برای بیش از سی سال، جوئل کوئن و ایتن کوئن (که بیشتر تحت عنوان برادران کوئن شناخته می‌شوند) برخی از فیلم‌های شگفت‌انگیز و منحصربه‌فرد که انواع مختلفی از ژانرها را در بر می‌گیرند، خلق کرده‌اند. آن‌ها همچنین به یکی از محبوبان صنعت و آکادمی تبدیل شده‌اند و چهار جایزه اسکار را برای نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی آثار خود به دست آورده‌اند. این زوج پویا را با نگاهی به کارنامه کاری‌شان تجلیل کنید؛ در این مطلب همه ۱۸ فیلم آن‌ها را از بدترین تا بهترین رتبه‌بندی کرده‌ایم.
کوئن‌ها نخستین فیلم بلندشان را با نئونوآر وسترن جنوبی، «دهشت‌زده» ۱۹۸۴ Blood Simple، آغاز کردند که با بودجه‌ای بسیار کم و با بازیگرانی به‌شدت ناشناخته (از جمله همسر آینده جوئل، فرانسیس مک‌دورمند) ساخته شده بود. این فیلم پایه‌گذار استعداد برادران کوئن برای داستان‌هایی به‌لحاظ بصری موثر و کاملاً اصیل بود.
آن‌ها با مجموعه‌ای از فیلم‌هایی به‌شدت متنوع و به‌طور فزاینده‌ای جاه‌طلبانه، موفقیت‌های خود را دنبال کردند: نمایش جنوبی خنده‌آور و غیرعادی «بزرگ کردن آریزونا» ۱۹۸۷ Raising Arizona، حماسه گانگستری عبوس «تقاطع میلر» ۱۹۹۰ Miller’s Crossing، هجونامه هالیوودی عجیب‌وغریب «بارتون فینک» ۱۹۹۱ Barton Fink و کمدی خل‌بازی نوستالژیک «وکیل مدافع هادساکر» ۱۹۹۴ The Hudsucker Proxy.
اما این «فارگو» ۱۹۹۶ Fargo بود که اولین بار توجه رای‌دهندگان آکادمی را به خود جلب کرد. داستان این تریلر کمدی درباره یک افسر پلیس حامله (فرانسیس مک‌دورمند) است که در جست‌وجوی دو قاتل- آدم‌ربا که از قضا نقشه‌شان طبق برنامه پیش نرفته، می‌گردد. این فیلم برای آن‌ها نخستین پیروزی‌شان را در بخش بهترین فیلم‌نامه اورجینال، به‌اضافه جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن برای مک‌دورمند، به ارمغان آورد. افزون بر این‌ها، کوئن‌ها در رقابت بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین تدوین فیلم نیز قرار گرفتند. (تحت نام مستعار رادریک جینز)
برای جوئل و ایتن کوئن ۱۱ سال دیگر زمان گذشت تا به اسکار دست پیدا کنند؛ این‌بار با یک تریلر موش‌وگربه‌بازی خشن به‌نام «جایی برای پیرمردها نیست» ۲۰۰۷ No Country for Old Men. این زوج جوایزی برای نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی فیلم خود به دست آوردند.
آکادمی اسکار برای نه بار دیگر کوئن‌ها را در طول مسیر حرفه‌ای‌شان نامزد دریافت جایزه کرد: بهترین فیلم‌نامه اقتباسی برای «ای برادر، کجایی؟» ۲۰۰۰ O Brother, Where Art Thou?، بهترین تدوین فیلم برای «جایی برای پیرمردها نیست»، بهترین فیلم و بهترین فیلم‌نامه اورجینال برای «یک مرد جدی» ۲۰۰۹ A Serious Man، بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه اقتباسی برای «شهامت واقعی» ۲۰۱۰ True Grit، بهترین فیلم‌نامه اورجینال برای «پل جاسوس‌ها» ۲۰۱۶ Bridge of Spies و بهترین فیلم‌نامه اقتباسی برای «تصنیف باستر اسکراگز» ۲۰۱۸ The Ballad of Buster Scruggs.
بنابراین بیایید نگاهی بیندازیم به همه ۱۸ فیلم برادران کوئن و ببینید که فیلم‌های مورد علاقه شما در چه جایگاهی قرار گرفته‌اند.
۱۸ – قاتلین پیرزن ۲۰۰۴ The Ladykillers
قاتلین پیرزن بازسازی فیلم کمدی ۱۹۵۵ استودیوهای ایلینگ است؛ کوئن‌ها به‌جای شوخی‌های پیچیده الک گینس فیلم اصلی، خنده‌هایی با دهان باز را انتخاب کردند. متاسفانه نتایج به آن اندازه سرگرم‌کننده نیست. تام هنکس نقش گینس، یک دوره‌گرد جذاب، را برعهده گرفته است؛ کسی که با یک زن زودباور سالخورده (ایرما پی. هال) زندگی می‌کند و بنابراین او و گروهش از جنایتکاران نامتعارف، می‌توانند از طریق ساختن یک تونل در زیرزمین به یک کازینو دست‌برد بزنند. احتمالاً تصور می‌کنید که کاراکترها خیلی شبیه به کارتون‌های لایواکشن هستند البته همه به‌جز هال؛ او در نقش یک بیوه کلیسارو حضور دارد و تا حدی به وی عقل سلیم داده شده است. تعداد اندکی لحظات متعالی انجیل نمی‌تواند این بوقلمون را به رستگاری برساند.
۱۷ – ظلم تحمل‌ناپذیر ۲۰۰۳ Intolerable Cruelty
کوئن‌ها همیشه به دور از ظلم تحمل‌ناپذیر یا طلاق با عشق احساس می‌شوند و این قابل درک است: این دو نفر در اصل استخدام شده بودند تا به یک فیلم‌نامه صیقل و جلا دهند به این جهت که به فروش فیلم کمک کنند و کارگردان‌ها افراد دیگری بودند. در نهایت مسیر به سمت آن‌ها چرخید و منجر به یک اثر کرایه‌ای عجیب‌وغریب شد که تناقض‌گویی‌های زیادی از آن‌ها را در بر می‌گرفت و میزان بسیار کمی از جوهره‌شان را نهفته داشت. جرج کلونی نقش یک وکیل طلاق بسیار زیرک را بازی می‌کند که تحت تاثیر طلسم یک زن پول‌پرست افسونگر (کاترین زیتا جونز) قرار گرفته است. این زن قصد دارد با جدایی از آخرین همسرش (ادوارد هرمن) سر او کلاه بگذارد و از این طریق مقداری پول به دست آورد. کلونی و زیتا جونز شیمی ملموسی دارند اما تلاش زیادشان به ثمر نمی‌نشیند. به نظر نمی‌رسد که برادران کوئن بتوانند مسیرشان را به جریان اصلی تغییر دهند.
۱۶ – درود بر سزار! ۲۰۱۶ HAIL CAESAR!
برادران کوئن چیزی جز دوست‌داران سینما نبوده‌اند و درود بر سزار! یک نامه عاشقانه بسیار دقیق و ظریف به هالیوود قدیم است. جاش برولین در نقش ادی منیکس قرار گرفته است؛ یک تمیزکننده استودیویی در دهه ۱۹۵۰ که رسوایی‌های جاروشده و فشرده‌شده در زیر فرش‌ها را نزد خود نگه می‌داشت. او خودش را درگیر یک سوپراستار ربوده‌شده (جرج کلونی)، یک دختر ساده‌دل حامله (اسکارلت جوهانسون) و یک بازیگر وسترن‌های درجه B (آلدن ارنرایک) کرده است. این بازیگر در تلاش است تا با ایفای یک نقش اصلی رمانتیک در فیلمی تاریخی از نویسنده‌ای شاخص (رالف فاینز) خود را به رده A ارتقا دهد. رقص محتاطانه چنینگ تیتوم، “No Dames”، که خط همسرایان از ملوانان موزیکال را به نمایش می‌گذاشت، یک نقطه برجسته از این فیلم است.
۱۵ – شهامت واقعی ۲۰۱۰ True Grit
شهامت واقعی احتمالاً سرراست‌ترین فیلمی باشد که کوئن ها تاکنون ساخته‌اند. یک بازسازی ازمدافتاده قدیمی از یک وسترن غژغژکننده جان وین که بدل به یک ثروت بادآورده در گیشه می‌شود. جف بریجز نقش جان وین را برعهده می‌گیرد؛ یک مارشال ایالات متحده به‌نام روستر کوگبرن که توسط یک دختر جوان شجاع (هیلی استاینفلد) به کار گرفته شده تا قاتل پدرش (جاش برولین) را مورد پیگرد قرار دهد. فیلم‌برداری راجر دیکینز و موسیقی کارتر برول، همه چیز را ساده و باشکوه نگه می‌دارند. این فیلم در ده بخش از جمله بهترین فیلم، کارگردانی و فیلم‌نامه اقتباسی برای کوئن‌ها به‌علاوه بهترین بازیگر نقش اول مرد (برای بریجز) و بهترین بازیگر نقش مکمل زن (برای استاینفلد)، نامزد دریافت جایزه اسکار شد. با این حال هیچ‌کدام از آن‌ها را به خود اختصاص نداد.
۱۴ – وکیل مدافع هادساکر ۱۹۹۴ The Hudsucker Proxy
وکیل مدافع هادساکر یکی از آن‌دسته فیلم‌هایی است که علی‌رغم خودش، شیفته‌اش می‌شوید. از یک طرف، این نمایش خنده‌آور درباره یک کارمند ساده‌دل بایگانی (تیم رابینز) است که به‌عنوان رئیس یک شرکت بازاریابی منصوب می‌شود تا بخشی از کلاه‌برداری سهام آن‌جا باشد که با کارگردانی هنری موشکافانه دنیس گسنر و بازآفرینی منظره و حس‌وحال کمدی‌های خل‌بازی دهه ۱۹۳۰، یک چیز لذت‌بخش برای چشمان است. اما از طرفی دیگر، این‌ها همه سبک است و محتوا نیست که به‌جای شناخت کامل کاراکترها، بر طرح اصلی متمرکز شده است. با این وجود همچنان اجراها دقیق و درست هستند؛ از جمله پل نیومن در نقش قدرت خبیث پشت تاج‌وتخت و جنیفر جیسن لی در نقش یک گزارش‌گر تندگو و چیزهای بیشتری پشت این قهقهه زدن‌ها وجود دارد.
۱۳ – بخوان و بسوزان ۲۰۰۸ Burn After Reading
کوئن ها فیلم برنده جایزه اسکار خود، «جایی برای پیرمردها نیست»، را با یک وضعیت پیچیده و بغرنج که به سفری هردمبیل می‌رود، پی‌گیری می‌کنند. طرح داستانی بخوان و بسوزان در خودش پیچ‌وتاب می‌خورد و به یک بیسکویت نمکی تبدیل می‌شود. داستان فیلم کم و بیش حول یک فلاپی‌دیسک با اطلاعاتی حساس می‌چرخد که به دستان دو کارمند بی‌اطلاع یک باشگاه ورزشی (فرانسیس مک‌دورمند و برد پیت) ختم می‌شود و این مساله موجب خشم شدید یک مامور سابق CIA (جان مالکوویچ)، همسرش (تیلدا سوینتن) و معشوق این زن (جرج کلونی) می‌گردد. فیلم به یک نمایش خنده‌آور روراست می‌ماند (بخش عمده‌ای از آن به لطف اجرای مضحک برد پیت ایجاد شده است) این فیلم همچنین به‌طرز شگفت‌آوری تندوتیز، پیری، عشق و فناپذیری را انعکاس می‌دهد.
۱۲ – تصنیف باستر اسکراگز ۲۰۱۸ The Ballad of Buster Scruggs
ابتدا اعلام شد که تصنیف باستر اسکراگز قرار است یک سریال محدود باشد، که در نهایت به یک فیلم آنتولوژی متشکل از شش داستان وسترن، منتج می‌شود. تصاویری که به‌تندی در لحن تغییر مسیر می‌دهند؛ از نمایش خنده‌آور خل‌وضع‌گونه تیم بلیک نلسون در نقش یک کابوی خواننده، رقصنده و قاتل، تا ریاضت غم‌افزایی از لیام نیسون در نقش یک مدیر تفریحاتی مسافر. او یک هنرمند بی‌دست و بی‌پا (هری ملینگ) را مجبور می‌کند تا برای چند پنی شکسپیر را از بر بخواند. گرچه به‌وضوح هر داستان در حال‌وهوا، زمان و سبک متفاوت است، اما با مرگ غیرتصادفی، یک واقعیت گریزناپذیر از غرب وحشی و اثری سراسر متعلق به کوئن‌ها، در مسیر خودش سروکله می‌زند. این فیلم برای برادران کوئن نامزدی اسکار دیگری را در بخش بهترین فیلم‌نامه به ارمغان آورد. به‌اضافه نامزدی در بخش‌های دیگری همچون طراحی لباس و ترانه اورجینال (اثر جیلین ولچ به نام “When a Cowboy Trades His Spurs for Wings”) را نیز در پی داشت.
۱۱ – مردی که آن‌جا نبود ۲۰۰۱ The Man Who Wasn’t There
مردی که آن‌جا نبود یک تکریم عالی از نوآرهای دهه ۱۹۴۰ که چشم‌پوشی از فضیلت‌هایش راحت است. فیلم از داستان جیمز کین الهام گرفته شده و ستاره آن بیلی باب تورنتون، در نقش یک آرایشگر کم‌حرف در شهری کوچک در کالیفرنیای شمالی است. سبک زندگی منفعلانه او در اثر خیانت همسر وی (فرانسیس مک‌دورمند) با رئیسش (جیمز گاندولفینی)، مختل می‌شود. او برای مقداری پول، این مرد را تهدید می‌کند تا از این طریق بتواند کسب‌وکاری را راه‌اندازی کند اما طرح‌های او به‌طرز وحشتناکی غلط پیش می‌روند. راجر دیکینز برای فیلم‌برداری شفاف، نرم و سیاه‌وسفید خود نامزد دریافت جایزه اسکار شد. تونی شالهوب در نقش وکیل تندگوی آرایشگر یک شخصیت بسیار برجسته در این فیلم است.
۱۰ – یک مرد جدی ۲۰۰۹ A Serious Man
کوئن‌ها با یک مرد جدی به ریشه‌های مستقل خود بازگشتند؛ یک کمدی حقیقتاً تاریک و به‌طرز شگفت‌آوری شخصی درباره مشکلات مردی در برابر جهان. مایکل اشتولبرگ در نقش لری گوپنیک ظاهر شده است؛ یک محقق میدوسترنی در دهه ۱۹۶۰ که تار و پود زندگی‌اش از هم گسسته می‌شود چراکه همسرش (ساری لنیک) او را به‌خاطر مرد دیگری (فرد ملامد) ترک می‌کند. لری یکی پس از دیگری مورد هتک آبرو قرار می‌گیرد مثل تهدید به تصرف و باج‌خواهی یک برادر تنبل (ریچارد کیند)، یک همسایه منحرف (ایمی لندکر) و یک بیماری مزمن مرموز. آیا او می‌تواند بر آن‌ها غلبه کند؟ برادران کوئن برای این فیلم در بخش‌های بهترین فیلم و بهترین فیلم‌نامه اورجینال نامزد دریافت جایزه اسکار شدند.
۹ – تقاطع میلر ۱۹۹۰ Miller’s Crossing
تقاطع میلر یکی از آن‌دسته فیلم‌هایی است که به‌لحاظ سبکی بسیار سطح بالاست به‌گونه‌ای که تقریباً می‌توانید جلوه‌های بصری‌اش را بنوشید. فیلم‌برداری متغیر بری ساننفلد، طراحی صحنه پرهزینه دنیس گسنر و لباس‌های باشکوه ریچارد هورنونگ، چنان فراخوان موثری از دوران ممنوعیت الکل در ایالات متحده آمریکا (بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۳) می‌آفریند که شما تا حد زیادی می‌توانید از نواقص فیلم‌نامه پرپیچ‌وخم آن چشم‌پوشی کنید. آلبرت فینی در نقش رئیس جنایتکاران ایرلندی خوش می‌درخشد. مرد دست راست او (گابریل بیرن) در طول یک جنگ با باند ایتالیایی رقیب، شیفته دختر وی (مارسیا گی هاردن) می‌گردد. جان تورتورو در نقش برادر هاردن نقطه عطف این فیلم است؛ یک قمارباز که با دارودسته بزه‌کاران وارد نبرد می‌شود و در یکی از بهترین صحنه‌های این فیلم باید برای زندگی‌اش التماس کند.
۸ – درون لوین دیویس ۲۰۱۳ Inside Llewyn Davis
درون لوین دیویس یکی از آن معجون‌های نادر برادران کوئن است؛ که به یک اندازه کمدی و تراژدی را در هم آمیخته است و در هر دو سطح به‌زیبایی کار می‌کند. اسکار آیزاک در نقش یک خواننده فولک معروف ظاهر شده است؛ کسی که در سال ۱۹۶۱ تلاش می‌کند در گرینویچ ویلیج، خود را زنده نگه دارد. «درون لوین دیویس» نیز به‌مانند بسیاری دیگر از فیلم‌های برادران کوئن، یک سفر قهرمانانه از میان عجایب و دلسردی‌هاست؛ آن هم با یک قهرمان که استعداد کمیابی در انجام دادن کارهای احمقانه و دردسرساز برای خودش دارد. فیلم همچنین یک تعمق مالیخولیایی در خشم‌های انسان است؛ خشم‌هایی در اثر دنبال کردن رویایی که شما برای رسیدن به آن، به اندازه کافی بااستعداد نیستید. برونو دل‌بونل، برای فیلم‌برداری سرد و خاکستری‌اش به یک نامزدی اسکار نائل آمد. این فیلم همچنین برای میکس صدایش نیز شناخته می‌شود.
۷ – بزرگ کردن آریزونا ۱۹۸۷ Raising Arizona
برادران کوئن به‌جهت محدود نبودن، فیلم نوآر وسترن جنوبی «دهشت‌زده» را با این کمدی عجیب‌وغریب درباره یک افسر پلیس سابق (هالی هانتر) پی‌گیری می‌کنند. این افسر پلیس با یک زندانی پیشین (نیکلاس کیج) ازدواج می‌کند. زمانی که آن‌ها می‌فهمند نمی‌توانند بچه‌دار شوند، همه چیز رو به ویرانی می‌رود. بدین ترتیب این دو تصمیم می‌گیرند یکی از بچه‌های تاجر ثروتمند محلی (تری ویلسون) که همسرش پنج‌قلو به دنیا آورده است، را بدزدند. خانواده بی‌عیب‌ونقص آن‌ها به‌واسطه یک زوج محکوم فراری (جان گودمن و ویلیام فورسایت) و یک جهنمی موتورسوار (راندال تکس کوب) از هم پاشیده می‌شود. بزرگ کردن آریزونا ثابت کرد که این برادران می‌توانند ما را بخندانند و سرگرم کنند و داستان را با سرعتی کمرشکن، از یک صحنه مجزای خنده‌آور به صحنه‌ای دیگر منحرف کنند.
۶ – ای برادر، کجایی؟ ۲۰۰۰ O Brother, Where Art Thou?
ای برادر، کجایی؟ که از آثار هومر و پرستون استرجیس الهام گرفته شده، یکی از سبک‌مغزترین مخلوقات برادران کوئن تا به امروز بوده است. این فیلم بر روی سه محکوم فراری (جرج کلونی، جان تورتورو و تیم بلیک نلسون) متمرکز شده است. آن‌ها در جست‌وجوی یک گنج پنهان در دوران رکود بزرگ جنوب هستند و در این بین با تعدادی کاراکتر جذاب روبرو می‌شوند. (از جمله مایکل بدالوکو در نقش یک سارق بانک به‌نام جرج “بیبی فیس” نلسون و جان گودمن در نقش یک فروشنده خشن کتاب مقدس) و آن‌ها در طول مسیر خود موفق به نواختن یک بلوگراس کوتاه می‌شوند. کوئن‌ها برای نگارش این اقتباس از «اودیسه» (که ظاهراً هرگز آن را نخوانده‌اند) نامزد دریافت جایزه اسکار شدند.
۵ – بارتون فینک ۱۹۹۱ Barton Fink
بارتون فینک در پاره‌ای هجونامه‌ای هالیوودی است و در پاره‌ای دیگر، یک کمدی مرموز و همه آن‌ها کابوس‌هایی آخرالزمانی هستند. زمانی که یک نمایش‌نامه‌نویس تحسین‌شده (جان تورتورو) از برادوی فراخوانده می‌شود تا نگارش یک فیلم بکس‌محور را انجام دهد، او درمی‌یابد که کالیفرنیا جهنمی‌تر از آن چیزی است که او تاکنون متصور می‌شده است. در زمان سکونت در یک مسافرخانه قدیمی، او با چارلی میدوز (جان گودمن) ملاقات می‌کند. چارلی یک فروشنده از طبقه کارگر است که همه آنچه که تظاهر به بودنش می‌کند، نیست. این فیلم در جشنواره فیلم کن ۱۹۹۱ به محبوبیت دست پیدا کرد و جایزه بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر مرد برای تورتورو و نخل طلا را به دست آورد. همچنین رای‌دهندگان اسکار نیز به آن توجه کردند و این فیلم در سه بخش نامزد دریافت جایزه شد، از جمله جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای مایکل لانر در نقش یک رئیس استودیویی گزافه‌گو.
۴ – دهشت‌زده ۱۹۸۴ Blood Simple
برادران کوئن نخستین فیلم بلندشان را با این تریلر کمیک تاریک، خشن و پرپیچ‌وخم تجربه کردند. دهشت‌زده بر یک کافه‌دار شل‌وول در تگزاس (دن هدایا) متمرکز شده است؛ کسی که یک کارآگاه خصوصی به‌مراتب شل‌وول‌تر (ام امت والش) را استخدام می‌کند تا همسر خیانت‌کارش (فرانسیس مک‌دورمند) و معشوق جدید وی (جان گتز) را به قتل برساند. متاسفانه برای همه افراد درگیر در این ماجرا، هیچ چیز آن‌چنان که باید ساده نیست. این کارگردانان در اولین فیلم‌شان، سبک فوق‌العاده‌ای داشتند و فیلمی با کمترین بودجه و هزینه ممکن را ساختند. منتقدان هم به آن توجه کردند و همین‌طور ایندیپندنت اسپیریت نیز به آن توجه نشان داد و جوایزش را در بخش‌های بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر مرد (والش) به این فیلم اهدا کرد. علاوه‌بر آن، «دهشت‌زده» در بخش‌هایی همچون بهترین فیلم، بهترین فیلم‌نامه و بهترین فیلم‌برداری (بری ساننفلد) نیز نامزد دریافت جایزه شد.
۳ – لبوفسکی بزرگ ۱۹۹۸ The Big Lebowski
ثابت خواهد شد که تلاش و توصیف طرح داستانی این کمدی خیالی برادران کوئن تمرین بیهوده‌ای است. همه چیز از آن‌جایی شروع می‌شود که Dude (جف بریجز)، یک بیکار ولگرد پرسه‌زن که روزهایش را با بولینگ بازی کردن با رفقایش (جان گودمن و استیو بوشمی) و نوشیدن روسی سفید، می‌گذارند، با یک کله‌گنده ثروتمند، معروف به “لبوفسکی بزرگ” (دیوید هادلستون) اشتباه گرفته می‌شود. این شروع‌کننده زنجیره‌ای از وقایع منفصل شامل آدم‌ربایی، هنر نوگرا، پورنوگرافی، نیهیلیست‌ها و جنگ ویتنام می‌شود. یک نوع رمز و راز ریموند چندلر، این یکی اما تماماً درباره گرایش‌ها و حس‌وحال‌های خوبی است که Dude به آن‌ها پایبند است.
۲ – جایی برای پیرمردها نیست ۲۰۰۷ No Country For Old Men
کوئن‌ها با این تریلر خون‌آلود و شدیداً مجروح‌کننده و براساس رمانی از کورمک مک‌کارتی به موفقیت بزرگی در اسکار دست پیدا می‌کنند. جایی برای پیرمردها نیست بر روی یک کهنه‌سرباز جنگ ویتنام (جاش برولین) متمرکز شده؛ کسی که توسط یک مزدور خشن عجیب‌وغریب (خاویر باردم) تحت تعقیب قرار گرفته شده است. به این دلیل که او به‌اشتباه دو میلیون دلار پول نقد از یک معامله مواد مخدر کش رفته و با آن فرار کرده است. همه چیز به کلانتر شهر کوچک تگزاس (تامی لی جونز) بستگی دارد تا قبل از آن‌که خیلی دیر شود، او را نجات دهد. این فیلم چیزی بیش از تنها یک تعقیب موش‌وگربه‌ای تاثیرگذار است؛ فیلم همچنین یک تعمق به‌یادماندنی بر خیر و شر است. آکادمی اسکار، تندیس‌هایش را نثار برادران کوئن کرد؛ در بخش‌های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه به‌اضافه جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای باردم.
۱ – فارگو ۱۹۹۶ Fargo
یقیناً فارگو همچون جواهری درخشان در تاج برادران کوئن است. فیلم به‌عنوان یک تریلر خشن و غیرعادی درباره یک فروشنده ماشین نگون‌بخت (ویلیام اچ میسی) شروع می‌شود؛ او دو جنایت‌کار (استیو بوشمی و پیتر استورماره) را استخدام کرده است تا همسرش را گروگان بگیرند و به‌طرز شگفت‌آوری فیلم در ادامه خود به لطف فرانسیس مک‌دورمند، تبدیل به نمایشی تندوتیز از اخلاقیات می‌گردد. او برای این اجرایش در نقش یک رئیس پلیس حامله تیزهوش که در جست‌وجوی دزدان مورد نظر است، برنده جایزه اسکار شد. این برادران به‌واسطه فروپاشاندن حساسیت‌های پوچی در زادگاه‌شان، مینه‌سوتا، خنده‌های زیادی را به وجود می‌آورند. علاوه‌بر موفقیت مک‌دورمند، این فیلم یک جایزه در بخش بهترین فیلم‌نامه برای کوئن‌ها به ارمغان آورد و همچنین در بخش‌هایی نظیر بهترین فیلم (ایتن کوئن)، بهترین کارگردانی (جوئل کوئن) و بهترین تدوین (تحت عنوان رادریک جینز) نیز نامزد دریافت جایزه اسکار شد.
منبع: goldderby.com
تصنیف باستر اسکراگزو دیدم فقط بعضی از اپیزودهاش خیلی قشنگ بودند