سریال‌های اندکی وجود دارند که با گستره‌ی داستانی خود به اندازه‌ی فارگو Fargo نوآ هاولی بازی کرده‌اند. این سریالی است که در برهه‌ای از زمان یک موش و گربه‌بازی پیرامون یک قتل بود و در فصل بعدی‌اش تبدیل به یک داستان جرایم سازمان‌یافته شد. حتی با وجود داستان‌های ظریف و پیچیده که در طول سال‌ها روایت شده است، هیچ‌کدام به جذابیت و بزرگی و شدت تاثیرگذاری داستان فصل چهارم نمی‌رسد. این‌که آیا این موضوع نکته‌ی مثبتی است یا نه، به این بستگی دارد که چه چیزی شما را پای تماشای فارگو Fargo کشانده است.
سال چهارم این سریال حول محور تنها یک سندیکایی جنایی نیست، بلکه به تمام تاریخ دار و دسته‌های خلاف‌کاری یک شهر می‌پردازد. در این نسخه‌ی خیالی از شهر کانزاس سیتی، در طول دهه‌ها رئیس‌های قدرت‌مند گروه‌های خلاف‌کاری سنتی عجیب و غریب را ادامه داده‌اند: دو رئیس بزرگ‌ترین گروه‌های خلاف‌کاری پسرهای خود را باهم عوض می‌کنند. نظریه‌ای که در مورد این رسم وجود دارد این است که توسعه دادن و ثابت نگه داشتن قدرت و صلح در میان خانواده‌های تبه‌کاری از اهمیت بسیار ویژه‌ای برخوردار است. اما معنی واقعی آن این است که بزرگ‌ترین خانواده‌های تبه‌کاری در ایالت‌های شمال آمریکا راه‌های خلاقانه‌تری برای شکست دادن و نابود کردن یکدیگر پیدا کرده‌اند.
همچنین بخوانید:
نقد و بررسی مینی سریال روز سوم The Third Day ـ جزیره‌ای دورافتاده که مسافرانش را رها نمی‌کند
این فصل جدید پر است از نام‌های بزرگ، شخصیت‌ها، و جزئیات دیوانه‌کننده‌ای که می‌توانید ساعت‌ها به تحلیل آن‌ها بپردازید. سندیکاری سیاهان لوی کنون، با بازی کریس راک، و دار و دسته‌ی خلاف‌کاری جوستو فادا، با بازی جیسون شوارتزمن، هر کدام با مجموعه اعضای کلیدی خود که اسامی عجیب و غریب و عادت‌های منحصر به فرد دارند، پا به عرصه می‌گذارند.
این کلکسیون متنوع از خلاف‌کاران تنها برش کوچکی از مجموعه‌ی شخصیت‌های امسال فارگو Fargo است. برخی از سایر بازیگران و نقش‌هایشان در فصل چهارم عبارت‌اند از: امیری کراچفیلد در نقش اتلریدا پرل اسماتنی، جسی باکلی در نقش اورائتا میفلوور پرستار، کارن آلدریج و کلسی اسبیل در نقش خلاف‌کارای زلماره رولت و سوانی کپس، و تیموتی اولیفنت در نقش دیک ویکور پلیس. اگر عادت به گم شدن در میان شخصیت‌ها و داستان‌های سریال را داریم این خبر خوبی برای شماست.
با این حال تمام این نیروهای هرج و مرج‌وار باعث می‌شود مخاطب خود را عقب کشیده و در مورد بطن واقعی این سریال از خود سوال بپرسد.
چرا آمریکایی‌ها و سایر مخاطبان تا این اندازه به داستان‌های جنایی علاقه دارند؟ چرا ما این‌قدر هیجان داریم تا روایت‌های به خصوص جنایی را بازنویسی کنیم و آن‌ها را افرادی مستقل و متکی به خود به نمایش بگذاریم؟ و مهم‌تر از همه این‌که، چه کسانی شایستگی تبدیل شدن به قهرمان‌های زیرزمینی ما را دارند و چه کسانی محکوم شده‌اند تا از زاویه‌‌ی دید آمریکایی تا ابد به عنوان خلاف‌کار به تصویر کشیده شوند؟
فصل چهارم فارگو Fargo پر هرج و مرج است، چرا که همان‌طور که هر روز داریم می‌بینیم، خود آمریکا پر هرج و مرج است. مکالمات ما پیوسته درباره‌ی این است که چه کسی می‌تواند خود را پیروز بداند و چه کسی شکست خورده است. و با وجودی که ممکن است بسیار خسته‌کننده و فرساینده باشد، اما تحلیل این هرج و مرج و ریشه‌یابی آن یک نیاز اساسی است. اگر فرض شما بر این باشد که با یک فصل معمولی دیگر از فارگو طرف هستید، ممکن است با تماشای فصل چهارم آن عصبی شوید. تقریبا سه قسمت طول می‌کشد تا بتوانید جهت‌گیری اصلی این فصل را دریابید. اما اگر به دنبال یک درام جنایی خوب و قدیمی هستید و یا یک تحلیل جامع و ریزبینانه از این ژانر، با تماشای آن ناامید نخواهید شد.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی کایلا کاب در وب‌سایت دیسایدر است.
حال به بررسی نظر سایر منتقدین می‌پردازیم:
جن آدامز Jenn Adams | کانسیکوئنس آو ساوند Consequence of Sound
هنوز برای داشتن این ادعا کمی زود است، اما احتمالا می‌توانیم فصل چهارم سریال فارگو Fargo را با توجه به گستره‌ی بزرگ و پیام‌های هدف‌دارتر آن، بهترین فصل این سریال تا به حال بدانیم. یکی از نقاط قوت فارگو این است که هرگز مخاطبان خود را موعظه نمی‌کند؛ بلکه در عوض قدرت‌های خود را به نمایش می‌گذارد و به توانایی مخاطب برای وصل کردن نقاط مختلف به یکدیگر اعتماد می‌کند.
متیو گیلبرت Matthew Gilbert | بوستون گلوب Boston Globe
نکات خوب و عالی بسیار در فصل جدید فارگو Fargo وجود دارند که جا دارد به آن‌ها اشاره کنیم — شخصیت‌هایی که خباثت‌هایشان در لفافه‌ای از زیبایی پیچیده شده است، داستان‌هایی که میان اتفاقات ناگهانی و زمان‌بندی غلط شخصیت‌ها تعادل هیجان‌انگیزی برقرار می‌کنند، دیالوگ‌هایی که بار کمدی آن‌ها با انگیزه‌های قتل و طمع پوشیده شده است. خالق این سریال نوآ هاولی با یک فصل جدید جذاب و هیجان‌انگیزی که بر اساس سریال برادران کوئن ساخته، به میادین بازگشته است.
ریچارد روپر Richard Roeper | شیکاگو سان‌تایمز Chicago Sun-Times
فارگو Fargo به شدت با زمان و مکان روایت خود هم‌خوانی دارد. دیالوگ‌های آن هوشمندانه طراحی شده‌اند و سبک منحصر به فرد خود را دارند. هر قسمت آن حاوی صحنه‌هایی شگفت‌انگیز با فیلم‌برداری بسیار گیراست که در حد و اندازه‌ی فیلم‌های سینمایی با بودجه‌ی کلان است. این یکی از تماشایی‌ترین سریال‌های سال است، و نقش‌آفرینی‌هایی که از بهترین بازیگران در آن به چشم می‌خورد جذابیت آن‌را دو چندان کرده است.
