معمولا فیلم‌های با موضوع جنگ سرد همه ظاهری جالب و باحال دارند: کت‌های بلند خاکستری، اتاق‌های نیمه تاریک بازجویی، قرار ملاقات‌های مخفیانه و عملیات‌های جاسوسی. حتی قهرمان داستان نیز آن‌قدر پررنگ نیست، شهامتی که حرفی از آن جایی گفته نمی‌شود چرا که تقریبا همه چیز محرمانه و سری است.
به همین دلیل، آیرون بارک Ironbark هم حس و حالی مانند فیلم‌های قبلی این ژانر (از جمله «پل جاسوس‌ها» و «بندزن خیاط سرباز جاسوس») دارد: فیلم هیجان‌انگیز شسته رفته‌ای که وقایع آن به آٰرامی پیش می‌رود. چیزی که باعث تمایز آن می‌شود، فیلم‌نامه دقیق و هوشمندانه نوشته تام او‌کانر و بازی فوق‌العاده دو شخصیت اصلی آن است.
همچنین بخوانید:
نقد جایی که عاشق بودیم All The Bright Places – درام عاشقانه جدید شبکه نت‌فلیکس
بندیکت کامبربچ در نقش تاجر موفقی به نام گرویل وین، بازی می‌کند که در دهه ۶۰ میلادی به همراه همسرش (با بازی بازیگر سریال «چرنوبیل»، جسی باکلی) و پسر کوچکشان در لندن زندگی می‌کند و پروژه‌های کوچکی در شرق اروپا دارد.
وقتی یک افسر اهل شوروی به نام الگ پنکوسکی (با بازی مراب نینیدزه) مخفیانه یادداشتی را به سفارت آمریکا در مسکو می‌رساند که در آن خبر از برنامه‌های هسته‌ای شوروی دارد، یک مامور سی‌آی‌ای (با بازی ستاره مجموعه تلویزیونی «خانم میزل شگفت‌انگیز»، ریچل بروزناهان) پیشنهاد می‌دهد که فردی ناشناس را برای مذاکره با ام‌آی۶ بفرستند، کسی که ماموران شوروی هیچ‌وقت به او شک نخواهند کرد.
وین از ایده مشارکت در چنین عملیات بین‌المللی بسیار هیجان‌زده می‌شود. اما پس از این‌که با مردی که به او الکس می‌گوید (همان شخصیت الگ)، رابطه دوستی برقرار می‌کند، ریسک و خطرهای این ماموریت برایش جدی و واقعی می‌شود.
دومینیک کوک (کارگردان فیلم «در سال چزیل»)، با به کار بردن تمام ویژگی‌های فیلم‌های جنایی‌اش، هیجان داستان آیرون بارک Ironbark را نگه داشته است: راه رفتن‌های سریع در کوچه‌های تاریک، بروکرات‌هایی که بر سر میز شام در مورد مسائل مهم تصمیم‌گیری می‌کنند، زنان و بچه‌هایی که دلیل تغییر ناگهانی در همسر و یا پدرشان را متوجه نمی‌شوند.
در مورد سوم، برای این‌که داستان فیلم لو نرود بیشتر از این توضیح نمی‌دهم، اما شامل یک تغییر فیزیکی قابل توجه در شخصیت کامبربچ و تغییر حال و هوای فیلم به فضایی تاریک‌تر و پرخطرتر، است.
آیرون بارک Ironbark ممکن است فیلم فوق‌العاده‌ای نباشد، اما فیلم خوب رضایت‌بخشی است. داستانی که به آرامی و به خاطر نشان دادن خوب و بد آن دوره و زنان و مردانی که در این جنگ مشارکت داشتند، ارزشمند است.
این مطلب از نوشته لیا گرین‌بلات در سایت Entertainment Weekly گرفته شده است.
