جهان با من برقص dance with me اولین فیلم سینمایی سروش صحت به تازگی در شبکه نمایش خانگی منتشر شده. فیلمی غیره منتظره که در زمان اکران روی پرده هم، بسیاری از تماشاگرانی را که انتظار دیدن چنین فیلمی از سروش صحت نداشتند، غافلگیر کرد. شخصیت‌پردازی خاص از جمله ویژگی‌های غیرمنتظره این فیلم بود.
بارزترین نکته جهان با من برقص اینست که به‌خوبی می‌تواند تماشاگر را –هر تماشاگری را- با خود همراه کند و به جهان داستان‌های هرکدام از این رفقا بکشاند که به مناسبت آخرین تولد جهان دور هم جمع شده‌اند و قرار است چند روزی را با هم سپری کنند. در این میان بازی بازیگران و شخصیت‌پردازی فیلمنامه از جمله مهم‌ترین دلایلی است که مخاطب با فیلم همراه می‌شود.
در هر دو مرحله پرداخت کاراکترها در فیلمنامه و بعد بازی گرفتن از بازیگران سر صحنه، صحت موفق می‌شود شخصیت‌هایی جالب توجه و دلنشین خلق کند. ضمن اینکه کنارهم قرار گرفتن آن‌ها هم، تونالیته متنوع و نمونه‌ای، از شخصیت‌ها را در کلبه جنگلی جهان گرد آورده است. به شکل جزیی‌تر نگاهی انداخته‌ایم که احوالات پنج شخصیت مهم و جالب‌تر فیلم و کیفیت اجرای هرکدام از این بازیگران اصلی.
همچنین بخوانید:
نقد و بررسی فیلم جهان با من برقص – گریز دلپذیر
علی مصفا – جهان
قهرمان فیلم جهان با من برقص و بزرگ میان همه رفقا. با آرامشی که همواره در علی مصفا و حضورش جلوی دوربین وجود داشته و البته اینجا رنگ و بویی عارفانه هم به‌خود گرفته است. خب همه داستان از جایی شروع می‌شود که برادر جهان به همه رفقا می‌گوید که جهان چندماهی بیشتر زنده نیست و بیماری لاعلاج دارد. همین مسئله همه آن‌ها را بعد از سال‌ها دوری که هرکدام درگیر زندگی خود شده‌اند، بار دیگر دور هم جمع می‌کند. جهان هرچند که در آستانه مرگ است و دارد با آخرین جلوه‌های زندگی دست و پنجه نرم می‌کند اما پر از حس زندگی و بالندگی است. همانطور که در جنبه نمادین اسم شخصیت یعنی جهان هم این زندگی است که در مقابل مرگ قد علم کرده و درصورت نمادین نام فیلم هم انگار جهان دارد با زندگی می‌رقصد، و توامان با مرگ هم.
علی مصفا بی‌شک بهترین انتخاب برای ایفای نقش جهان است. هم پختگی مردی مانند جهان که مدتیست از شهر و مناسباتش بریده و در دل طبیعت زندگی می‌کند، را در چهره خود دارد و هم آن آرامش و طمانینه‌ای که جهان در روزهای آخر زیستش با آن خو گرفته را بسیار شیوا به تماشاگر منتقل می‌کند. با هر کتش و البته با لحن دیالوگ گفتنش.
جواد عزتی – احسان
یک نقش‌آفرینی متفاوت از جواد عزتی که عموما یا در آثار طنز بازی کرده و به عنوان یک کمدین به‌کار گرفته شده و یا حضورش در آثار جدی بسیار پرشور و برونگرایانه بوده است. مانند نقش‌آفرینی در جان‌دار یا ماجرای نیمروز ها. اما در جهان با من برقص این حضور بسیار موجز و روادارانه است و البته به سکوت و اخم‌هایی گره خورده که تماشاگر هرلحظه منتظر است به یک برون‌ریزی جدی منجر شود.
در میان همه رفقا، احسان گیر و گرفت شخصیتی‌اش از همه هم بیشتر است و همان آدم پیچیده‌ی ماجراست که درون‌گرایی‌اش هم مانعی می‌شود تا تماشاگر به راحتی به احوالاتش آگاه شود؛ همین باعث می‌شود در میان همه رفقا، به او کنجکاو‌تر از همه باشد.
در یک سوم پایانی داستان با اضافه شدن یک شخصیت جدید از گذشته‌ها به خانه جهان، تغییری در خلق و خوی احسان به‌وجود می‌آید که آن نقطه انفجار را نزدیک‌تر می‌کند، هرچند فیلم راحت و دم‌دستی از کنارش می‌گذرد.
هانیه توسلی – ناهید
بهترین شخصیت زن جهان با من برقص بی‌اغراق ناهید است و بخش عمده‌ای از جذابیت‌هایش بیش از آنکه به شخصیت‌پردازی سروش صحت در فیلمنامه مربوط باشد، در اجرای عالی هانیه توسلی به ثمر نشسته است. این از آن کاراکترهایی است که چندوجهی نیست و عمق خاصی ندارد و در فیلمنامه قرار است تنها یک شمایل نمونه‌ای باشد. چنین شخصیتی که بخشی از زنان جامعه را با نگاه انتقادی سروش صحت، نمایندگی می‌کند به‌راحتی می‌توانست یک تیپ ضعیف و غیرقابل باور از کار دربیاید. اما اجرای خوب توسلی به کاراکتر ناهید عمق و احساسات ویژه‌ای بخشیده. مثلا صحنه‌ای را به‌یاد بیاورید که در آشپزخانه دختر جهان او را «پلنگ» خطاب می‌کند. اجرای توسلی بسیار خوب است. ناگهان در بهت فرو می‌رود و بعد از چند لحظه با لبخندی غمگین از آن لحظه سنگین عبور می‌کند.
ضمن اینکه بخش زیادی از بار کمیک فیلم هم بر شانه‌های ناهید است. او همان شخصیتی است که عدم سنخیت‌اش با باقی افراد و اعضای آن جمع و تفاوت فاحش اخلاقی‌اش سبب به‌وجود آمدن لحظات کمیک بسیاری می‌شود. از جمله هرباری که به مرگ جهان اشاره می‌کند.
پژمان جمشیدی – رضا
بازی متفاوت و غیرمنتظره‌ای از پژمان جمشیدی در جهان با من برقص می‌بینیم. از معدود نقش‌آفرینی‌های جدی تر او در کارنامه بی‌بضاعت کاری‌اش که عموما یا آثار طنز بسیار ضعیف اما پرفروش را شامل می‌شود و یا فیلم‌های جدی اما رده پایین مانند ایده اصلی که البته در این فیلم‌های جدی هم حضورش صرفا برای این است که کمی کمدی به اثر اضافه کند و البته چندین میلیونی هم رقم فروش را بالا ببرد. به هرحال پولسازترین بازیگر سال ۹۸ بوده.
اما در جهان با من برقص هم کاراکتر رضا و هم بازی پژمان جمشیدی متفاوت از آب درآمده. رضا که پزشک است و در میان همه رفقا یک فاز تجملاتی خاص خود را داراست، جدیتی دارد که پیش از این در جمشیدی سراغ نداشته‌ایم. همین جدیت بالاشهری است که این اجرا را متفاوت می‌کند.
علاقه قدیمی او به خواهر بهمن و ملاقات‌هایشان در طویله لحظات جالبی از فیلم را می‌سازد و مدل رفتار او با بهمن هم بامزه است. اینکه جمشیدی توانسته در عین ساختن تصویری جدی از رضا، بامزگی‌های لطیف و خاص خودش را هم به کاراکتر اضافه کند، باعث شده تا بازی‌اش در جهان با من برقص یکی از بهترین‌های کارنامه کاری‌اش تا به این لحظه، باشد.
سیاوش چراغی‌پور – حمید
همان شمایل آشنایی که از سیاوش چراغی پور می‌شناسیم و این‌بار به‌واسطه گریم کمی جوان‌تر به‌نظر می‌آید. آیا اینکه چراغی‌پور همان شمایل همیشگی خود را دارد، نقطه ضعفی برای فیلم و بازیگر محسوب می‌شود؟ به هیچ وجه. این انتخابی کاملا تعمدی است تا در کنار هانیه توسلی زوج تیپیک و مابه‌ازای عوام طبقه متوسط نوکیسه باشند که اساسا بخش پررنگی از زندگی شخصی و رفتارها و آرزوهایشان، حول محور حضوری این‌چنینی در جامعه نمایش می‌گردد.
اینکه صحت انتخاب می‌کند تا در میان همه رفقا که شخصیت‌پردازی‌های واقعگرایانه و ویژگی های جالب و خاصی دارند که آن‌ها را به اینجای داستان کشانده، این زوج این‌چنین نمایشی و شوآف باشند و درست بر روی کلیشه‌های مرسوم قدم بگذارند، بسیار هوشمندانه به‌نظر می‌رسد و پیام صحت را به‌خوبی به تماشاگر منتقل می‌کند.
