مجله نماوا، محمد تقی‌زاده
فیلم Let Them All Talk که در فارسی به عنوان «بگذار هرچه می‌خواهند بگویند» ترجمه شده است، فیلمی از استیون سودربرگ کارگردان نام‌آشنای آمریکایی است که در سال ۲۰۲۰ در ژانر کمدی درام در سرویس استریم HBO Max به نمایش درآمد.
بازخورد فیلم در میان منتقدان و مردم متفاوت بود به‌طوری‌که فیلم از وب‌سایت سینمایی Rotten Tomatoes امتیاز ۸۷ درصد را از ۱۱۴ ریویو و نظر استخراج‌شده، کسب کرده است. متاکریتیک دیگر وب‌سایت سینمایی معتبر به این فیلم سودربرگ نمره ۷۲ از ۱۰۰ داده که بر اساس ۳۱ رأی و کامنت خوانندگان آن به‌دست‌آمده است. امتیاز اعضای سایت IMDb به این فیلم ۶.۱ از ۱۰ بوده که از میان ۱۲k عضو این سایت استخراج شده است.
سی‌امین فیلم سودربرگ را باید جزو آثار تجربی این فیلمساز طبقه‌بندی کرد. سودربرگ در این فیلم علاوه بر کارگردانی وظیفه فیلمبرداری و تدوین را هم بر عهده داشته است و علاوه بر آن بخش مهمی از دیالوگ‌های فیلم به‌صورت بداهه از سوی بازیگران اجراشده و فیلم با تمهید استیون سودربرگ با نور طبیعی فیلمبرداری شده است.
نکته حائز اهمیت درباره این فیلم، حضور سه اسطوره بازیگری سینما یعنی مریل استریپ، کندیس برگن و دایان ویست است که همین ترکیب بازیگری به‌خودی‌خود برای دوستداران سینمای آمریکا بسیار کنجکاوبرانگیز است. حضور بازیگران محبوب و سوپراستارها در فیلم‌های سودربرگ در کنار فلسفه سینمایی وی، امری مسبوق به سابقه است اما حضور این سه بازیگر زن پیشکسوت و محبوب در کنار هم یکی از سورپرایزهای این فیلم در زمان نمایش و تولید بوده است.
از آنجایی‌که استیون سودربرگ معمولا جمع اضداد را به نمایش می‌گذارد و بسیاری المان‌های مخالف هم را کنار هم قرار می‌دهد، فیلم به دلایل گفته‌شده به همان اندازه تجربی است که به دلیل حضور بازیگران محبوب و فاکتورهای دیگر می‌تواند سرگرم‌کننده و تجاری باشد و این خود از هنرها و جذابیت‌های منحصربه‌فرد سودربرگ آمریکایی به شمار می‌آید که همواره شیشه و سنگ را کنار هم قرار می‌دهد! تم و محتوای درونی فیلم نیز از همین الگو پیروی می‌کند به‌گونه‌ای که در طول داستان با قصه بسیار ساده و شاید پیش‌پاافتاده‌ای روبرو هستیم که درعین‌حال به طرزی عجیب محتوای عمیق و فلسفی پیدا می‌کند و از آفرینش انسان تا هدف از زندگی، عشق، تولد و مرگ سخن به میان می‌آورد.
فیلم در ابتدا کمی سردرگُم است و زمان می‌برد تا ارتباط خود را با تماشاگر محکم کند، اما هرچه پیش می‌رود جذابیت ۴ شخصیت اصلی فیلم باعث همراهی و سمپاتی تماشاگر با قصه و کاراکترها می‌شود تا جایی که از میانه به بعد رها کردن سرنوشت شخصیت‌ها کاری غیرممکن به نظر می‌رسد و فینال کوبنده آن نیز تا حد زیادی می‌تواند در ارتباط تماشاگر با فیلم مؤثر باشد چرا که در تعریف فیلم خوب یکی از ویژگی‌های مهم داشتن پایان تأثیرگذار است و به گمان نگارنده، فیلم «بگذار هرچه می‌خواهند بگویند» از ویژگی پایان تأثیرگذار و کوبنده برخوردار است و از همین رو می‌تواند فیلم مقبول برای تماشاگران عام و خاص به‌حساب آید.
داستان فیلم به سیاق بسیاری از قصه‌های کلاسیک و آشنای سینما سفر چند دوست را به تصویر می‌کشد که در طول این سفر با ویژگی شخصیت‌های مختلف و تغییر و تحول برخی آشنا می‌شویم که این حس کشف و شهود و ماجراجویی که فیلمساز در همه آثار به‌خصوص این فیلم دنبال آن بوده از نقاط مثبت محسوب می‌شود، در عین‌حال فضای گفت‌وگومحور فیلم و دیالوگ‌های زیاد شخصیت‌ها در کنار لوکیشن محدود فیلم که عمده آن در یک کشتی مسافربری می‌گذرد شاید برای دوستدارن سینما که علاقه‌مند به آثار پر زدوخورد، پرلوکیشن و باشخصیت‌های متعدد باشد خوشایند نباشد.
در نهایت می‌توان گفت سی‌امین فیلم استیون سودربرگ در مقام کارگردان، فیلم‌بردار و تدوینگر اگرچه از جمله بهترین فیلم‌های کارنامه کاری او نیست و شاهکار به نظر نمی‌رسد، اما فیلمی است که می‌تواند برای سینمادوستان حرفه‌ای کلاس بازیگری و کارگردانی باشد و به‌نوعی زورآزمایی سودربرگ آمریکایی در مقام یک فیلمساز برجسته جهانی و برنده جشنواره فیلم کن به شمار می‌رود؛ ساخت فیلمی در دو هفته، با امکانات محدود و شخصیت‌های خاص و کم در کنار لوکیشن یک کشتی تجاری همان‌قدر که می‌تواند پرریسک و جذاب باشد، می‌توانست خطرناک و شکست‌خورده و کم تماشاگر از آب درآید. این در حالی است که سودربرگ در طول کارهای متعدد خود در جایگاه کارگردان و فیلمساز نشان داده که تا چه اندازه اهل خطر کردن و در عین حال موفق در پشت سر گذاشتن چالش‌ها است.
