مجله نماوا، ترجمه: علی افتخاری
جسیکا چستین برای تازه‌ترین فیلمش «چشمان تامی فی» («چشمان تمی فی» – The Eyes of Tammy Faye) با چالش فیزیکی، ذهنی و کلامی تبدیل‌شدن به تمی فی بیکر، مبلغ مسیحی، مجری تلویزیونی و خواننده مشهور مواجه بود.
در فیلم اندرو گارفیلد نقش جیم بیکر، همسر تمی فی را بازی می‌کند. او هم برای بازی در نقش واعظ مسیحی جنجالی مجبور بود تغییر و تحولات روزانه خود را تحمل کند. امپراتوری مذهبی این زوج زمانی فرو ریخت که جیم به جرم کلاه‌برداری به زندان افتاد.
«چشمان تمی فی» به کارگردانی مایکل شوالتر که داستان ظهور و سقوط تمی فی و جیم را در معرض دید عموم قرار می‌دهد، از ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۱ در سینماهای آمریکا اکران شد.
نیوزویک با چستین، گارفیلد و ایب سیلویا، فیلمنامه‌نویس «چشمان تمی فی» درمورد رسیدن به ظاهر مناسب، جلب رضایت خانواده بیکر و این که ابتدا به‌عنوان یک موزیکال در نظر گرفته شده بود، صحبت کرد.
هر روز صبح ساختن جیم و تمی فی بیکر
چستین با ظاهری به‌سختی قابل تشخیص، نقش تمی فی را در مراحل مختلف زندگی‌اش، از نوجوانی تا پنجاه و چند سالگی، بازی می‌کند، اما تنها چهره‌پردازی نیست که چشمگیر است. چستین صدا و رفتار خود را برای به تصویر کشیدن بهتر تمی فی روی پرده تطبیق داد، چیزی که برای اجرا در بهترین شکل ممکن به ساعت‌ها آماده‌سازی روزانه نیاز داشت.
بازیگر نامزد اسکار می‌گوید: «هر روز صبح واقعاً مثل سفر به درون یک شخصیت یا یک مناسک گذر بود. من ساعت ۳۰:۳ صبح در تاریکی ظاهر می‌شدم، روی صندلی می‌نشستم، هندزفری می‌گذاشتم و به صدای او گوش می‌دادم و ویدیوهای او را می‌دیدم.»
چستین اعتبار بازآفرینی چهره نمادین تمی فی را به چهره‌پردازان فیلم می‌دهد. او می‌گوید: «من اساساً خودم و توجهم را در اختیار هنرمندان قرار می‌دهم، چون شما با آن‌ها کار می‌کنید. آن‌ها می‌گویند “به چپ نگاه کن، لطفاً به راست نگاه کن، می‌توانی حالا چشم‌هایت را ببندی؟” منظورم این است که شما باید بی‌حرکت بمانید چون آن‌ها هنرمند هستند و باید بهترین فرصت را بدهید تا بهترین کار خود را انجام دهند.»
گارفیلد تجربه مشابهی روی صندلی چهره‌پردازی داشت. او هر روز صبح باید پروتزهای صورت سنگین می‌گذاشت، اما اعتراف می‌کند تلاش کرد بیش از آنچه انتظار می‌رفت، لذت ببرد.
او می‌گوید: «خوشبختانه دو نفری که چهره‌پرداز من برای جیم بودند، جزو بهترین‌ها بودند و ما می‌توانستیم در چهار ساعت اول هر روز، درحالی‌که آن‌ها کارهای بسیار بسیار دقیقی انجام می‌دادند، همه چیز را به هم بریزیم.»
او ادامه می‌دهد: «اساساً در چهار ساعت اول روز روی صندلی گریم بودم، بعد باید مانند چند پوند سیلیکون روی صورتم حمل می‌کردم و جلوی دوربین می‌رفتم. مطمئناً یک چالش اضافی بود.»
«چشمان تمی فی»: موزیکال؟
«چشمان تمی فی» یک فیلم زندگینامه‌ای درام است، اما سیلویا در ابتدا قصد داشت یک موزیکال بنویسد. او با دیدن زندگی تمی فی در مستند «چشمان تمی فی» (به روایت روپُل) ک در ۲۰۰۰ ساخته شد، تصمیم گرفت از آنجا که سابقه کار در برادوی را دارد، داستان او را به یک موزیکال تبدیل کند.
چستین پس از تماشای آن فیلم مستند، در ۲۰۱۲ حقوق زندگی تمی فی را به دست آورد و بعداً به‌جز بازی در فیلم به‌عنوان تهیه‌کننده نیز با پروژه «چشمان تمی فی» همکاری کرد. دوران کاری تمی فی به‌عنوان یک خواننده در فیلم به‌تفصیل شرح داده شده است و چستین نیز از دادن صدایش به موسیقی متن فیلم ابایی نداشت. فیلم اولین حضور چستین به‌عنوان یک خواننده روی پرده بزرگ است.
او می‌گوید: «در واقعیت، فیلم به‌نوعی شبیه یک موزیکال است، چون ما موسیقی متن فیلم داریم و من فکر کنم هشت آهنگ روی آن می‌خوانم؛ بنابراین بله، من به آن یک فیلم موزیکال نمی‌گویم، اما یک فیلم با آهنگ است.»
در گذشته چند نمایش موزیکال در مقیاس کوچک بر مبنای زندگی تمی فی تولید شد و در ۲۰۱۹، کریستین چنووس بازیگر و خواننده به برنامه «۲۰/۲۰» شبکه ای‌بی‌سی گفت که روی یک اجرای صحنه‌ای جدید از روی زندگی او کار می‌کند. اگرچه بازی چستین در فیلم یک پیروزی است، اما او اذعان می‌کند که یک خواننده «بسیار بهتر» از او باید این نقش را روی صحنه بازی کند.
گرفتن تائید از خانواده بیکر
جیم بیکر قبل از شروع فیلمبرداری فیلم از صحبت کردن با اندرو گارفیلد امتناع کرد و سیلویا اذعان می‌کند که قبل از نوشتن فیلمنامه با هیچ‌یک از اعضای خانواده تمی فی صحبت نکرد.
او می‌گوید: «من هر کتابی را که به دستم رسید خواندم، ساعت‌ها و ساعت‌ها فیلم‌های آن‌ها را در باشگاه پی‌تی‌ال تماشا کردم، اما می‌خواستم بر مبنای آنچه می‌توانستم به‌طور عینی ببینم، فرض خودم را داشته باشم. اگر خیلی به دو سوژه نزدیک شوید، ناخواسته ازنظر احساسی حالت حفاظتی پیدا می‌کنید.»
خوشبختانه اعضای خانواده تمی فی فیلم را دیدند و تائید کردند. سیلویا می‌گوید خیلی باعث خوشحالی است که جیمی چارلز بیکر (پسر جیم و تمی فی) در توئیتی از فیلم حمایت کرد.
چستین موفق شد قبل از شروع فیلمبرداری با فرزندان مبلغان مسیحی تلویزیونی صحبت کند. او می‌گوید: «ما بارها و بارها تلفنی صحبت کردیم و پیام برای هم فرستادیم. کمی طول کشید با من احساس امنیت کنند. دوست داشتم فکر کنم که آن‌ها حالا با من احساس امنیت می‌کنند.»
او ادامه می‌دهد: «من نمی‌خواهم چیزی را در دنیا بگذارم که آسیب روحی می‌زند یا کسی را اذیت می‌کند. آن‌ها از ابتدا برای من فوق‌العاده بودند، با آن‌ها تماس گرفتم، کاری که خیلی ترسناک بود، اما می‌خواستم صدای من را بشنوند و هدفم از ساخت این پروژه را درک کنند و آن‌ها بلندنظر بودند. دلیل این که من این‌طور که می‌بینید نقش او را بازی کردم، بلندنظری آن‌ها بود که به من کمک کردند او را پیدا کنم.»
در تیتراژ پایانی فیلم، صدای تمی سو شنیده می‌شود که یکی از آهنگ‌های مادرش به نام «تسلیم نشو» («در آستانه معجزه») را می‌خواند.
چستین می‌گوید: «من امیدوار نبودم که از درد و رنج کسی سود ببرم. درواقع، اگر بچه‌ها بعد از آن صحبت‌ها می‌گفتند “لطفاً، لطفاً این کار را نکنید”، من این کار را نمی‌کردم.»
گارفیلد در تلاش برای برقراری ارتباط با شخصیتی که نقش او را بازی می‌کرد شانس چندانی نداشت. جیم بیکر ۸۱ ساله است و این دو نتوانستند قبل از فیلمبرداری با هم گفت‌وگو کنند، اما نه به این دلیل که گارفیلد تلاش نکرد.
او می‌گوید: «درک می‌کردم که او تمایلی به صحبت کردن نداشته باشد، اما برای من هدف همیشه این بود که یک انسان را روی پرده خلق کنم و تا آنجا که ممکن است به او احترام بگذارم. هرگز قصد نداشتیم کاری کنیم که باعث شرمساری یا تضعیف او شود. هدف ما فقط این بود که داستان او را تعریف کنیم و داستان تمی را به شکلی بگوییم که در خدمت تماشاگر باشد، طوری که به‌طور جهانی قابل درک باشد.»
چستین به‌طور مشخص به مصاحبه تلویزیونی سال ۱۹۸۵ تمی فی با استیو پیترز، کشیش دگرباش اشاره می‌کند که به ایدز مبتلا شده بود. او به ورایتی می‌گوید: «به خودم گفتم، اوه، زمانی در این کشور، دولت همه‌گیری ایدز را تائید نمی‌کرد و در چنین شرایطی یک زن مسیحی که خودش به جامعه بسیار محافظه‌کار مبلغان مسیحی تلویزیونی تعلق داشت، آن‌قدر سرکش بود که با استیو پیترز مصاحبه کرد. او یک کشیش آشکارا همجنسگرا است و تمی فی نه‌تنها درمورد تجربه پیترز از افشای این مسئله برای خانواده‌اش با او صحبت می‌کند، بلکه رو به تماشاگران می‌کند و می‌گوید: “ما در مقام مادر و پدر باید از هر طریق عشق بورزیم، و این راه عیسی است.” و تمی فی نه‌تنها چنین حرفی می‌زند بلکه همچنین می‌گوید: “به‌عنوان یک مسیحی، ما باید همه را در آغوش بگیریم و به آن‌ها بگوییم که برایمان مهم هستند.”»
چستین اعتراف می‌کند هرگز از این جنبه تمی فی خبر نداشت. او می‌گوید: «من در جایی بزرگ شدم که تنها چیزی که واقعاً درمورد تمی فی می‌دانستم، همان کلیپ‌های خنده‌دار و ادا درآوردن‌ها و نوشته‌های روی جلد مجله‌ها و روزنامه‌ها بود. واقعاً فکر می‌کردم، اوه، او باید آدم وحشتناکی باشد چون این چیزی بود که به من می‌گفتند.»
تمی با اعتیاد دست‌به‌گریبان بود و قبل از این که در سال ۲۰۰۷ پس از ۱۱ سال مبارزه با سرطان در سن ۶۵ سالگی از دنیا برود، دوباره ازدواج کرد. چستین می‌گوید: «او عاشق زندگی بود و جوری فضا را اشغال می‌کرد و با صدای بلند آواز می‌خواند و آرایش می‌کرد که همه بتوانند ببینند. همه چیز او فراتر از حد عادی بود.»
منبع: نیوزویک (جیمی برتون)، ورایتی (مارک مالکین)
