مجله نماوا، ایلیا محمدی‌نیا
گاهی برای درک و فهم عمیق‌ترین مفاهیم لازم نیست طولانی‌ترین سخنرانی‌ها را بشنویم یا بلندترین داستان‌ها را بخوانیم یا فیلم سینمایی ببینیم. پیچیده‌ترین مفاهیم گاه تنها در یک جمله یا یک بیت چنان معنایی می‌یابند که می‌توان ساعت‌ها درباره‌اش حرف زد و صفحه‌ها درباره‌اش نوشت. طبیعی است که هر جمله یا متن و حرف و کلامی هم شایسته این شان و جایگاه نباشد. در واقع کم هستند جملات و سخنان و آثاری که امکان چنین شانیتی را در جامعه داشته باشند. آنها خاص و ویژه هستند و همین خاص بودن آنها را از سایر متنون و سخن و اثری متمایز می‌کند. برای درک این موضوع شاید بیان مصداقی در ادبیات و شعر پرمغز فارسی راهگشا باشد.
آثار حضرت مولانا و دیوان شمس او پر است از اشعار نغز و ارزشمندی که به تنهایی می‌تواند پایه‌های ادبی یک فرهنگ را به دوش بکشد. اما این شاعر در لابلای اشعارش ابیاتی دارد که همه جان کلام را می‌توان در آن یافت. لازم هم نیست برای درک بهتر و فهم بیشتر آن به دیگر ابیات آن بیت رجوع شود. کامل است و بی‌نیاز از هر متن و نوشته‌ای.
حضرت مولانا بیتی دارد که می‌گوید:
«آه که من دوش چه سان بوده‌ام
آه که دوش که را بوده‌ای»
دو مصرع با کلماتی مشابه اما با دو جهان متفاوت از همدیگر را می‌توان از لابلای کلمات کشف کرد. با کمی دقت می‌توان یک رابطه رو به ویرانی را در یک بیت با کلماتی شبیه هم یافت. این همان چیزی است که در روزگار ما به نگاه و بیان «مینیمالیستی» شهرت یافته است. با این مقدمه شاید دیدن انیمیشن کوتاه «پایپر» کمی بیش از آنچه که فکرش را می‌کردید جذاب‌تر و دیدنی‌تر و البته پر از حرف‌های ارزشمند ریز و درشت باشد. اینکه لازم نیست برای بیان‌های مهم کارهای مهم کرد کافی است کمی خلاقیت داشته باشید تا حرف‌های بزرگ را در بیانی کوتاه به مخاطب منتقل کنید.
انیمیشن پایپر (piper) به کارگردانی آلن باریلارو انیمیشن کوتاه ۶ دقیقه‌ای محصول سال ۲۰۱۶ کمپانی والت دیزینی (استودیوی انیمیشن پیکسار) است که توانست برنده جایزه اسکار بهترین پویانمایی در سال ۲۰۱۷ باشد.
«پایپر» (piper) داستان مرغ دریایی کوچکی است که مادرش می‌خواهد او را برای زندگی تازه‌اش آماده کند. اینکه خودش باید غذایش را تامین کند. او مقاومت می‌کند، اما در نهایت به ناچار تن به خواسته مادر می‌دهد هر چند خیلی زود متوجه می‌شود برای زیستن در جهانی نو باید آزموده باشد و این خیلی هم آسان نیست.
«پایپر» داستان غلبه بر ترس‌های کشف جهانی تازه است. جهانی که هیچگونه شناختی از آن نداریم در نتیجه شکل درست مواجهه با آن را نمی‌دانیم. «پایپر» داستان لزوم تغییر شیوه آموزش سنتی است ولو آنکه که از پیشینیان به ارث رسیده باشد و شاید همه هم به همان شیوه رفتار کنند. «پایپر» با شیوه مادر و نیاکانش نمی‌تواند بر ترس خود از موج دریا غلبه کند تا غذای مورد نیازش را به دست آورد. اما گاهی لازم است با کمی دقت نظر و تجربه شیوه‌های نو تغییراتی اساسی در شکل سنتی آموزش داد. او در دنیای بازیگوشی‌های مرسوم دوران خردسالی از تلنگر دوست تازه یافته‌اش حلزون می‌آموزد که نترسد و با چشمانی باز با آن روبرو شود. «پایپر» داستان تجربه نو و تازه‌ای است که می‌تواند گاه دستآوردهای بهتر و درخشان‌تری به همراه داشته باشد. همان گونه که مرغ دریایی کوچک با تجربه تازه و پربارش به دیگر مرغ‌های دریایی می‌آموزد که گاه باید با چشمان باز با ترس‌هایی که ما را احاطه کرده‌اند مواجه شویم.
تماشای آنلاین انیمیشن پایپر در نماوا
