مجله نماوا: حسین نمازی نخستین فیلمش «آپاندیس» را در سال ۱۳۹۵ کارگردانی کرد. فیلمی که امکان حضور در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر را پیدا نکرد و نمایشش در جشنواره جهانی فیلم فجر در سال ۱۳۹۶ مورد توجه منتقدان و مخاطبان سینمای ایران قرار گرفت. نمازی با «آپاندیس» جوایز بهترین فیلمنامه از جشنواره‌های فیلم مونترال و ایمجین ایندیانا در اسپانیا را به دست آورد و برنده جایزه ویژه هیئت داوران پنجاه و هشتمین جشنواره فیلم آسیا پاسیفیک برای خلاقیت و نوآوری در کارگردانی شد.
نمازی پس از «آپاندیس» سریال ملودرام «حوالی پاییز» را برای شبکه سوم سیما ساخت و حالا با «شادروان» توفیق حضور در چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر را پیدا کرده است. فیلمی با مایه‌های کمدی که شخصیت‌های اصلی و فرعی‌اش را در موقعیت‌هایی خاص قرار داده و سعی می‌کند از مخاطبش خنده بگیرد.
ویژگی فیلم در این است که شوخی‌هایش در دل موقعیت‌هایی به واقع تلخ، شکل می‌گیرد. تصور کنید خانواده‌ای که پس از فوت پدر خانواده، متوجه می‌شود پای فرزند دیگری در میان است و با حضور این فرزند تازه است که مجوز خروج پیکر بی‌جان پدر از سردخانه‌ی بیمارستان صادر می‌شود. در این میان سر و کله‌ی سایر اعضای خانواده نیز پیدا می‌شود تا فضای ابزورد فیلم کامل شود.
سینا مهراد و نازنین بیاتی در ایفای کارکترهای برادر و خواهر موفق ظاهر شده‌اند و بهرنگ علوی در نقش دایی اسد، حضوری متفاوت و جالب توجه دارد. حسین نمازی که علاوه بر کارگردانی، نویسنده فیلمنامه «شادروان» نیز بوده است، معتقد است اثرش یک ملودرام شیرین است. اثری که پیشنهاد می‌کند حتی در شرایط سخت و در میان انبوه خبرهای تلخ و مایوس کننده، باید خود را از غم و اندوه رها کرد و سعی کرد به همه‌ی اتفاقات با دیده‌ی خوش‌بینی نگریست.
