هیچ فیلم و داستان مهیج، توهم‌زا و پاپ-پانک خیالی دیگری نمی‌توانست به اندازه ما زامبی‌های کوچک هستیم We Are Little Zombies اثر ماکوتو ناگاهیسا تأثیرگذار و هوشمند باشد. اولین ساخته مبتکرانه و پرانرژی این کارگردان رتبه بالایی در زمینه اختراعات تصویری و روایی دارد؛ می‌توان این فیلم را فرزند معنوی ریچارد لستر و یک دختر ژاپنی متصور شد. ماجراهای عجیب و غریب چهار نوجوان ۱۳ ساله (که هیچ حسی در صورت‌هایشان دیده نمی‌شود) پس از یتیم شدن ناگهانی‌شان، شباهت با یکدیگر و کمبود احساساتی که در حال تجربه آن هستند به تصویر کشیده شده است. بازسازی تصورات قدیمی «مراحل غم و اندوه» در یک بازی ویدئویی با ۱۳ مرحله متغیر به نمایش در می‌آید که با بازی‌های کوچک و اکتشافات جانبی کامل می‌شود. اگر هر مرحله کمی دیوانه‌وار و نامناسب به‌نظر برسد (مثل تعریف اشتباهی که از «غم» ارائه شده) می‌تواند به شکل بینشی سخاوتمندانه در روند سوگواری تفسیر شود: چه کسی در میان ما باور دارد که پس از محروم شدن از چیزی توانسته به درستی سوگواری کند؟
همچنین بخوانید:
معرفی و نقد او فردا می میرد She Dies Tomorrow – وحشت مسری در دنیایی شبیه امروز
قطعا هیکاری کوچک (با بازی کیتا نینومیا) چنین تصوری ندارد. هیکاری یک بچه مدرسه‌ای جدی است که با اولین نسخه کنسول بازی پلاستیکی‌اش مشغول شده است. او یک ضدقهرمان جذاب است و مشاهدات کنایه‌آمیزش را با استفاده از یک فایل صوتی رو به دوربین و از پشت شیشه عینک ضخیمی که دارد پیامش را می‌رساند. عینک او (مثل بسیاری چیزهای دیگر در این فیلم) بسیار قدیمی است، اما او زیر بار جراحی لیزر نمی‌رود چون «واقعیت احمقانه است» و می‌تواند مبهم نیز باشد. والدین هیکاری به تازگی در یک تصادف اتوبوس فوت کرده‌اند و پیش از هر چیز این حقیقت که او قادر به گریه کردن نیست، باعث آزارش شده است. اما کمی بعد در مراسم مرده سوزی و هنگام ملاقات دوستان جدید که شباهت زیادی با او دارند، این اختلال احساسی زامبی-گونه به یک نقطه قوت و باعث افتخار او می‌شود.
سه کودک دیگر که همزمان در مراسم مرده سوزی و خاکسپاری والدین‌شان حضور دارند نیز این درد را تحمل می‌کنند. در ادامه داستان‌های آنها نیز برای ما روشن خواهد شد.
این چهار کودک در کنار هم مثل هر نوجوان هیچ‌گرای (Nihilis) دیگری، یک گروه موسیقی تشکیل دادند. هیکاری به خواننده گروه تبدیل می‌شود و از کنسول بازی جیبی او برای ساخت ملودی اولین قطعه موفق آنها استفاده می‌شود. ایشی (با بازی ساتوشی میزونو) تپل که ذات مهربانی دارد و والدینش در یک حادثه آتش‌سوزی جان باخته‌اند، نوازنده پرکاشن می‌شود. تاکمورا (با بازی موندو اکومورا) ریز اندام و مبتلا به جنون دزدی که والدین سوءاستفاده‌گر او خودکشی کردند، به نوازنده گیتار تبدیل می‌شود. ایکوکو (با بازی سنا ناکاجیما) تنها دختر گروه نوازنده ارگ می‌شود. معلم پیانوی وسواسی ایکوکو پدر و مادر او را به قتل رساند.
هیروآکی تاکدا فیلم‌بردار موفق به حفظ جایگاهش در مسیر پرپیچ روایت دیوانه‌وار ناگاهیسا می‌شود. کادربندی‌های بدیع و سرخوشانه او تصاویر هندسی در بالای سر بچه‌ها ایجاد می‌کند که هر کدام به صورت تکی در یک پلتفرم بازی و صحنه‌های گیج‌کننده دیده می‌شوند و دوربین شبیه یک آدم مست دور آنها تلوتلو می‌خورد. حتی کارهای پیش پا افتاده آنها با نگاه عجیب‌شان پانکی شده است، مثل تصویر هیکاری که مشغول نوشیدن آب پرتقال است و از زاویه دیده نوشیدنی‌اش دیده می‌شود.
ما زامبی‌های کوچک هستیم We Are Little Zombies گستاخ بودنش نسبت به زندگی، مرگ، خانواده و افراد مشهور را با صدای بلند اعلام می‌کند، اما معتقد است که این بچه‌ها می‌توانند از شرایط غمناکی که ناگهان پیش آمده، راهی برای رشد و گذر از این مرحله درون یکدیگر پیدا کنند. همچنین به قدرت شفابخشی فرهنگ یک بار مصرف پاپ ایمان دارد.
در کل این فیلم خرد مبتنی بر مکتب ذن وجود دارد: نه چیزهای خوب مثل دوستی، خانواده و خانه و نه چیزهای بد مثل تنهایی، جدایی و غم برای همیشه باقی نمی‌مانند. احتمالا فقط تم‌های موسیقی مختلف فیلم که مدام در سرمان تکرار می‌شوند، دوام بیشتری دارند.
این مقاله برگرفته از نوشته جسیکا کیانگ در سایت variety.com است.
نظر سایر منتقدان درباره این فیلم چیست؟
جو بلسینگ | The Playlist
ما زامبی‌های کوچک هستیم We Are Little Zombies بیشتر درباره سبک است تا داستان. ماکوتو ناگاهیسا یک شاهکار تصویری ارائه داده که در مجموعه تصاویر جالبی در حال حرکت است.
ریچارد ویتیکر | The Austin Chronicle
فیلم‌نامه ناگاهیسا این شجاعت را دارد که پوچ‌گرایی واقعی را در آغوش بگیرد: نه خودخواهی و نه تنزل پوچی، بلکه تعهد خالص به صدای قلب شماست که می‌گوید دنیا بی‌معنی است و این یک ویژگی محسوب می‌شود. شاید این زامبی‌ها در یک زباله‌دانی مشغول رقصیدن باشند، اما حداقل مشغول رقص هستند.
راجر مور | Movie Nation
ما زامبی‌های کوچک هستیم We Are Little Zombies یکی از سرگرم‌کننده‌ترین چیزهایی است که بعد از سوشی، سرآشپز آهنین Iron Chef و مزدا میاتا از ژاپن آمده است.
دیوید ارلیش | Indiewire
تمام چیزی که می‌توان با قطعیت گفت این است که زامبی‌های کوچک این فیلم به روشی زندگی می‌کنند که بیشتر بزرگسالان مسیر و توانایی تصور کردنش را هم گم کرده‌اند. این شخصیت‌ها دست به هر بازی مجنون‌واری که بزنند، روش لایواکشن و پر پیچ‌وخم ناگاهیسا اوقات لذت‌بخشی برای تماشاچی‌هایش فراهم می‌کند.
