یکی از نقاط قوت اولین اثر نویسنده و کارگردان جرمی هرش، به نام The Surrogate سناریوی خاص آن است، داستان آن در مورد زنی جوان و مجرد و رابطه‌اش با دوست نزدیک و همسرش است، سه شخصیت مدرن و امروزی که هر پدر و مادر و یا هر کسی که تصمیم به بچه‌دار شدن دارد، به راحتی می‌تواند با داستان آن‌ها ارتباط برقرار کند. جزمین بتچلر در نقش شخصیت اصلی در این درام فکر‌شده و تاثیرگذار بازی می‌کند. فیلم به زیبایی تاثیر عدم توانایی این شخصیت در تصمیم‌گیری را بر زندگی افراد نزدیک به او را نمایش می‌دهد.
این فیلم که قرار بود برای اولین‌بار در همایش جنوب از جنوب غربی نمایش داده شود، به دلیل شرایط بحرانی کنونی از ۱۲ جولای بر روی شبکه‌های پخش فیلم قرار خواهد گرفت. امیدوارم شرایط موجود باعث نشود که فیلم خوش‌ساخت و خوبی مانند The Surrogate آن‌طور که باید مورد توجه قرار نگیرد.
همچنین بخوانید:
نقد و معرفی شرلی Shirley ـ فیلمی زیرکانه با حضور الیزابت ماس در نقش اصلی
The Surrogate بدون کلیشه و حرف‌های تکراری سوالات مهمی را در مورد موضوعات مهمی از جمله آزمایش‌های قبل از تولد، تربیت فرزند و کودکان استثنایی، در قالب داستانی تاثیرگذار مطرح می‌کند.
هرش با گرفتن تصمیماتی هوشمندانه به خوبی از پس کارگردانی این فیلم برآمده است. انتخاب بازیگران نیز از شخصیت‌های اصلی گرفته تا شخصیت‌های ثانویه، کاملا به جا و درست بوده است.
جس (با بازی بتچلر) طراح وب و فارغ‌التحصیل از دانشگاه کلمبیا است، او در خیریه‌ای فعالیت می‌کند که به زنانی که به تازگی از زندان آزاد شده‌اند کمک می‌کند تا راحت‌تر به زندگی جدید خود عادت کنند. جس از شغل خود به عنوان طراح وب راضی نیست و زندگی عاشقانه او نیز آن‌طور که دوست دارد پیش نمی‌رود. نامزد او نیت (با بازی برندون مایکل هال) آماده پیش بردن رابطه آن‌ها است، اما جس دودل است. جس تصمیم می‌گیرد رحم اجاره‌ای برای دوست همجنس‌گرای خود به نام جاش (با بازی کریس پرفتی) و همسرش آرون (با بازی سالیوان جونز) باشد.
هرش به سرعت فضای داستان را ار فضای جشن و شادی برای این اتفاق به استرس و ناراحتی بعد از آن می‌برد، جایی که نتیجه آزمایش قبل تولد برای سندرم دان، مثبت اعلام می‌شود. حالا این سه نفر باید تصمیمی مهم بگیرند و هرش به خوبی تنش بین این افراد و تفاوت عقیده جس با این زوج در مورد این موضوع را به نمایش گذاشته است.
این زوج منطقی به فکر جنبه مالی مراقبت از کودکی با شرایط استثنایی هستند و هرش نیز با همدردی و بدون قضاوت نگاه آن‌ها به این ماجرا را شرح می‌دهد. جاش و آرون به همراه جس به محل گردهمایی والدین با فرزندان دارای سندرم داون می‌روند. این صحنه زیبا جنبه مستندگونه‌ای نیز به فیلم داده است.
جس بسیار تحت‌تاثیر یکی از مادرهای حاضر در جمع، بریجت (با بازی فوق‌العاده بروک بلوم) قرار می‌گیرد که به همراه پسر خود لئون (لئون لوییس) به آن‌جا آماده است. جس مشتاق است که ارتباطی با بریجت برقرار کند و بریجت نیز با صبوری و مهربانی نگرانی‌های او را پاسخ می‌دهد.
تضاد بین بریجت واقع‌بین و ساندرا (با بازی مگ گیبسون) مادر دیگری که بسیار خوش‌بین و با انرژی است، باعث باورپذیرتر شدن داستان شده است. صحنه‌هایی که ساندرا از توانایی‌های پسر خود تعریف می‌کند نشان‌دهنده پیچیدگی‌های تربیت و بزرگ کردن کودکان دارای سندرم دان است.
عکس‌العمل خانواده جس به این موضوع نیز به پیچیدگی داستان اضافه می‌کند. خواهر بزرگ‌تر او سامانتا (ابونی بوث) کاملا از شرایط و تصمیم جس حمایت می‌کند. پدر جس استفن (لئون ادیسون براون) منطقی با این اتفاق برخورد می‌کند و کارن مادر جس (با بازی تونیا پینکینز) سخت‌گیرترین عضو خانواده است و نظرات و نگرانی‌های خود را صادقانه با جس در میان می‌گذارد.
هدف هرش با ساخت این فیلم نصیحت کردن و دادن درس‌های اخلاقی نیست، او سعی دارد نگاهی بدون قضاوت به موضوعات مختلف از جمله سقط جنین داشته باشد. مخاطب به راحتی با داستان هرش ارتباط برقرار می‌کند و به این موضوع فکر خواهد کرد که در شرایط مشابه چه تصمیمی خواهد گرفت.
جاش و آرون نیز در موقعیت دشواری هستند و باید تصمیم خود را بگیرند. بازی خوب بازیگران این دو شخصیت باعث ایجاد حس همدردی در مخاطب شده است. این زوج که به تازگی و پس از رسمی شدن ازدواج هم‌جنسگرایان ازدواج کرده‌اند، باید در مورد کیفیت آینده‌ای که فرزند آن‌ها در پیش رو خواهد داشت تصمیم بگیرند.
صحنه گفتگوی پرتنش جس و این زوج با فیلم‌برداری فوق‌العاده آن یکی از صحنه‌های تعیین‌کننده فیلم است. The Surrogate فیلم درام هوشمندانه و تاثیرگذار در مورد فرزند‌آوری است، در عین حال نشان‌دهنده تاثیر اتفاقات چالش‌برانگیز بر روابط نزدیک ما نیز است.
بتچلر با بازی فوق‌العاده خود طیف گسترده حس‌ها و افکار جس و عدم اطمینان او را به تصویر کشیده است. صحنه نهایی فیلم که تحت تاثیر سینمای فرانسه ساخته شده است، مخاطب را به شدت تحت‌تاثیر رنجی که جس کشیده است، قرار می‌دهد.
این مطلب از نوشته دیوید رونی در سایت هالیوود ریپورتر گرفته شده است.
