مجله نماوا، ترجمه: علی افتخاری
در یک عصر شیفته جوانی، بازیگران مسنتر بخصوص زنان تقریباً از کار کنار گذاشته میشوند و به استراحت اجباری میروند؛ بنابراین، تماشای سریال کوتاه «داربی و جون» (Darby and Joan) با نقشآفرینی دو بازیگر کهنهکار، برایان براون و گرتا اسکاکی لذتبخش است.
براون، بازیگر ۷۵ ساله استرالیایی و اسکاکی، بازیگر بریتانیایی/ایتالیایی/استرالیایی ۶۳ ساله در نقشهای خود راحت هستند و هیچ تلاشی نمیکنند که خودشان را جوانتر نشان دهند. «داربی و جون» عبارتی است که برای توصیف یک زوج سالخورده شاد به کار میرود و دو ستاره جذاب در اینجا زوج خوبی را شکل میدهند – اگرچه در «داربی و جون» ساخته گلنیس رو و فیلیپ گوئن، از قبل همدیگر را نمیشناسند
این سریال کمدی معمایی که داستان آن در مکانهای دیدنی گلد کوست در استرالیا اتفاق میافتد، با جون کِرکهوپ (اسکاکی) شروع میشود که از بریتانیا به استرالیا آمده است تا درباره مرگ مرموز شوهرش تحقیق کند و سر دربیاورد او برای چه به بخش بیابانی استرالیا رفته بود، درحالیکه قرار بود در بارسلونا باشد.
جون در راه با جک داربی (براون)، پلیس بازنشسته و سگش دیزل برخورد میکند. جک که کاری ندارد تصمیم میگیرد به جون کمک کند تا رد شوهرش را بگیرد. جک یک مرد تنها و کمحرف است. برعکس او، جون که پرستار بازنشسته است، خیلی حرف میزند. او تمایل دارد به آدمها کمک کند و کنجکاو است معماهایی را که در راه با آن مواجه میشوند، حل کند. هر دو یک دختر بزرگ دارند و هر دو میخواهند از نگرانیها و جار و جنجال بچههای خود فاصله بگیرند. وقتی دختر جون از لندن میآید تا او را برگرداند، جون با صراحت مقاومت میکند و او را متهم میکند که از مادرش بهعنوان یک پرستار بچه رایگان استفاده میکند.
جون و جک به مبارزه با جرم و جنایت بهعنوان یک حرفه جایگزین نگاه نمیکنند، بلکه میخواهند مفید باشند. سن و سال آنها فرصتی در اختیارشان قرار میدهد که پلیسهای معمولی از آن بیبهره هستند و باعث میشود آدمها بهراحتی با آنها صحبت میکنند. جون و جک زیاد با هم یکی به دو میکنند و آشکارا با هم جور نیستند، اما واضح است بهمرور زمان به سمت هم کشیده میشوند.
آنها در سفر جادهای طولانی خود با همه جور آدمی روبرو میشوند – قاتلان، پلیسی حقهباز، یک موجسوار که رقیب حسودش او را به دردسر انداخته است، یک بچه گمشده مبتلا به اوتیسم- و نقاط قوت و ضعف دیگران را از نزدیک ارزیابی میکنند. آنها همچنین برای سالهای بعدی زندگی خود برنامهریزی میکنند.
اسکاکی پس از حدود چهار دهه حضور در صنعت سرگرمی بهخوبی میداند نقشهای اصلی برای زنان همسن او بسیار کم است. ستاره فیلمهایی چون «بلای سفید» (۱۹۸۷)، «بیگناه فرض میشود» (۱۹۹۰)، «بازیگر» (۱۹۹۲) و «اما» (۱۹۹۶) میگوید بازیگران زن مسنتر اغلب برای نقشهای مکمل همسر یا مادر انتخاب میشوند.
به همین دلیل وقتی فرصت بازی در یکی از دو نقش اصلی «داربی و جون» فراهم شد، او بلافاصله کار را پذیرفت.
اسکاکی میگوید: «دلیل اصلی که عاشق ایده این سریال کوتاه شدم این بود که میتوانستم در نقش زنی شصت و چند ساله با شخصیت کامل، کاملاً پخته و چندوجهی بازی کنم. در این سن و سال چنین فرصتی خیلی کم پیش میآید. بهویژه این که همه میدانیم خیلی از بازیگران زن وقتی از سالهای جوانی فاصله میگیرند – همین که ۳۵ سال را رد میکنند – بیشتر با پیشنهاد بازی در نقشهای کوتاه و فرعی که امتداد شخصیتهای اصلی هستند، مواجه میشوند. درواقع، برای بازیگران مسنتر، نقشها به دلیل دیدگاه محدود آدمها نسبت به گروه سنی ما یا علاقه محدود به وضعیت افراد در گروه سنی ما، محدود هستند.»
او توضیح میدهد: «شما دیگر بازیگر زن اصلی نیستید. شما معشوقه، همسر سابق یا مادر هستید و این نگرش، کاری را که برای انتقال آن شخصیت نیاز دارید محدود میکند. درحالیکه در این سریال من و برایان در نقشهای اصلی این امکان را داریم که ۳۶۰ درجه حرکت کنیم. به همین دلیل برای من بازی در نقش جون خیلی رهاییبخش بود. احساس کردم این کار جا دارد که ما بازیگوش باشیم و آدمهای مسنتری باشیم که میتوانند سربهسر هم بگذارند و کمی خوش بگذرانند.»
براون قبول دارد سالمندان مشتاق هستند بازتاب واقعی زندگی خود را روی صفحهنمایش ببینند.
او میگوید: «شاید سالها قبل فکر میکردید آدمی که مثلاً ۶۵ سال دارد، پیر است. حقیقت این است که این گروه سنی حالا خیلی سرزنده است و با شرایط کنار میآید. حالا به لحاظ جمعیتی، تعداد تماشاگران سالمند بیشتر شده است، بهویژه درمورد فیلمها – آدمهای بالای ۵۵ سال به سینما میروند و به مسائلی که به گروه سنی آنها مربوط میشود، علاقه دارند.»
براون و اسکاکی از اوایل دهه ۱۹۸۰ همدیگر را میشناسند، اگرچه به یاد نمیآورند چطور با هم آشنا شدند. آنها پیش از «داربی و جون» یک بار دیگر روی پرده با هم کار کردند: فیلم «پالم بیچ» (۲۰۱۹) به کارگردانی ریچل وارد که در آن در نقش یک زن و شوهر ظاهر شدند. همکاری تازه آنها مانند کار قبلی بر سالمندان، تجربیاتشان از زندگی و مسائلی که روی آنها تأثیر میگذارد، تمرکز دارد.
براون درباره روند خلق شخصیت جک قیافه ساختگی میگیرد و میگوید: «وقتی میگویند “حرکت”، فقط دهانم را باز میکردم و امیدوار بودم چیزی بیرون بیاید!»
اسکاکی میگوید: «این نظر برایان است. برای من خیلی فرق میکند، اما بهنوعی موفق شدیم روی یک صفحه با هم کار کنیم. درمورد شخصیت جون، من باید به این فکر میکردم که یک زن انگلیسی هستم که ناگهان خودم را در استرالیا میبینم، بدون برنامهریزی، واقعاً برخلاف میلم و در شرایط هولناک و درحالیکه ضربه روحی خوردهام.»
اسکاکی که از پدری ایتالیایی و مادری انگلیسی در شهر میلان به دنیا آمد و در پرث در استرالیای غربی بزرگ شد، ادامه میدهد: «جون بهآرامی چشمانش را باز میکند و چیزی را که در اطرافش است، میبیند. من با استرالیا خیلی آشنا هستم و از زمانی که در نوجوانی برای اولین بار به استرالیا نقل مکان کردم، این کشور تا حد زیادی بخشی از وجود من بوده است، اما برای بازی در نقش جون باید به این فکر میکردم که یک نفر ممکن است چه چیزی را متوجه شود که قبلاً ندیده است؛ بنابراین برای من سرگرمکننده بود.»
او میگوید: «معمولاً وقتی در استرالیا هستم، عادت دارم به شیوه استرالیایی پیش بروم و لهجه و نوع حرف زدنم را کمی تغییر بدهم، اما درمورد این کار باید دقت میکردم، بخصوص که نقش مقابل من را برایان بازی میکرد که خودش استرالیایی است. باید به لحن و ریتم حرف زدن او توجه میکردم و در عین حال انگلیسی میماندم.»
تعداد دیگری از بازیگران «داربی و جون» مانند براون و اسکاکی در سن خاص هستند – استیو بیسلی، کِری آرمسترانگ، هدر میچل، جان واترز و پیتر اوبراین ازجمله بازیگرانی هستند که در اپیزودهای مختلف سریال نقشآفرینی میکنند.
کلر تانکین و دیوید هانام، تهیهکنندگان اجرایی سریال هشت اپیزودی «داربی و جون» که اوت ۲۰۲۲ از ایکورن تیوی پخش شد، ارتباط بین بازیگران سالمند را بخشی از ساختار پروژه میدانند.
تانکین میگوید: «خیلی از بازیگرانی که در اینجا با برایان و گرتا کار کردند، افرادی هستند که دهههاست همدیگر میشناسند. آنها این مجموعه کار و این روابط را به داستان آورند که خیلی قابل توجه است.»
هانام میگوید دیدن براون و بیسلی در یک صحنه احساسی اشک او را درآورد. «آن اپیزود تا حد زیادی درباره آسیبپذیری مردان است، چیزی که خیلی اشتیاق داشتیم آن را کند و کاو کنیم تا جنبه دیگر نمونه یک مرد استرالیایی را نشان دهیم. با این که سریال ما خیلی منطقهای و خیلی گرم است، میخواستیم خیلی هم معاصر باشد.»
اسکاکی از «داربی و جون» بهعنوان «یک ماجراجویی رازآلود» یاد میکند که در آن دو شخصیت اصلی با موقعیتهای مختلف روبرو میشوند. او میگوید: «جک و جون در این داستان در موقعیتهای زیادی قرار میگیرند که آنها را وادار به تصمیمگیری میکند؛ و تماشای آن جالب است چون هر دو انگیزه زیادی دارند. این چیزی است که ما اغلب در تصویری که از شخصیتهای مسنتر ارائه میشود، نمیبینیم.»
اسکاکی در بسیاری از تولیدات استرالیایی بازی کرده، اما با تولیدات هالیوودی موفقیتهای بینالمللی را تجربه کرده است، ازجمله در «اما» با گوئینت پالترو، در «بیگناه فرض میشود» با هریسون فورد و در «بازیگر» با وینسنت دونافریو که چهار سال با او در ارتباط بود.
او و دونافریو از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۳ با هم زندگی میکردند و یک دختر دارند: لیلا جرج، بازیگر که حالا ۳۱ دارد. اسکاکی همچنین در مقطعی مادرزن شان پن بود که جرج از ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲ همسر او بود.
با وجود موفقیتهای اسکاکی و پیوند او با هالیوود، این بازیگر میگوید تجربهاش در تولیدات استرالیایی از همه بهتر است. او با سبک زندگی هالیوودی میانهای ندارد، بنابراین بیشتر وقت خود را بین استرالیا، بریتانیا و زادگاهش ایتالیا میگذراند.
اسکاکی میگوید: «من عوامل تولید استرالیایی را بیشتر از همه دوست دارم، چون خیلی آرام و دموکرات هستند. استرالیاییها دوست دارند با همهچیز کیف کنند، چیزی که به آن نیاز دارید، بهخصوص وقتی باید ساعتهای طولانی سر صحنه فیلمبرداری حضور داشته باشید.»
او ادامه میدهد: «کار در استرالیا به من آرامش میدهد، چون برخلاف هالیوود، جاهطلبی بر صنعت غالب نیست. در هالیوود همه دست پیش را میگیرند. همهچیز به جایگاه شما بستگی دارد. همه نگران تصویری هستند که از خود نشان میدهند و اغلب بهشدت تلاش میکنند وانمود کنند مهمتر از چیزی هستند که در واقعیت هستند. شما نمیبینید چه کسی درست مقابل شما ایستاده است، چون خیلی نگران تأثیری هستید که بر جای میگذارید. من احساس میکنم استرالیا به نسبت هالیوود از اینهمه تظاهر دور است.»
برای براون نیز زندگی و کار در استرالیا راحتتر است. او در دهه ۱۹۸۰ نهفقط برای فیلمهایی مانند «Breaker Morant»، «اف/ایکس» و «کاکتیل» در سطح بینالمللی توجهات را به خود جلب کرد، بلکه بهعنوان بازیگر مورد علاقه نانسی ریگان، بانوی اول آمریکا، تیتر اخبار را به خود اختصاص میداد.
درنهایت، براون و همسرش، ریچل وارد (مدل و بعدها ستاره سینما و تلویزیون و همبازی او در سریال محبوب «پرندگان خارزار») لس آنجلس را ترک کردند تا به استرالیا برگردند. براون میگوید: «من به خاطر تمام اتفاقاتی که در لس آنجلس برایم افتاد، خیلی سپاسگزار بودم، اما آنجا خانه نبود و ریچل همیشه با هالیوود مشکل داشت. من از این که بچهدار شدم خیلی خوشحال بودم و وقتی این اتفاق افتاد خیلی راحت تصمیم گرفتیم برگردیم و بچهها را در اینجا بزرگ کنیم.»
وارد علاقهای نداشت نقش جون را در مقابل همسرش بازی کند. براون میگوید: «او از ۲۰، ۲۵ سال گذشته کارگردانی میکند و وقتی روی این سریال کار میکردیم در حال کارگردانی سریالی برای دیزنی بود که در استرالیا تصویربرداری شد.»
براون با حدود ۵۰ سال فعالیت حرفهای و حضور در بیش از ۸۰ کار سینمایی و تلویزیونی، به سازندگان سریال پیشنهاد کرد نقش جون را اسکاکی بازی کند. او میگوید: «من و گرتا چند سال پیش با در استرالیا با هم در فیلمی کار کردیم و وقتی مسئله بازی در “داربی و جون” مطرح شد، به تهیهکنندگان پیشنهاد دادم اگر بتوانند گرتا را داشته باشند، عالی میشود.»
درنهایت این اتفاق افتاد و «داربی و جون» به یک اتفاق کاری بسیار خوشایند برای اسکاکی و براون تبدیل شد. سریال از جهات دیگر نیز خلاف انتظارات عمل میکند. این واقعیت که بیشتر رازهای داستانهای اپیزودی متأثر از قتل نیست، یک حس نسبتاً ملایم به پروژه داده است. لوکیشنها فقط سواحل عادی و بخش بیابانی و دور از دریای استرالیا نیستند. فضای سبز مناطق داخلی گلد کوست به همراه مزارع موز و نیشکر دیگر لوکیشنهای سریال را شکل میدهند.
تانکین میگوید: «بهنوعی در ضدیت با فیلم “بیدار شدن در وحشت” است. این چشمانداز، بیشتر رستگاری را تداعی میکند تا گوتیک استرالیایی.»
اسکاکی به همان اندازه شیفته مناظر سریال شد. او میگوید: «واقعاً برای من جالب بود، چون ابتدا به خودم گفتم، “اوه نه! دوباره برایان؟!” بعد که نتیجه کار را دیدم، گفتم، “خب، ظاهراً من واقعاً کوئینزلند را نمیشناسم…”»
منبع: سیدنی مورنینگ هرالد، ناین، بوستون هرالد
تماشای آنلاین سریال «داربی و جون» در نماوا