تاثیرگذار، پیچیده، جنجال‌برانگیز، جذاب و منحصربه‌فرد. این صفات تنها بخشی از صفات بارز آثار لارس فون تریه است. این فیلمساز دانمارکی با هر فیلم خود، ایده‌های جدید و نامتعارفش را به نمایش می‌گذارد. فون تریه چه با استفاده از دوربین دیجیتال معمولی و یا انتخاب بدترین لوکیشن روی زمین و یا نمایش جنبه‌‌های ماورالطبیعه در فیلم‌هایش، خود را به چالش می‌کشد.
همچنین بخوانید:
رتبه‌بندی همه فیلم های وس اندرسن از بدترین تا بهترین
اروپا Europa
«اروپا» سومین فیلم سینمایی ساخته فون تریه و آخرین فیلم از سه‌گانه «اروپا» است. داستان آن در مورد مرد آمریکایی جوانی است که امید دارد شادی و خوشبختی را به آلمان پس از جنگ جهانی دوم ببرد. او عاشق زنی اغواگر و در نهایت درگیر توطئه‌ای از طرف طرفداران هیتلر می‌شود. با این‌حال مثل همیشه این اثر فون تریه نیز غیرقابل پیش‌بینی است. تمام صحنه‌های فیلم سیاه و سفید و با اندکی رنگ در آن فیلم‌برداری شده است که حس‌وحال سورئالی به فیلم داده است.
نیمفومانیاک Nymphomaniac
در پس صحنه‌های معاشقه فیلم «نیمفومانیاک» پیامی پیچیده در مورد رابطه، عشق، غم و تصمیم‌های ما وجود دارد. داستان در مورد زنی به نام جو است که تجربه رابطه‌های مختلفش را بازگو می‌کند. این داستان ناراحت‌کننده یکی از جنجال‌برانگیزترین و در عین‌حال یکی از قوی‌ترین ساخته‌های فون تریه است که سوالاتی در مورد ذات انسان را برمی‌انگیزد.
مالیخولیا Melancholia
در «مالیخولیا» بیش از آثار دیگر فون تریه می‌توان تاثیر زندگی شخصی او را دید. در «مالیخولیا» دنیا به پایان خود نزدیک می‌شود و دو خواهر برخلاف اختلافات زیادی که با هم دارند، مجبورند زمانی را با هم بگذرانند. در این مدت یکی از آن‌ها دچار فروپاشی روانی می‌شود و دیگری سعی می‌کنند با آرام کردن اوضاع، خود را برای آمدن این فاجعه آماده کند. این فیلم که براساس تجربه شخصی این فیلمساز و درگیریش با افسردگی ساخته شده است نشان می‌دهد که در هنگام سختی‌ها کسانی که درگیر مشکلات روانی هستند می‌توانند موثرترین عامل برای آٰرام نگه داشتن بقیه باشند.
پادشاهی The Kingdom
مجموعه تلویزیونی کوتاه به نام «پادشاهی» در بین طرفدارانش بسیار محبوب شد تا جایی که فون تریه دو فیلم بلند ۵ ساعته براساس این مجموعه تلویزیونی، برای مخاطبین انگلیسی زبان خود ساخت. این فیلم‌ها که با نام Riget شناخته می‌شود در مورد ماجراهای ماورالطبیعه است که در یک بیمارستان اتفاق می‌افتد. فون تریه از شوخ‌طبعی زیرکانه خود در روایت داستان‌های فیلم استفاده کرده است. این فیلم که یکی از ساخته‌های جنجال‌برانگیز فون تریه و نشان‌گر سبک فیلم‌سازی او است، منطق علم را زیر سوال می‌برد.
رقصنده در تاریکی Dancer in the Dark
با وجود اختلافات زیاد بین این کارگردان و بیورک، ستاره این فیلم، «رقصنده در تاریکی» مثال خوبی برای رسیدن به بهترین نتیجه با وجود مشکلات زیاد است. این فیلم که برنده جایزه نخل طلایی جشنواره فیلم کن شد، فیلم درام موزیکالی است که داستان مهاجرت زنی اهل چک، در آستانه نابینایی به همراه پسرش به آمریکا را روایت می‌کند. «رقصنده در تاریکی» با همان سبک فیلم «دگما ۹۵» و با دوربین‌های دستی فیلم‌برداری شده است، و همین موضوع باعث تاثیرگذاری بیشتر داستان فیلم و مخصوصا پایان ناراحت‌کننده آن، شده است.
ضدمسیح Antichrist
فون تریه با «ضدمسیح» ساختن فیلمی در ژانری کاملا متفاوت را تجربه کرد. این فیلم ترسناک در مورد پدر و مادری است که مرگ فرزندشان تاثیر شدید و عجیبی روی هر دو آن‌ها می‌گذارد. خشونت، وحشی‌گری و آسیب‌های روانی از ویژگی‌های بارز این فیلم است. فون تریه این فیلم را در زمانی ساخت که هنوز با بیماری افسردگی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. شارلوت گنسبور برای بازی در این فیلم جنجال‌برانگیز، برنده جایزه بهترین بازیگر زن از جشنواره فیلم کن در سال ۲۰۰۹ شد. نقدهایی که به این فیلم وارد شد هیچ‌کدام در مورد استعداد فوق‌العاده این کارگردان در فیلم‌سازی نبود، بلکه در مورد موضوع حساسی بود که فیلم به آن پرداخته است.
شکستن امواج Breaking the Waves
بسیاری «شکستن امواج» را بهترین ساخته فون تریه تا امروز می‌دانند. این فیلم نه تنها برای استعداد کارگردانش، بلکه برای بازی فوق‌العاده بازیگر نقش اصلی، امیلی واتسون، مورد تمجید منتقدان قرار گرفت. فون تریه این فیلم را نیز با تاثیر از واقع‌گرایی خاص «دگما ۹۵» ساخت. این فیلم داستان زنی مذهبی را روایت می‌کند که زندگی زناشوییش پس از تصادف همسرش و ناتوانایی جسمی او، دچار مشکل می‌شود. فون تریه در این فیلم پرسش‌هایی در مورد رابطه، مذهب و ناامیدی را مطرح می‌کند.
داگویل Dogville
نظر‌های بسیار متفاوتی در مورد این فیلم وجود دارد. برخی سبک فیلم‌برداری «داگویل» را بی‌معنی و برخی آن را روشی فوق‌العاده برای درگیر کردن بیشتر مخاطب با داستان می‌دانند. فون تریه با الهام از عناصر سبک تئاتر برشتین، نه تنها تکنیکی نو برای فیلم‌برداری، بلکه روشی جدید برای گرفتن عکس‌العملی متفاوت از بیننده را امتحان می‌کند. «داگویل» در مورد داستان زنی است که برای پنهان شدن از دست گروهی خلاف‌کار، مجبور است خواسته‌های مردم شهر کوچکی که در آن است را عملی کند.
این مطلب از نوشته پائولا زامورانا در سایت The Culture Trip گرفته شده است.
