کریستوفر نولان یکی از ارزشمندترین کارگردانان هالیوود است که امروزه فعالیت می‌کند. او لیست بلندبالایی از فیلم‌های موفق را در کارنامه خود دارد؛ بتمن را برای پرده بزرگ مجدداً بازسازی کرد و فیلمی چنان دقیق و درست خلق کرد که در دانشگاه‌ها هنگام مطالعه وسعت فضا و کیهان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تا به این‌جا مخاطبان می‌دانند از یک فیلم کریستوفر نولان چه انتظاری باید داشته باشند؛ تا حدی که برخی میتوانستد حدس بزنند فیلم آخر او، انگاشته Tenet، درباره چه چیزی است. همه فیلم‌های او بسیار متفاوت از یکدیگر هستند. با این حال، همه آن‌ها تعدادی المان اصلی دارند که نشان‌دهنده تعلق‌شان به تیم تولید است. چه استفاده از جلوه‌های عملی را در نظر بگیرید و چه احتمالاً حتی گروه بازیگری درگیر کار را؛ نشانه‌های زیادی وجود دارد که طرفداران می‌توانند به دنبال آن‌ها باشند.
همچنین بخوانید:
بررسی و نقد انگاشته Tenet ـ رقابت جاه‌طلبانه در برابر زمان یک سینمای باشکوه را پدید آورده است
۱۰ – او دوست دارد از همان بازیگران استفاده کند
کریستوفر نولان در زمان انتخاب بازیگر فیلم‌های خود، دوست دارد به دنبال گزینه‌های غیرمحتمل بگردد. او از به‌کارگیری ستاره‌های بزرگ سینما مثل متیو مک‌کانهی یا لئوناردو دی‌کاپریو هراسی ندارد؛ با این حال، او همچنین علاقه‌مند است روی استعدادهای جدید مثل عضو سابق وان دایرکشن One Direction، هری استایلز، نیز ریسک کند.
جالب این‌که، اکثر فیلم‌های او در واقع بازیگران مشترکی دارند. تام هاردی در چندین فیلم نولان حضور داشته است و همچنین مایکل کین البته و کیلیان مورفی و ان هتوی. بازیگران نولان همیشه بسیار متمایز هستند.
۹ – فیلم‌های او با ساختار سینمایی بازی می‌کنند
نولان عاشق بازی حول ساختارهای سنتی فیلم است که تماشاگران باید انتظار آن را داشته باشند. یادگاری Memento به‌واقع این ایده را به نمایش می‌گذارد؛ با این فیلم چیزی را که می‌توانست یک تریلر سرراست باشد، به‌صورت رو به عقب روایت می‌کند. در نتیجه، فیلم بر تاثیرپذیری اولیه مخاطبان از داستان و کاراکتر اصلی مبتلا به فراموشی آن، سایه تردید می‌افکند.
به‌طور مشابه، دانکرک Dunkirk، با پویایی متفاوتی کار می‌کند؛ با سه داستان جداگانه که همه در یک زمان رخ می‌دهند اما در لوکیشن‌ها و دیدگاه‌های مختلف. هریک از فیلم‌های نولان به نوعی از ساختار اصلی فیلم سرپیچی می‌کند، اگرچه در مورد برخی از آن‌ها بسیار واضح‌تر از فیلم‌های دیگر است.
۸ – جلوه‌های عملی از ضروریات هستند
هرکس که عکس‌های تولید صحنه راهرو از فیلم تلقین Inception را دیده باشد، می‌داند که کارگردان معروف عاشق استفاده از جلوه‌های عملی است. او مطمئناً از CGI هراسی ندارد اما در درجه اول از کارهای خلاقانه دوربین و سایر جلوه‌های بصری استفاده می‌کند.
گاهی اوقات برای ایجاد حس واقعی بودن لوکیشن یا رویدادها، از هیچ هزینه‌ای دریغ نمی‌شود. دانکرک این را با مقدار عظیمی ساخت‌وساز یک گام جلوتر می‌برد؛ به این جهت که سواحل دانکرک را به دوران پیشین و استفاده از اسپیت‌فایرهای واقعی زمان جنگ برگرداند.
۷ – مقیاس بصری همیشه بزرگ است
از آن هنگام که نولان از صحنه مستقل به‌ناگاه شروع به کار کرد، او هرگز در مقیاسی کوچک کار نکرده است. این‌طور می‌توان گفت که فیلم‌های قبلی او ایده‌های بزرگی داشتند که فقط با بودجه کم محدود می‌شدند. تا همین اواخر، فیلم‌های او تا حد و اندازه بلاک‌باستر تکامل پیدا می‌کردند اما آن‌ها همچنان درام‌های شخصی کوچکی داشتند و کشمکش‌هایی که کاراکترها را تعریف می‌کنند.
مقیاس بصری عظیم به‌نوعی برای هر فیلم نولان مورد انتظار است، با این حال، تا چه حد آن‌ها بزرگ دیده و احساس می‌شوند همیشه از حد تصور تماشاگران بعد از آن‌که یک یا دو تریلر را مشاهده می‌کنند، فراتر می‌رود. نولان هوشمندی بلاک‌باستر را مجدداً بازسازی می‌کند؛ با منظره‌ای که در کنار صحنه‌های برانگیزنده و متفکرانه نمایش داده می‌شود.
۶ – موسیقی، اکشن را تحسین می‌کند
هانس زیمر و کریستوفر نولان، یک همکاری طولانی‌مدت را شکل داده‌اند؛ این آهنگساز در اکثر فیلم‌های نولان فعالیت کرده است. تم‌های بتمن وی، افسانه‌ای بوده‌اند، همان‌گونه که موسیقی متن تلقین فوق‌العاده بوده است.
مقیاس مجموعه فیلم‌های نولان در موسیقی‌هایی که زیمر ساخته است، به تصویر کشیده می‌شود. برای فیلمی مثل دانکرک، داستان و موسیقی به‌واقع یکدیگر را تحسین می‌کنند و کمک می‌کنند تا کشش جاری در فیلم همان‌طور که کارگردان می‌خواسته است، ایجاد شود.
۵ – فیلم‌نامه‌ها هم فنی و هم قائم‌به‌ذات هستند
فیلم‌نامه‌های نولان المان‌های مشترک کمی دارند. آن‌ها معمولاً ایده زمان و ساختار را همان‌طور که پیش‌تر بحث کردیم، تقویت می‌کنند با این وجود اما آن‌ها شامل تعدادی لحظات شخصی نیز می‌شوند.
هر کاراکتر به‌همان اندازه گسترش پیدا می‌کند که یک کاراکتر در یک درام سرراست توسعه می‌یابد؛ به‌رغم این واقعیت که در ظاهر این فیلم‌ها می‌توانند فیلم‌های پاپ‌کورنی باشند یا بلاک‌باسترهای عظیم. فیلم‌نامه‌ها همه در عمق فنی هستند و پر از پیچ‌وقوس‌های روایی که ارزش پرده بزرگ را دارند.
۴ – لحنِ به‌طور مداوم هیجان‌برانگیز
اغلب فیلم‌های نولان از یک لحن مشابه پیروی می‌کنند. آن‌ها به‌ندرت در یک ژانر قرار می‌گیرند و هرگز به تمام معنا فیلم‌های کمدی یا اکشن نبوده‌اند. اکثر آن‌ها در دسته فیلم‌های علمی- تخیلی جای می‌گیرند، اما این همواره ثابت نیست زیرا همه فیلم‌های او چنین ایده‌هایی را واکاوی نمی‌کنند. (مثل یادگاری Memento، بی‌خوابی Insomnia و غیره)
نکته اصلی این است که کشش درون هر قطعه هر تصمیم را می‌سازد که باعث می‌شود کاراکترها شدیداً مهم احساس شوند. بنابراین لحن، چیزی است که از وحشت و نگرانی کاراکترها ناشی می‌شود؛ کسانی که این کشمکش‌ها را تجربه می‌کنند.
۳ – هر فیلم به‌واسطه تحقیقات دقیق و کامل ساخته می‌شود
فیلم‌های نولان بسیار خوب مورد تحقیق قرار گرفته‌اند. چه زمانی‌که او کمیک‌ها را وارسی می‌کند تا یک فیلم ابرقهرمانی اقتباس کند و چه زمانی‌که احتمالاً به درگیری‌های جنگ جهانی دوم برمی‌گردد؛ هریک از فیلم‌های او به‌طور باور نکردنی دقیق است.
فیلم ماورای فضای میان‌ستاره‌ای Interstellar یک نمونه اصلی از آن است. دانشمندان کار جلوه‌های بصری آن را تحسین می‌کنند. اکثر سکانس‌های فضایی که او خلق کرد، به‌واقع دقیق هستند!
۲ – فیلم‌های او به‌طور خاص برای سالن‌های سینما طراحی شده‌اند
سینما یکی از بزرگترین عشق‌های نولان است و هریک از فیلم‌های او با در نظر گرفتن مخاطب سینما طراحی شده است. یکی از دلایلی که باعث شده اکران انگاشته چندین‌بار به تاخیر بیفتد این است که برای نولان این فیلم شایسته مخاطب درخور بر پرده بزرگ بوده است.
سکانس‌های اکشن، تدوین صدا و حتی تجهیزات فنی مورد استفاده مانند دوربین‌های IMAX، همگی برای تاثیرگذاری فوق‌العاده فیلم در سینما طراحی شده‌اند.
۱ – نبود دنباله عمدی است
تمام فیلم‌های نولان طوری ساخته شده‌اند که دنباله نداشته باشند. البته یک استثنا برای این قانون سه‌گانه شوالیه تاریکی Dark Knight است. اما تمام محتوای اصلی کارگردان معمولاً داستان‌های مستقل هستند.
این تا حدی است که فیلم می‌تواند بدون دنبال یافتن داستان اضافی در فیلم‌های موفق، بهترین باشد اما همچنان نولان می‌تواند به سراغ پروژه‌های مختلفی برود که او را به وجد می‌آورند.
این مطلب برگرفته از نوشته George Chrysostomou در سایت screenrant است.
