سریال ماندالورین Mandalorian در دنیای «جنگ ستارگان» و پس از سقوط امپراتوری و پیش از پیدایش رده‌ی نخستین روایت می‌شود. سیر زمانی آن‌را می‌توان جایی میان «بازگشت جدای» و «نیرو بر می‌خیزد» دانست. پدرو پاسکال (بازیگر «نارکس» و «بازی تاج و تخت») با یک کلاه‌خود استیل خوش‌ساخت و براق در نقش اصلی این سریال می‌درخشد.
همچنین بخوانید:
نقد و بررسی فصل اول سریال ویچر The Witcher
ما او را اولین بار در حین نجات یک شخص از فروپاشی می‌بینیم — که در پی آن سلسله اتفاقاتی رقم می‌خورد که به سبب آن‌ها ماندالورین باید فضاپیمای شخصی خود را از چنگ یک موجود ماموت‌مانند نجات دهد.
از آن‌جا به بعد با گریف کارگا (با درخشش کارل ودرز، بازیگر «راکی») آشنا می‌شویم، کسی که بلوس هاردی برای کیلجوی ماندو است (قیاسی که به مذاق طرف‌داران دو آتشه خوش خواهد آمد.) گریف به ماندو خیانت می‌کند (این نام مستعار را برای او انتخاب کردم) و با استفاده از اعتبار سلطنتی خود، فی بیشتری از او می‌گیرد، اما در نهایت او را به سمت درآمد بالایی هدایت می‌کند و کسی را برای شخصیت پر رمز و راز ورنر هرتسوک تعقیب می‌کند.
در طول این عملیات با کویل برخورد می‌کنیم (که با صداپیشگی نیک نولتی انجام شده است)، یک اوگناوت که به جایزه‌بگیر هشدار می‌دهد که هر آن‌کس قبل او آمده، تنها در ماجراجویی حریصانه‌اش رنج کشیده است، و همچنین آی-جی ۱۱ (که با صداپیشگی کارگردان ام‌سی‌یو تایکا وایتیتی نقش‌آفرینی شده است) را ملاقات می‌کنیم.
ماهیت اهداف پرارزشی که توسط ماندالورین Mandalorian دنبال می‌شود — و در پایان قسمت اول به شیوه‌ای آرام اما دراماتیک آشکار می‌گردد — سخن از اسطوره‌شناسی بزرگ‌تری در «جنگ ستارگان» حکایت می‌کند و سوالاتی را در ذهن مخاطب به وجود می‌آورد که امیدواریم در قسمت‌های آتی به آن‌ها پرداخته شود.
حتی پیش از آن هم، اشارات و تلمیح‌های فراوانی را شاهد هستیم، از مارمولک‌های میمونی کوواکی (همراه پر سر و صدای لا جابا) گرفته تا یکی از آن نگهبانان دروازه که یک چشم بر روی عصا است و از قلعه‌ی جابا محافظت می‌کند.
این داستان کاملا در دنیای «جنگ ستارگان» روایت می‌شود، اما مانند «روگ وان» و «سولو»، انواع دیگری از هیولاها را می‌بینیم که بسیار بسیار دور از تله‌های افسانه‌ای جدای و غیره هستند. بنابراین، اگر تشنه‌ی این بخش از دنیای بزرگ «جنگ ستارگان» هستید، ماندالورین ممکن است منطبق بر سلایق شما نباشد.
به لحاظ جلوه‌های دیداری، ماندالورین Mandalorian فوق‌العاده چشم‌نواز است. صحنه‌های این سریال پر هستند از چشم‌اندازهای فرازمینی و جزئیات محسورکننده. جلوه‌های دیداری برای یک سریال تلویزیونی بی‌نظیر هستند. در بیشتر بخش‌ها، افکت‌هایی که روی موجودات اعمال شده — و هر کجا را نگاه کنیم آن‌ها را می‌بینیم — به طرز حیرت‌آوری بالاتر از آن‌چه است که در تلویزیون دیده‌ایم.
در نهایت همان‌طور که گفته شد، سطح درگیر شدن شما با این سریال بستگی به این دارد که چقدر با این شخصیت که (بنا به گزارش‌ها) هرگز کلاه‌خودش را در نمی‌آورد ارتباط برقرار می‌کنید (البته در فلش‌بک‌هایی که به بچگی‌هایش دارد، کلاه‌خود به سر نگذاشته و آن‌ها را در نظر نگرفته‌ایم).
پاسکال که تقریبا تنها با صدایش می‌تواند به عنوان ماندو نقش‌آفرینی کند، رگه‌هایی از خوشمزگی و طنازی را در شخصیت خود به نمایش می‌گذارد، اما در مجموع او شخصیت یکه‌بزن دارد (و اگر بخواهیم روراست باشیم، هیچ‌کس یک ماندالورین لوده نمی‌خواهد). ودرز و هرتسوک به خوبی در این دنیا جا افتاده‌اند و فوق‌العاده خواهد بود اگر در آینده، شاهد نقش‌آفرینی بیشتری از کویل نولتی باشیم.
جسی، خواننده‌ی تی‌وی‌لاین، خاطر نشان می‌کند که در میان سایر بازیگران نام‌برده شده، امید ابطحی (بازیگر «خدایان آمریکایی») در یک صحنه با هرتسوک ظاهر می‌شود، در حالی‌که امیلی سوالو نقش سازنده‌ی زره جدید ماندو را بر عهده دارد.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی مت وب میتوویچ در وب‌سایت تی‌وی‌لاین است.
حال به بررسی نظر سایر منتقدین می‌پردازیم:
کیتی رایف Katie Rife | ای. وی. کلاب The A.V. Club
صحنه‌هایی که این سریال در آن‌ها فیلم‌برداری شده است، هزینه‌ی چندانی را برای سازندگان آن به همراه نداشته است، اما بافت شگفت‌انگیزی دارد، و گرد و غباری که بر روی آن‌ها نشسته است، حس آشنا و تعلق خاصی را در مخاطب بر می‌انگیزد. با وجودی‌که ماندالورین Mandalorian آغاز سطحی و خلاصه‌ای داشته است، فضای بی‌کرانی برای توسعه و پرداختن به تک تک جزئیات سفر هیجان‌انگیز خود دارد.
جودی برمن Judy Berman | تایم Time
ماندالورین طراحی تولید زیبایی را به نمایش می‌گذارد، دنیای خوش‌نقشی را خلق می‌کند، موجود بانمکی را به مخاطب معرفی می‌کند، و نقش‌آفرینی وسیع و گسترده‌ای از فیلم‌ساز ورنر هرتسوک را به عنوان یک نقش ضدقهرمان کوتاه اما دوست‌داشتنی به ارمغان می‌آورد. با وجودی‌که سه قسمت اول به کندی پیش می‌روند، ترکیب سیر داستانی کهکشانی با نبردهایی که شاهدشان هستیم، حس و حال کتاب‌های کمیک را در ما ایجاد می‌کند.
هانک استوور Hank Stuever | واشینگتن پست Washington Post
چیز زیادی برای گفتن وجود ندارد، به جز این خبر خوب که حال و هوای کلی سریال ماندالورین همان حال و هوای «جنگ ستارگان» است — یک وسترن فضایی که به لحاظ بصری گیرا، سرگرم‌کننده و ماجراجویانه است که به خوبی در قالب سینما می‌گنجد و اشاراتی دارد که مخاطب آن‌ها را دریافت کرده و به شکل‌گیری فهم منسجم او از داستان کمک می‌کند.
