نقد و بررسی نگهبانانی از دیرباز THE OLD GUARD – دیدگاهی تازه از یک فیلم کتاب‌های کمیک

همیشه وقتی کارگردانی که عمدتا بر روی ژانر خاصی تمرکز داشته است، به فعالیت در یک ژانر جدید روی می‌آورد سر و صدا به پا می‌کند. مثلا ورود رابرت آلتمن به ژانر نوآر با خداحافظی طولانی را به یاد بیاورید، و یا وقتی که ترنس مالیک با خط باریک سرخ شروع به ساخت فیلم‌های جنگی کرد. و یا حتی به تازگی که تایکا وایتیتی با ثور: رگنوراک وارد ژانر ابرقهرمانی شد. با اینکه ممکن است برای ساخت یک فیلم کتاب‌های کمیک که درباره‌ی گروهی از ابرقهرمان‌های نامیرا، جینا پرینس-بایدوود اولین انتخاب نباشد -چرا که او با ساخت فیلم‌های عاشقانه‌ای مثل عشق و بسکتبال و آن سوی چراغ‌ها به شهرت رسیده است- اما تنها با گذشت چند دقیقه از نگهبانانی از دیرباز THE OLD GUARD متوجه خواهید شد که انتخاب او به عنوان کارگردان این فیلم تصمیمی بسیار هوشمندانه‌ بوده است.
شخصیت شارلیز ترون در این فیلم، اندی، حدود ۶۰۰۰ سال سن دارد و در صدها و یا شاید هزاران مبارزه در سرتاسر دنیا شرکت داشته است (و مرده و دوباره زنده شده است). او در این سال‌ها به عنوان یک خدا پرستش شده است، به عنوان یک جادوگر درون آتش پرتاب شده است و با اگوست رودن معاشرت کرده است.

اما حالا او با تیم کوچکی از مبارزان قدیمی (سایر اعضای تیم فقط چند صد سال بر روی زمین بوده‌اند) دور هم جمع شده‌اند و یک بازی عجیب می‌کنند: هر کدام از آن‌ها تکه‌ای باقلوا به او می‌دهند و او باید از دریای بی‌انتهای تجربه‌اش استفاده کند تا بفهمد باقلواها مال کجا هستند. از آن دست صحنه‌هایی که در هر فیلم دیگری تبدیل به یکی از آن لحظات بدون فکر و یهویی از آب درآمده و یا از جنبه‌ی طنز به آن نگاه می‌شد. (انتقام‌جویان و شاورما‌یشان را به یاد بیاورید). اما از آنجایی که پرینس-بایدوود بر روی صندلی کارگردانی نشسته است، این صحنه به یکی از صحنه‌های دوست‌داشتنی و تاثیرگذار این فیلم تبدیل شده است. برای چند لحظه هیچ چیز در دنیا به انداز‌ه‌ی شارلیز ترون و آن تکه باقلوا اهمیت ندارد.
نگهبانانی از دیرباز THE OLD GUARD توسط گرگ روکا که در سال ۲۰۱۷ کمیک اصلی را همراه با تصویرگر لئوناردو فرناندز نوشته بود، ساخته شده است. این فیلم پر از لحظات انسانی است، از لحظات سطحی و بی‌اهمیت گرفته تا مواردی مهم و عمیق- رقابت‌های بی‌سر و صدا، ابراز عشق، آرزوها، حسرت‌ها برای آشنایان و عشق‌های از دست رفته- که برای حفظ توازن فیلم به آن‌ها درست به اندازه‌ی صحنه‌‌های اکشن بها داده شده است و در نهایت تمام بخش‌های فیلم کاملا در تعادل بوده و با هم هم‌خوانی دارند.

برخلاف اغلب فیلم‌های ابرقهرمانی، قهرمانان نگهبانانی از دیرباز THE OLD GUARD به صورت مجموعه‌ای از قدرت‌های متفاوت در کنار هم دیده نمی‌شوند بلکه بیشتر همانند مردم واقعی به آن‌ها نگاه می‌شود. یک جور احساس سرخوردگی مشترک میان اندی ترون و بوکر ماتیاس اسخونارتس که یک افسر سابق ارتش ناپلئون بوده است به چشم می‌خورد: اندی در دوران زندگی‌اش چیزهای زیادی را از دست داده است و بوکر که به نسبت مدت کمی است با قابلیت نامیرایی خودش آشنا شده است، در حال کنار آمدن با غمش است: می‌توان گفت بی‌حسی اندی و بی‌تجربه‌بودن بوکر این دو را در نقطه‌ی مشترکی در زندگی قرار داده است. تمام شخصیت‌های فیلم حس می‌کنند قر‌ن‌هاست یکدیگر را می‌شناسند، با وجود تمام پیچیدگی‌ها، تلخی‌ها، فداکاری‌ها و وفاداری‌هایی که این موضوع به همراه می‌آورد. شخصیتی به نام نیل (کیکی‌لین) که در افغانستان متوجه قابلیت نامیرایی‌اش شده است، به این گروه می‌پیوندد. قابلیتی که در ابتدا برای او ترکیبی از تنهایی، سردرگمی و شرمساری را به همراه داشته است.
نگهبانانی از دیرباز THE OLD GUARD از خیلی جهات از فیلم‌هایی با این حال و هوا، قوی‌تر ظاهر شده است. مبارزه‌های این فیلم به طور خلاقانه‌ای طراحی شده‌اند. مردها و زن‌های این فیلم با چنان تسلط، قدرت و سرعتی مبارزه می‌کنند که شما از افرادی با سال‌ها تجربه در این عرصه انتظار دارید.

فیلم هیچ نیازی به تدوین برای تقویت صحنه‌های اکشن خود ندارد، چرا که این صحنه‌ها آنقدر قوی و زیبا فیلم‌برداری شده‌اند که مخاطب را میخکوب می‌کنند. نگهبانانی از دیرباز THE OLD GUARD عمدتا جالب و سرگرم‌کننده است، اما از آن فیلم‌هایی نیست که در آخر و پس از تماشای آن سردرد داشته باشید.
نگهبانانی از دیرباز THE OLD GUARD دهم جولای از نت‌فلیکس پخش شد.

وحالا نظر سایر منتقدین درباره‌ی این فیلم:

کیت اربلند منتقد ایندی‌وایر درباره‌ی این فیلم نوشته است:

“ابرقهرمان بودن کار راحتی نیست، اما نگهبانانی از دیرباز THE OLD GUARD به ما یادآوری می‌کند که ابرقهرمان بودن بهترین راه برای پرداختن و به تصویر کشیدن معنای انسان بودن هستند.”

مت سینگر منتقد اسکرین کراش در نقد خود آورده است:

“انتخاب بازیگران این فیلم، که بخش عمده‌ی آن را زنان و افراد رنگین پوست تشکیل می‌دهد، می‌تواند به تنهایی نگهبانانی از دیرباز THE OLD GUARD را به فیلمی خاص تبدیل کند. آخرین باری که دیدید بهترین صحنه‌ی مبارزه‌ی یک فیلم اکشن مبارزه‌ی میان دو زن بود که حسابی همدیگر را لت و پاره می‌کردند، چه زمانی بود؟ نمی‌خواهم داستان فیلم را لو بدهم، اما نگهبانانی از دیرباز THE OLD GUARD بهترین پایان باز و تعلیقی است که یک فیلم کتاب کمیک بعد از جلوی دوربین رفتن دوباره‌ی ساموئل ال. جکسون با تونی استارک در آیرون من به مخاطب ارائه کرد.”