اولین چیزی که در مورد نفرین شده Cursed به چشم میآید تفاوت اساسی آن با سایر سریالهای فانتزی است. این سریال با یک نمای خزشی از دریاچهای دستنخورده که توسط کوههایی محاصره شده است شروع میشود. سپس دوربین وارد آب میشود و سیاهی شمایل یک زن را میبینیم که در آب پیداست و نوری ملایم در اطراف او در تلالو است. ناگهان تیری به سمت او شلیک شده و وارد بدنش میشود، خون تازه در داخل آب شروع به انتشار میکند و نفسش تبدیل به جریانی از حبابهای ریز میشود. این جلوهها چنان مسحورکننده هستند که ممکن است یادتان برود متن روی صفحه را بخوانید که میگوید: “پیش از پادشاه آرتور، شمشیر قدرت یک ملکه را انتخاب کرد.”
بله، قهرمان سریال جدید نتفلیکس در مورد دورهی پادشاهی شاه آرتور، یک زن است: نیمو (با درخشش کاترین لانگفورد از چاقوکشی و ۱۳ دلیل برای اینکه) زن جوانی که قدرتهای جادویی رعبانگیزش باعث طرد شدن او در روستایش شده است و میان او و مادرش که به نظر میآید همیشه در حال مایوس کردن اوست، فاصله بیندازد.
همچنین بخوانید:
نقد فصل اول سریال Intelligence – دیوید شویمر در تلاش برای شکست دادن یک گروه امنیت سایبری
اگر سریال نفرین شده Cursed هم مانند سایر عناوینی که در ژانرهای مردسالارانه متکی بر شخصیتهای اصلی زن بودهاند (مانند واندر وومن و جنگ ستارگان: نیرو بر میخیزد) با بازخورد منفی عجیبی روبرو شود، جنسیت نقش اول آن تبدیل به نقطهی عطف سریال خواهد شد، چه برای کسانی که از آن متنفر هستند و چه برای کسانی که عاشق آن خواهند شد. این نکتهی چندان مثبتی نیست، چرا که نکاتی بسیار فراتر از جنسیت نیمو در نفرین شده Cursed وجود دارد که در میان سریالهای فانتزی شاخص است و نباید زیر سایهی این بحث پنهان شود — از جمله سبک جذاب بصری که در این سریال شاهد آن هستیم.
نفرین شده Cursed با تراژدی ناگواری آغاز میشود. نیمو در ابتدای کار با مادرش جر و بحث میکند و کشتیای که قرار بود او را به سرزمینهای دوردست ببرد را از دست داده است. او در هنگام بازگشت به روستا با دوستش پیم (با بازی لیلی نیومارک) متوجه میشود که کشت و کشتار وسیعی در حال رخ دادن است. گروهی از شوالیههای سرخ — ارتشی از راهبهایی با رداهای سرخ که به دنبال از بین بردن نسل پگان نیمو به نام فیها هستند — به این دهکدهی آرام حمله کردهاند، خانهها را به آتش کشیدهاند، روستاییان را به صلیب میکشند و بلاهایی بر سر زنها میآورند که فکر کردن به آنها هم منزجرکننده است.
(نفرین شده Cursed از نشان دادن بیش از حد صحنههای نامناسب خودداری میکند.) پیم ناپدید میشود. وقتی نیمو بالاخره مادرش را پیدا میکند، او را در حالی میبیند که تا سر حد مرگ زخمی شده است و شمشیری را لای یک پارچه در آغوش کشیده است. او نفس نفس زنان میگوید: “کاری هست که باید انجام بدهی. این را باید پیش مرلین ببری. در حال حاضر این مهمترین کار است.”
نفرین شده Cursed شاید جدیترین و عمیقترین سریال تلویزیونی نباشد که تماشا خواهید کرد، اما سریالهای زیادی پیدا نمیکنید که به این اندازه خوشساخت بوده و تماشایشان رضایتبخش باشد. لذتبخش است که قهرمان زنی داریم که مهمترین ویژگی شخصیتی او جذابیتش نیست، و ماموریتش چیزی فراتر از یافتن معشوقهاش است و مدام به مخاطب یادآوری نمیکند که یک زن توانمند است.
این مطلب برگرفته از نوشتهی جودی برمن در وبسایت تایم است.
حال به بررسی نظر سایر منتقدین میپردازیم:
لیز شنون میلر Liz Shannon Miller | کلایدر Collider
اگر در سریال فانتزی مورد علاقهی خود به دنبال اصالت و عجیب بودن میگردید چیزهای زیادی برای لذت بردن در نفرین شده Cursed وجود دارد. اما فرای دیالوگهای قابل پیشبینی، مشکل اصلی که ممکن است با این سریال داشته باشید شخصیت نیمو است — چه به خاطر بازی لانگفورد باشد که نتوانسته لحظات کلیدی و حساس را به خوبی رقم بزند، و چه فیلمنامهای که شخصیت را به گرفتن تصمیماتی خطرناک و حتی گاهی احمقانه سوق میدهد — تمرکز اصلی سریال که در نهایت باید همه چیز را به یکدیگر گره بزند به خوبی شکل نمیگیرد.
کلی لاولر Kelly Lawler | یواسای توی USA Today
بر خلاف داستان گیجکننده، اسطورهپردازی بیش از حد پیچیده و افکتهایی که گاهی خندهدار هستند، تماشای نفرین شده Cursed لذتبخش است، که قطعا بخشی از آن مدیون بازی ستارهی جوان آن کاترین لانگفورد است.
ملانی مکفارلند Melanie McFarland | سالون Salon
اگر هنگام تماشای نفرین شده Cursed مغز خود را خاموش کنید، این سریال سرگرمکنندهتر و با سرعت مناسبتری نسبت به سایر اکرانهای این ژانر پیش میرود. اما در بهترین حالت میتوان به آن به چشم دسری نگاه کرد که قرار است شکم ما را تا آماده شدن فصل جدید «ویچر» سیر نگه دارد، داستانی طولانی که بسیار وحشیانهتر و شلوغتر است اما در عین حال ماجراجویی بهتر و قابل اطمینانتری است.