دومین اثر از هنرمند معروف چینی، آی وی‌وی، در سال ۲۰۲۰ منتشر خواهد شد. او در این ساخته خود نگاهی به اولین اتفاقات پس از شیوع بیماری جدید کووید ۱۹ می‌اندازد: قرنطینه شهر ووهان.
او که هم اکنون در اروپا زندگی می‌کند، فیلم خود را از راه دور و به کمک داوطلبان و دست‌واندرکاران زیادی که در چین داشت، کارگردانی کرده است. جدیدترین ساخته او تفاوت زیادی با فیلم قبلی او به نام Human Flow، مستندی ساخته شده در سال ۲۰۱۷، دارد. Coronation پر از برداشت‌ها و صحنه‌هایی است که در آینده برای تاریخ‌نویسان بسیار مفید خواهد بود.
بخش‌هایی از فیلم در بیمارستانی است که برای نگهداری بیماران مبتلا به این ویروس جدید ساخته شده است، که به صحنه‌هایی از فیلم‌های فردریک وایزمن شباهت دارد. این فیلم به روایت تضاد بین یک عضو حزب و پسر شکاکش و در نهایت به اعتراضات خیابانی و مردمی که از سهل‌انگاری حکومت در کنترل این وضعیت عصبانی هستند، پرداخته است.
آی وی‌وی در مصاحبه‌ای با مجله نیویورک تایمز گفت که او در نظر داشته است که این ساخته خود را در یکی از جشنواره‌های پاییزی فیلم اکران کند، اما هیچ‌کدام از جشنواره‌ها (و همین‌طور شبکه آمازون و نت‌فلیکس) درخواست او را قبول نکردند. او که از این اتفاق تعجب کرده بود، نمی‌دانست دلیل آن ترس از واکنش مقام‌های چینی است و یا این تصمیم دلیل دیگری دارد.
همچنین بخوانید:
چرا همگی باید به تماشای کارخانه آمریکایی American Factory بنشینیم؟
با توجه به شهرت زیاد این هنرمند، این واکنش از سوی جشنواره‌های فیلم تعجب‌برانگیز است. اما ممکن است تنها دلیل آن این باشد که پس از هشت ماه تحمل اوضاع حساس، نگرانی و ناراحتی، توقع مخاطب از داستانی در مورد این پاندمیک، فیلمی صریح‌تر، جامع‌تر و روراست‌تر از این ساخته وی‌وی باشد. با این‌که Coronation صحنه‌های تاثیرگذار زیادی دارد، اما نگاه انتقادی صریحی نسبت به آن‌چه انتظار می‌رود نداشته است. در این اثر کمی شاهد جهت‌گیری‌های اخلاقی که در اثر سال ۲۰۰۸ خود در واکنش به زلزله ونچوان که در اثر آن بسیاری از دانش‌آموزان در کلاس‌های درس تجهیز نشده کشته شدند، به کار برده بود، هستیم.
فیلم با حال و هوای فیلم‌های علمی-تخیلی آغاز می‌شود همراه با موسیقی الکترونیکی و صحنه‌های هوایی از خط‌های خالی قطار و ایستگاه قطار خالی. شهر، ساکت و خاکستری است و صحنه‌هایی از کارکنان بیمارستان را در حال ضدعفونی کردن لباس و وسایلشان می‌بینیم.
Coronation روایت‌های کوتاه بی‌ارتباط با همی دارد، در یکی از این روایت‌ها پلیس در پمپ بنزین ماشین مردی را برای کنترل کردن نگه می‌دارد. او به پلیس می‌گوید که در روز ۲۳ ژانویه (روزی که قرنطینه آغاز شد) برای جشن گرفتن سال نو چینی به شهر محل تولد خود رفته است و حالا می‌خواهد به ووهان و خانه خود برگردد.
وی‌وی با نمایش این روایت‌های کوتاه، حس و حال زندگی در کشوری را به مخاطب نشان می‌دهد که فعالیت آن به طور ناگهانی متوقف شده است.
همه‌جا دستگاه‌های تب‌سنج، چک کردن مدارک شناسی و حتی ردیابی تلفن‌های همراه را می‌بینیم. در یکی از روایت‌های فیلم پستچی را می‌بینیم که به تنهایی مسئولیت رساندن بسته‌های پستی یک مجتمع را به عهده دارد. ساکنین به آرامی و با رعایت فاصله از یکدیگر به پارکینگ مجتمع می‌روند تا بسته‌های خود را تحویل بگیرند. یکی از ساکنان برای شوخی پلاستیک زباله بزرگی را بر روی سر خود کشیده است.
سپس به بخش آی‌سی‌یو بیمارستان می‌رویم و بیمارانی را می‌بینیم که بدون هیچ حرکتی در تخت‌های خود و متصل به دستگاه‌های تنفس خوابیده‌اند. پرستاران که لایه‌های محافظتی زیادی بر تن دارند در تلاش برای رساندن اکسیژن به بیماران خود هستند.
پرستاران جوان زیادی از شهرهای دیگر برای کمک آمده‌اند. همه با خوش‌رویی از آن‌ها استقابل می‌کنند، انگار که از وظیفه سختی که به عهده آن‌هاست بی‌خبرند. به دنبال دکتری در راهروهای بیمارستان می‌رویم و مراحل پوشیدن لباس‌های محافظتی را می‌بینیم. دکتری را پس از تمام شدن شیفتش می‌بینیم که پس از این‌که از منطقه خطر بیمارستان خارج می‌شود، دست‌هایش را برای ۷۵ ثانیه می‌شوید.
پس از دیدن صحنه‌های بیمارستان و چالش‌هایی که کادر درمان با آن مواجه هستند، Coronation به روایت‌های فردی می‌پردازد. این داستان‌ها با این‌که جالب و دیدنی هستند اما دید درستی از تغییر بزرگ در زندگی در منطقه‌ای با ۱۹ میلیون نفر را به ما نمی‌دهد.
مردی را می‌بینیم که در ماشینش در یک پارکینگ زندگی می‌کند. او کارگر ساختمان است و از شهر دیگری برای ساخت بیمارستان‌های ووهان آمده است اما برای گرفتن مدارک لازم برای برگشتن به شهرش، به مشکل خورده است.
مرد دیگری پدر خود را در اثر این بیماری از دست داده است و منتظر است تا خاکسترهای پدرش را به او برگرداند. اما کارفرمایان پدرش اصرار دارند که همراه او بیایند و او حق ارتباط برقرار کردن با کس دیگری را ندارد.
این قسمت از Coronation هیچ راوی و یا زیرنویسی ندارد و به همین دلیل بسیاری از مخاطبین غربی به راحتی نمی‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند. احتمالا بسیاری از مخاطبین آمریکایی از روایت مادر مسنی که با دفاع از عملکرد چین از نحوه واکنش دولت آمریکا به این پاندمیک نقد دارد، لذت نخواهند برد. او که پروپاگاندای دولت چین را باور کرده است با پسر خود که از عملکرد دولت راضی نیست، بحث می‌کند.
در نیم ساعت آخر این فیلم، افرادی را می‌بینیم که صریحا از نحوه عملکرد دولت در هفته‌های اول شروع این بیماری ناراضی هستند و به عقیده آن‌ها سیاست‌های غلط دولت باعث کشته شدن بسیاری شده است. اما در کل، فیلم بیشتر به نمایش روایت‌های مختلف علاقه دارد تا سعی در توضیح و یا تحلیل اتفاق‌های پیش آمده. Coronation قضاوت را به عهده مخاطب گذاشته است تا با توجه به اتفاقات داستان در مورد این پاندمیک و حواشی آن نتیجه‌گیری کند. می‌توان تا حدی تصمیم جشنواره‌های مختلف برای رد کردن درخواست اکران این فیلم را درک کرد، چرا که ممکن است با توجه به غم اثر معروف وی‌وی، Straight، یادبود کودکانی که در زلزله کشته شده‌اند، آن‌ها به دنبال تاثیرگذاری از نوع دیگری بوده‌اند.
این مطلب از نوشته جان دفور در سایت هالیوود ریپورتر گرفته شده است.
