مجله نماوا، سید احسان ضیافت
بازیگرانی که از مکتب تئاتر به سینما می‌آیند و یا به اصطلاح روان‌تر از «صحنه» راهی «تصویر» می‌شوند، همیشه جذاب بودند و در این مدیوم حرف‌های تازه‌ای برای گفتن دارند، به نحوی، اکثر بازیگرانی که در تئاتر مشغول فعالیت هستند، دغدغه تصویر هم دارند و اگر در فضای تئاتر برای خودشان صاحب سبک هم باشند، می‌خواهند که در عرصه تصویر هم توانایی های خود را به رخ بکشند. «تئاتری بودن» و روی صحنه «درخشیدن» برتری و فضیلت برای بازیگران این عرصه محسوب می‌شود. «مهدی حسینی‌نیا» بازیگر پنجاه ساله سینمای ایران است که در سال‌های اخیر بیشتر او را در قالب نقش‌های مکمل تماشا کردیم، بازیگری که در میان اهالی تئاتر شناخته شده و طی این سال‌ها با حضور در نمایش‌های مختلف ثابت کرده که بازیگر توانا و صاحب اندیشه‌ای است. «حسینی‌نیا» در فیلم‌های کارگردانان شناخته شده از جمله کمال تبریزی، سعید روستایی، اصغر فرهادی و روح‌الله حجازی در مقام بازیگر حضور داشته است اما اوج شکوفایی او در نخستین ساخته سینمایی محمد کارت بود. این بازیگر در «شنای پروانه» در کنار بازیگران مطرحی چون امیرآقایی، جواد عزتی و طناز طباطبایی در نقش «مصیب» که یکی از اصلی‌ترین شخصیت‌ها در فیلمنامه بود، حضور تاثیرگذاری داشت و با شکستن خود در نقش یک «لات» که متعلق به طبقه خاصی از جامعه است توانست ثابت کند که اگر کارگردانان سینمای ایران به او اعتماد کنند می‌تواند توانایی‌های خود را به درستی ارائه کند. شخصیتی که او نقشش را در «شنای پروانه» ایفا می‌کند، تاثیرگذار است و جزو کاراکترهای منفی است و در اوج درام و روایت قصه تاثیرگذار است. محمد کارت جزو کارگردانانی است که دغدغه دارد و به دلیل اشراف بر مستندسازی و نوع جهان بینی‌اش، اغلب برای انتخاب بازیگر برای فیلم‌هایش به سراغ تئاتری‌ها می‌رود و به همین دلیل یکی از اصلی‌ترین نقش‌های «شنای پروانه» را به حسینی‌نیا می‌سپرد و او هم با تکیه بر خلاقیت فردی و عقبه حضور بر صحنه تئاتر از این آزمون سربلند بیرون می‌آید.
«مهدی حسینی نیا» بازیگر توانایی است که قدر نادیده مانده است، نمی‌دانم به چه علتی در اکثر فیلم‌هایی که به سراغ‌اش می‌روند، در حد یکی دو سکانس حضور دارد در صورتی که پتانسیل و توانایی او فراتر از این است. او در سریال «سیاوش» در نقش مربی سیاوش حضورش مهم است؛ به واسطه فیزیک و چهره‌اش انتخاب درستی بوده و حضور پررنگی دارد. در فیلم «روز ششم» حجت قاسم‌زاده اصل در هیبت یک خلافکار باهوش در موقعیت‌های مختلف، توانایی‌های خود را به کار گرفته است تا بهترین در نوع خودش باشد و درخواست‌های کارگردان را اجرایی کند. در فیلم «مصلحت» در نقش یک روحانی حضورش به اندازه است و ادا و اصول در نمی‌آورد و از بازی‌های تکراری و کلیشه‌ای پرهیز می‌کند. «حسینی‌نیا» به واسطه حضورش در سینما و مدیوم تصویر کارنامه پرباری دارد اما بهترین حضورش در «شنای پروانه» بود که اگر این فیلم از ابتدا درست به اکران می‌رسید و سرنوشت جور دیگری رقم می‌خورد، کرونا ویروسی در کار نبود و این فیلم در اکران نوروزی سال گذشته روی پرده می‌رفت و سینماها رونق داشت، حسینی‌نیا بیشتر دیده می‌شد، بیشتر در میان مردم شناخته می‌شد، اما تقدیر این بازیگر به‌گونه دیگری رقم خورد اما او بازیگر پرتلاشی است و امیدوارم که دلسرد نشود و با قدرت در این مسیر ادامه دهد.
