بگذارید همین ابتدا یک چیز را مشخص کنیم: روزی زیبا در محله A Beautiful Day in the Neighborhood زندگینامهی فرد راجرز نیست. راجرز کسی است که که میلیونها کودک با تماشای برنامهی تلویزیونی او Mister Rogers’ Neighborhood بزرگ شدهاند. اخیرا و در سال ۲۰۱۸ داستان زندگی فرد راجرز موضوع مستندی زندگینامهای موفق بود. با اینکه در روزی زیبا در محله نیز چیزهای زیادی در مورد داستان زندگی راجرز متوجه میشویم، اما این فیلم تکیهی کمتری بر روی زندگی او دارد. تام هنکس در نقش راجرز جلوی دوربین رفته است که میتواند یکی از بهترین انتخاب بازیگران امسال باشد.
همچنین بخوانید:
فانوس دریایی THE LIGHTHOUSE – فیلمی با بازیهایی درخشان
به جای اینکه فیلم داستان زندگی مجری تلویزیونی محبوب کودکان را بگوید، درامی عجیب و تماشایی است که درست مثل یک قسمت از Mister Rogers’ Neighborhood مخصوص بزرگسالان به نظر میرسد. متیو ریس در نقش لیود ووگل، شخصیتی خیالی بر اساس خبرنگار واقعی مجلهی اسکوآیر تام جوناد، بازی کرده است. در سال ۱۹۹۸ ماموریتی برای مصاحبهای کوتاه با راجرز به جوناد محول شد، مصاحبهای که به داستان روی جلد این مجله تبدیل شده و زندگی او را تغییر داد.
با وجود اینکه ممکن است مثل من در ابتدا در مورد این فیلم شکهایی داشته باشید، اما با تماشای روزی زیبا در محله به این داستان و کارگردان آن ماریل هلر ایمان میآورید. هلر پیش از این و در سال ۲۰۱۸ «هرگز میتوانی مرا ببخشی» را بر روی پرده برده بود که داستان آن در مورد فردی است که یک رفاقت شخصین او را تا حدی تغییر میدهد. فیلم ما را با این نظر راجرز همراه میکند که میگوید “اگر بزرگسالها سعی میکردند دوباره کودک بودن را به یاد آورند، احتمالا بزرگسالهای بهتری میشدند.”
«روزی زیبا در محله» داستانی در مورد یک مرد عصبانی است که نمیتواند فرد راجرز را درک کند. داستان این فیلم ساده بوده و بر اساس تجربهی جوناد نوشته شده است. ووگل (ریس) سعی میکند از این وظیفهای که به او محول شده است شانه خالی کند اما با اصرار سردبیر مجله مواجه میشود. به همین دلیل از نیویورک به پیتزبرگ میرود، جایی که Mister Rogers’ Neighborhood در شبکهی WQED ضبط میشد.
ووگل که بر سر صحنه میرسد به نظر کمی زخمی میرسد، با اینکه به همه میگوید در ورزش صدمه دیده است اما در حقیقت به خاطر این است که یک هفته پیش از آن در عروسی خواهرش به پدرش (کریس کوپر) مشت زده و او نیز در جواب به او مشت زده است.
واضح است که ووگل مردی عصبانی است. سردبیرش به او مسئولیتی داده است تا در نسخهی بعدی مجله به نام “قهرمانان” از راجرز بنویسد. راجرز تنها کسی بود که حاضر شد با ووگل مصاحبه کند. ووگل اما به شدت نسبت به راجرز شکاک است. راجرز از او در مورد جراحتش میپرسد اما او تمایلی به صحبت در مورد آن ندارد. هرچه رابطهی این دو پیش میرود، ووگل بیش از پیش توسط این مرد بینظیر تحت تاثیر قرار گرفته و شوکه میشود. احتمالا حدس میزنید که داستان این فیلم به کدام سمت میرود. این فیلم داستانی در مورد بخشش و رحمت است. اما چیزی که روزی زیبا در محله را به فیلمی خاص تبدیل میکند، این است که چطور و چرا روایت شده است. این فیلم از نظر بصری کمی عجیب است: نورپردازی بیروح و قاببندی تصاویر عجیبی داشته و تدوینها و نماهای نزدیک آن بیشتر به نظر میرسد به جای اینکه از سینما الهام بگیرد از درامهای تلویزیونی اواخر دهه ۸۰ الهام گرفته است. البته هلر تمام این کارها را از قصد انجام داده است، چرا که میخواسته نه تنها حس و حال تماشای Mister Rogers در تلویزیون به یاد بیاوریم، بلکه میخواهد احساس کنیم در حال تماشای دوبارهی آن هستیم.
روزی زیبا در محله بیست و دوم نوامبر اکران شد.
و حالا نظر سایر منتقدین در مورد این فیلم:
الیسا ویلکینسون منتقد وکس نوشته است:
“کاملا واضح است که روزی زیبا در محله قسمتی طولانی از برنامهی راجر است، اما قسمتی که برای و دربارهی بزرگسالان است، قسمتی که در آن قرار است تمام احساسات بزرگسالان، مثل خشمی که ممکن است به پدرت داشته باشی، یا از اینکه از پدری کردن برای پسر خودت میترسی، را حس کرده و با این احساسات مواجه شوی. راجرز با مهربانی به ووگل و ما یادآوری میکند که همهی ما عصبانی میشویم، اما مهم این است که با این خشم چه کار میکنیم، و اینکه بخشش سختترین کاری است که در این مواقع میتوان انجام داد.”
دیوید سیمز منتقد آتلانتیک نقد خود را این طور تمام کرده است:
“کار ماهرانهی هلر برگ برندهی روزی زیبا در محله است. فیلمنامهی فیلم که توسط میکا فیتزرمن-بلو و نوآ هارپستر نوشته شده است دوستداشتنی ولی فروتنانه است. فیلم درمورد داستان تحلولات ووگل و رشد و پیشرفت شخصیت اوست. هاله هیچ گاه از به تصویر کشیدن مالیخولیایی که میتواند در پس یک صحنهی لذتبخش وجود داشته باشد، هراسی نداشته و ووگل نیز قهرمان فوقالعادهای برای این کار است.”