راحت‌ترین — و البته یکی از طبیعی‌ترین — ایفای نقش‌های خود را به نمایش می‌گذارد. استریپ بدون آن‌که خود را پشت چیزی مخفی کند، نقش یک نویسنده‌ی سرشناس را به شکلی کاملاً معلق در دنیای اطراف خود، بازی می‌کند. او علاوه بر مخاطبان، خود را هم با علاقه‌ای که به جان لوراخ John Laroche با بازی کریس کوپر Chris Cooper نشان می‌دهد، شگفت‌زده می‌کند.

۱. Sophie’s Choice ۱۹۸۲

این نقش مریل استریپ — در سن ۳۳ سالگی — بود که همه را مجاب کرد ما با پدیده‌ای نادر در تاریخ بازیگری مواجه هستیم. استریپ در این نقش همه کار می‌کند. او عزادار است، وسوسه‌انگیز است، شکست‌خورده و نابود‌شده است، مقاوم و پایدار است (و حتی بهترین لهجه‌ی خود را به نمایش می‌گذارد.) این فیلم متعلق به مریل استریپ است، او در هر صحنه‌ای که قرار می‌گیرد همه‌چیز را تصاحب می‌کند و قدرت بازی او گاهی اوقات برای مخاطب بیش‌ازاندازه زیاد است. استریپ در طول زندگی کاری خود نشان داده که همه‌ی کارها را می‌تواند انجام دهد و در اینجا همه‌ی آن‌ها را یکجا انجام می‌دهد.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی Tim Grierson و Will Leitch در وب‌سایت Vulture است.