بدترین و بهترین شخصیت های دواین جانسون

دواین جانسون Dwayne Johnson علاوه بر این‌که موفق شده است بارها گیشه را فتح کند، توانسته است جایی در قلب ما برای خودش باز کند. او حدود دو دهه است که در فیلم‌های مختلف بازی کرده و هیچ نشانه‌ای از کم شدن فعالیت او وجود ندارد: تنها چیزی که ممکن است بر روی حرفه‌ی کاری‌اش تأثیر بگذارد علاقه‌اش به ورود به دنیای سیاست است.
از بهترین و بدترین نقش‌های اصلی او تا به امروز نوشته‌ایم:

۱۶- Tooth Fairy ۲۰۱۰
شخصیت: درک تامپسون

بعد از چند کار اکشن ناموفق، جانسون به سمت فیلم‌هایی خانوادگی رفت. «پری دندان» Tooth Fairy بدترین کار او از میان این دست فیلم‌ بود. جانسون همانند همیشه، با وجود فیلم‌نامه‌ی ضعیفی که در دست داشت بازی خوبی از خودش به‌جای گذاشت. اما حتی بازی خوب او هم نمی‌توانست از سخیف بودن بعضی از صحنه‌های این فیلم بکاهد. به‌احتمال‌زیاد اگر این نقش به کس دیگری داده ‌می‌بود، خیلی بدتر از این از آب در می‌آمد. به‌هرحال بچه‌ها این فیلم را خیلی دوست داشتند و «پری دندان» موفق شد ۱۱۲ میلیون فروش داشت.

۱۵- Skyscraper ۲۰۱۸
شخصیت: ویل ساویر

«آسمان‌خراش» Skyscraper درجایی غیرمعمول شروع می‌شود: جانسون آسیب دیده است! یک رهبر تنومند نجات گروگان‌های اف‌بی‌آی در مأموریتی دچار سانحه‌ای می‌شود. سانحه‌ای که به پایان کار او و از دست دادن یکی از پاهایش منجر می‌شود. اما درست بعدازآن او باید در سی ثانیه از برجی بالا ‌رود تا خانواده‌اش را نجات دهد.
قطعاً روزهایی که این بازیگر تمایلی به تجربه کردن پروژه‌‌های پر ریسک‌تر نشان می‌داد گذشته است. این بازیگر قدرت بدنی بالا و ظاهر مناسبی دارد که می‌تواند نقص‌های زیادی را در یک فیلم جبران کند، اما درهرحال نقطه‌ای در حرفه‌ی کاری هر بازیگری وجود دارد که کیفیت بازی اهمیت خیلی زیادی پیدا می‌کند.

۱۴- Rampage ۲۰۱۸
شخصیت: دیویس اوکیه

شخصیت دیوید اوکیه آن‌قدر جدی است که اثری برعکس آنچه این شخصیت در نظر داشته، گذاشته است. دیویس بااینکه شخصیت نجیب و محترمی است اما به‌راحتی دخل شما را درمی‌آورد. او دوستدار حیوانات است و قلبی از طلا دارد، درعین‌حال یک سرباز قدیمی تنومند است. طنز او در این نقش محدود به جوک‌هایی بسیار ساده و ابتدایی است.
با وجود جذابیت و فیزیک جانسون، یک نوع ترس به‌وضوح در بازی او دیده می‌شود. به‌طوری‌که به نظر می‌رسد با از دست دادن حتی یکی از طرفدارانش هم به‌شدت لطمه خواهد خورد. اما احتمالاً درنتیجه چیزی بیشتر از آن‌که انتظار داشت را از دست داده است.

۱۳- Snitch ۲۰۱۳
شخصیت: جان متیوز

اصولاً کارهایی از جانسون که بین درام و اکشن هستند کمتر در یاد می‌مانند-نه به خاطر اینکه او برای بازی در این نقش‌ها ساخته نشده است، برای اینکه او آن‌قدر بازیگر بزرگی است که تصور او در نقش یک ابرقهرمان راحت‌تر از تصور او در نقش یک فرد عادی است. «خبرچین» Snitch داستان یک پدر را روایت می‌کند که برای نجات پسرش از ۱۰ سال به زندان رفتن، وارد دنیای جرم می‌شود. جانسون مهارت همیشگی‌اش را به این نقش اضافه کرده و هم در نقش یک خلاف‌کار و هم در نقش یک مرد خانواده به‌خوبی ظاهر می‌شود.

۱۲- Baywatch ۲۰۱۷
شخصیت: میتچ بوچانون

یکی از کسل‌کننده‌ترین نقش‌های دواین جانسون نقش او به‌عنوان میتچ بوچانون، غریق نجاتی که تابه‌حال ۵۰۰ نفر را نجات داده است، در «گارد ساحلی» Baywatch است. «گارد ساحلی» در حقیقت از آن‌ فیلم‌هایی است که تمام شخصیت‌های دیگر کنار ایستاده‌اند تا مخاطب جذب بدن جانسون شود. دیدن این فیلم واقعاً ارزش هدر کردن پولتان را ندارد. تمام فیلم به‌جز جذابیت‌های جانسون حرف دیگری برای گفتن ندارد. به خاطر وجود محدودیت تماشا، این فیلم نسبت به کارهای معمول جانسون طنز بیشتری دارد. البته نه در حدی که بتواند از کسل‌کنندگی فیلم بکاهد.

۱۱- Race to Witch Mountain ۲۰۰۹
شخصیت:جک برونو

حالا که جانسون به یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های سینما تبدیل شده است ، فراموش کردن سال‌های تاریک پیش از پیوستن او به فیلم‌های «سریع و خشن» Fast and Furious کار راحتی است. مثال خوب آن سال‌ها می‌تواند فیلم «مسابقه تا کوه جادوگران» Race to Witch Mountain باشد. جانسون حتی باوجوداینکه اکثر اوقات بر روی صندلی تاکسی نشسته است و از تماشای این‌همه اتفاق حیرت‌زده است هم بهترین جنبه‌ی فیلم است. بازی آشفته‌ی او گاها کمک می‌کند از میزان مسخره بودن فیلم کاسته شود.

۱۰- Doom ۲۰۰۵
شخصیت: گروهبان Asher “Sarge” Mahonin

جانسون قابلیتی نادر دارد: حتی وقتی در فیلم‌هایی ضعیف بازی می‌کند، خودش بازی خوبی را به‌جای می‌گذارد. برای مثال «رستاخیز» Doom یکی دیگر از فیلم‌هایی است که بر اساس بازی‌ای ویدیویی ساخته شده و طبق معمول واقعاً بد از آب در آمده است. ازآنجایی‌که فیلم از هسته‌ی اصلی که داستان بازی بر اساس آن روایت شده، فاصله گرفته است نتوانست مورد رضایت طرفداران بازی قرار بگیرد. از طرفی ازآنجایی‌که فیلم واقعاً ضعیف بود نتوانست طرفداران عادی، که حتی اسم این بازی را هم نشنیده بودند، را هم راضی کند. حتی خود جانسون بر روی صفحه‌ی توییترش از بد بودن این فیلم نوشته است.

۹- Walking Tall ۲۰۰۴
شخصیت: Christopher “Chris” Vaughn, Jr

حرفه‌ی کاری این کشتی‌گیر که بعداً بازیگر شد، می‌تواند به سه قسمت تقسیم شود: دوره‌ای که به او لقب سنگ The Rock داده بودند، دوره‌ای که به او دواین سنگ جانسون می‌گفتند و حالا هم‌دوره‌ای که به او دواین جانسون می‌گویند. «سربلند» Walking Tall مربوط به پایان اولین بخش از حرفه‌ی کاری او می‌شود، وقتی‌که او هنوز به دنبال پیدا کردن خودش بر روی صحنه بود. درنتیجه نقشی بسیار ضعیف است. این بازسازی از فیلمی ساخته‌ی سال ۱۹۷۳ اولین فرصت جانسون برای اثبات این بود که می‌تواند به‌غیراز کارهای اکشن نقش‌های دیگر را هم به‌خوبی جلوی دوربین ببرد. بااین‌حال این فیلم نشان داد که کارهای غیر اکشن او فقط تا حد متوسطی می‌تواند مخاطب را سرگرم کند.

۸- Hercules ۲۰۱۴
شخصیت: هرکول

ما در دور‌ه‌ا‌ی زندگی می‌کنیم که داستان بیشتر قهرمان‌های کلاسیک در حال روایت دوباره است، درنتیجه آن‌چنان هم دور از ذهن نیست که یکی از این نقش‌ها نصیب جانسون شود. او به‌درستی برای این بازسازی داستان این قهرمان یونانی انتخاب شده است، این در حالی است که کارگردان برت رتنر Brett Ratner جای کار زیادی به او نداده بود. «هرکول» Hercules تلفیقی از بازی فوق‌العاده، فیزیک بدنی بی‌نظیر و محبوبیت جانسون است. اگر بخواهیم صادقانه نگاه کنیم با این شرایط بعید است اگر جانسون کاندید ریاست جمهوری شود، رأی نیاورد. بااین‌حال این فیلم آن‌چنان هم در یاد‌ها باقی نمی‌ماند.

۷- Jumanji: Welcome to the Jungle ۲۰۱۷
شخصیت: دکتر اسمولدر بریو‌استون

«جومانجی: به جنگل خوش‌آمدید» Jumanji: Welcome to the Jungle یکی از بهترین فیلم‌ها برای بازی دواین جانسون به‌حساب می‌آید: بهترین فرد برای ایفای نقش یک پسر نوجوان که به یک مرد تنومند تبدیل می‌شود به‌احتمال‌زیاد جانسون است.
جانسون با بازی در نقش پسر نوجوانی که داخل بدن یک مرد بزرگ به نام دکتر اسمولدر بریو‌استون Smolder Bravestone گیر می‌‌افتد، از دامنه‌ی امن خود بیرون آمده و ریسک می‌پذیرد، تجربه‌ای که به نظر می‌رسد از آن لذت برده است.
حضور جانسون یکی از اتفاقات خوب این فیلم است. خیلی سخت است کسی که حاضر است برای سرگرمی ما این‌قدر احمق به نظر برسد را دوست نداشت. بااین‌حال او تابه‌حال این تجربه‌ی بازی در این‌چنین نقش‌هایی را زیاد داشته است.

۶- Central Intelligence ۲۰۱۶
شخصیت: رابی ویردیچ / باب استون

جانسون همیشه هنگامی‌که در مقابل بازیگر دیگری بازی می‌کند، ایفای نقش بهتری از خود به یادگار می‌گذارد. به نظر می‌رسد جانسون در مقابل کوین هارت Kevin Hart در کمدی «اطلاعات مرکزی» Central Intelligence حسابی خوش گذرانده است. جانسون در این فیلم نقش یک نوجوان را بازی می‌کند که مورد قلدری و آزار بقیه قرار گرفته و بعداً تبدیل به یک مرد تنومند و مهربان می‌شود. جانسون نقش باب استون را همانند پسر کوچکی بازی می‌کند که درون بدن یک گلادیاتور آمریکایی گیر شده است.
باوجوداینکه ممکن است زیادی واضح و مشخص به نظر برسد، تصور اینکه شخصیت جانسون یک مأمور تنومند سی‌آی‌ای CIA نیست بلکه فقط یک دیوانه‌ی متوهم است که با دوست دوران دبیرستانش زیادی درگیر شده است، کمی سخت شود.

۵- Gridiron Gang ۲۰۰۶
شخصیت: شین پورتر

فیلم‌هایی با وجود یک مربی الهام‌بخش اتفاق تازه‌ای در سینما نیستند، اما تا سال ۲۰۰۶ هیچ‌وقت مربی یکی از این فیلم‌ها برنده‌ی سابق کشتی کج جهان WWE Champion نبوده است. Gridiron Gang در حقیقت فرمول اساسی «تایتانز را به یادآر» Remember the Titans را گرفته و تنش‌های نژاد‌پرستانه‌ی آن را حذف کرده است. ورزشکاران این فیلم از میان دانش‌آموزان انتخاب نشده‌اند، بلکه از زندانیان زندانی در لس‌آنجلس Los Angeles تشکیل شده است. در این جاست که جانسون وارد ماجرا می‌شود. جانسون مأموریت دارد در داستانی بر اساس واقعیت، نقش یک مربی تیمی را برعهده‌گرفته که درنهایت به پیروزی می‌رسد.

۴- The Rundown ۲۰۰۳
شخصیت: بک

«مختصر و مفید» The Rundown، فیلمی که ثابت کرد جانسون می‌تواند یک بازیگر سینما باشد، درست یک سال بعد از «شاه عقرب» Scorpion King به سینماها آمد و به‌سرعت راه را برای درخشش نقش اول مردش باز کرد. بک در نقش یک شرخر که آرزوی یک سرآشپز شدن را در سر دارد جلوی دوربین می‌رود. داستان فیلم، بک را به جنگل‌های آمریکای جنوبی South America می‌فرستد تا فردی را پیدا کرده و به پدرش برگرداند. از آن‌جایی که او به طرز عجیبی در دعوا کردن مهارت دارد، سعی می‌کند تا جای ممکن با کسی درگیر نشود. در شخصیت بک یک‌جور تردید دیده می‌شود که بعدها جانسون آن را از نقش‌هایش حذف می‌کند.

۳- Fast Five ۲۰۱۱
شخصیت: لوک هابز

«سریع و خشمگین» The Fast and the Furious هرچه جلوتر می‌رود بهتر از قبل می‌شود. جانسون نیز پنج بار در وسط این ماجرا قرار داشته است. جانسون روح تازه‌ای به این مجموعه فیلم‌ها و حرفه‌ی کاری خودش اضافه کرده است. او در نقش پلیسی که می‌تواند دخل قهرمان‌های ما را حسابی در بیاورد وارد این فیلم‌ها شد.
این نقش آن‌چنان به او می‌آمد که فیلمی به‌طور جدا در مورد هابز در حال ساخت است که باید گفت این اتفاق به مذاق همه‌ی بازیگران خوش نیامده است.

۲- The Scorpion King ۲۰۰۲
شخصیت: متیوس

فقط کسانی که به‌طور حرفه‌ای در دهه‌ی ۲۰۰۰ کشتی تماشا کرده باشند می‌توانند بفهمند «پادشاه عقرب» چقدر خوب است. این فیلم آن‌قدر خوب است که نبود این فیلم در بسته‌ی مجموعه‌ی فیلم‌های «مومیایی» Mummy خیلی‌ از طرفداران این دنباله‌ی کمتر دیده شده را عصبانی کرد. جانسون آن‌چنان در «بازگشت مومیایی» Mummy Returns خوب ظاهر شد که توانست فیلمی جدید را از دل داستان این فیلم در بیاورد، فیلمی که نشان داد جانسون می‌تواند به تنهایی از پس یک فیلم به‌خوبی درآید.

۱- Pain & Gain ۲۰۱۳
شخصیت: پاول دویل

اگر کسی به شما گفت جانسون نمی‌تواند به‌خوبی بازی کند، بازی او در «رنج و گنج» ۱- Pain & Gain به کارگردانی مایکل بی Michael Bay را به او نشان دهید.
نکته‌ی جالب در مورد این بازی این است که تفاوت کمی با دیگر بازی‌های جانسون دارد. تقریباً تمام شخصیت‌های جانسون به همین میزان خشن هستند اما هیچ‌کدام از آن‌ها به‌اندازه‌ی این نقش اذیت نمی‌شوند. تا اوضاع برای او رو‌به‌راه می‌شود به همان سرعت همه‌چیز خراب می‌شود. ما هیچ‌وقت به یک شخصیت دلباخته نمی‌شویم اما این بازی قوی جانسون، امید ما را برای دیدن نقش‌هایی از این دست بالا می‌برد.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی مایکل نوردین ، دیوی ارلیچ و اریک کوهن در سایت indiewire.com است.