امسال هم به‌مانند سال‌های پیش لحظه‌به‌لحظه جشنواره فیلم فجر را برای کاربران بلاگ نماوا لحظه‌به‌لحظه پوشش دادیم و همه تلاشمان را کردیم تا با همکاری نویسندگان مختلف بخش سینمای ایران با دیدگاه‌های مختلف و صدالبته سلایق مختلف همه فیلم‌های مهم این دوره از جشنواره را هم نقد و بررسی و معرفی کنیم. در انتها و پس از اختتامیه و اعلام نتایج آرای هیئت‌داوران خالی از لطف نیست که جمع‌بندی هر یک از چهار نویسنده و منتقد بلاگ نماوا را مرور کنیم و جویا انتخاب‌های آن‌ها بشویم.
مدیسا مهراب پور
سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر در حالی به پایان رسید که روی پرده کم‌وبیش، سوت‌وکور بود اما حواشی مختلفی را از سر گذراند. از تحریم‌ها که دوقطبی ایجاد کردند تا حرف‌های جنجالی در نشست‌های خبری. با حضور کلی فیلم خنثی، فضای جشنواره امسال اما شدیدا ملتهب بود.
هم تماشاگران احساساتی و عصبانی بودند، هم فضای جشنواره شدیدا مسموم. هرچند هیئت‌داوران متنوع و سینمایی بودند اما ردپای دولت در سازمان‌دهی جشنواره قابل‌ردیابی بود. خصوصا در جوسازی منفی و بایکوت «خروج». فجر ۳۸ برخلاف ظاهر خنثی، اما در دل خود پر از تناقض، ضدیت، جدل، دوقطبی‌گری، عصبانیت و واهمه بود. از همه سو.
بهترین فیلم (به ترتیب): «درخت گردو» یک تراژدی تاریخی تمام‌عیار و ضد جنگ‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران.
«پوست» یک میستری/هارور قابل‌توجه، برآمده از افسانه‌های قدیمی که شرقی و اصیل است. از دو جوان «این‌کاره» که شم فیلم‌سازی‌شان برآمده از خواستگاه، غریزه و البته دانش ژانریک است.
بهترین فیلمنامه: «درخت گردو»
«من می‌ترسم»
بهترین کارگردانی: بهمن و بهرام ارک
محمدحسین مهدویان
بهترین بازیگر مرد: پیمان معادی
روح‌الله زمانی (خورشید)
بهترین بازیگر زن: نداریم!
پدیده جشنواره: جواد عزتی که با چهار بازی جدی و ویژه در جشنواره حاضر بود ولی باز هم نادیده گرفته شد.
جایزه سردار سلیمانی: «خروج» برای قهرمان شورشی درجه یکش: رحمت کهن‌سال و برای اینکه هرچه باشد، اولین جایزه سردار سلیمانی به دستان ابراهیم حاتمی کیا برسد.
ساناز رمضانی
جشنواره سی و هشتم، یکی از سردترین و بی‌روح‌ترین جشنواره‌های چند دوره گذشته بود. سینمای اجتماعی و نمایش عریان خشونت، جای تفاوت، خلاقیت و نوآوری را گرفته بود. درحالی‌که مسعود کیمیایی و ابراهیم حاتمی کیا هیچ‌کدام اثری درخور و قابل‌تأمل ارائه نکردند. فیلم‌سازان جوان هم برخلاف سال‌های گذشته، به‌جای آنکه دنبال سینمای شخصی و جهان داستانی خود بگردند، با الگوهای امتحان پس داده در حاشیه امنیت حرکت کردند و شگفتی چندانی در جشنواره نداشتیم.
بااین‌حال، انتخاب‌های من در این دوره از جشنواره به شرح زیر است:
بهترین فیلم – درخت گردو (سید مصطفی احمدی)
بهترین فیلمنامه – محمد کارت، حسین دوماری و پدرام پورامیری (شنای پروانه)
بهترین بازیگر زن – مریم مقدم (قصیده گاو سپید)
بهترین بازیگر مرد- پیمان معادی (درخت گردو)
بهترین بازیگر مکمل مرد– جواد عزتی (آتابای)
بهترین بازیگر مکمل زن– پانته‌آ بهرام (شنای پروانه)
پدیده جشنواره– فیلم تومان به کارگردانی مرتضی فرشباف و بازیگران آن
بهزاد وفا خواه
بهترین فیلم: «تومان»
و بعد: «شنای پروانه» و «آتابای»
بهترین کارگردانی: مرتضی فرشباف برای «تومان»
بهترین فیلمنامه: محمد کارت، حسین دوماری و پدرام پورامیری برای «شنای پروانه»
بهترین بازیگر نقش اول مرد: جواد عزتی برای «شنای پروانه»
و بعد میر سعید مولویان برای «تومان»، فرامرز قریبیان برای «خروج» و هادی حجازی‌فر برای «آتابای»
بهترین بازیگر نقش اول زن: مریم مقدم برای «قصیده گاو سفید»
بهترین بازیگر نقش مکمل مرد: بابک کریمی برای «سینما شهر قصه»
بهترین بازیگر نقش مکمل زن: باران کوثری برای «عامه‌پسند»
بهترین فیلم‌برداری: مرتضی نجفی برای «تومان»
پدیده جشنواره: گروه بچه‌های فیلم مجید مجیدی
بدترین سکانس: سکانس گفتگوی زن و مرد فیلم سینما شهر قصه با ناصر تقوایی که نه از لحاظ زمانی به محدوده زمانی فیلم می‌خورد و نه اجرای درستی دارد و نه افشین هاشمی شباهتی به ناصر تقوایی پیدا کرده.
بدترین بازی: حسن معجونی به نقش ارمنی کراواتی در «آبادان یازده شصت» ترکیبی از بازی و طراحی نقش
بدترین فیلم: سینما شهر قصه
بهترین لحظات و سکانس‌های جشنواره: سکانس آتش زدن تایر در «آتابای» و کلا همه سکانس‌های دونفره‌ی بین یحیی و کاظم در این فیلم
سکانس جستجوی قبر با نور موبایل در فیلم «تومان»
تمام لحظات قبل و بعد از شرط‌بندی در «تومان»
پیاده‌روی پرستار و پسر نوجوان فیلم «ابر بارانش گرفته» و حرف‌های این پسر نوجوان
هر کلوزآپی از فرامرز قریبیان در «خروج»
حمید حسینی
وفادارترین فصل هرساله سینمای ایران، جشنواره فیلم فجر امسال هم با کلی ناامیدی و دلسردی به پایان رسید. جشنواره‌ای که اگر حواستان نبود ممکن بود استاندارد فیلم خوب و بد را برای شما جابه‌جا کند به طوری که بعد از دیدن دو فیلم ضعیف اگر یک فیلم معمولی می‌دیدید به درگاه الهی سجده شکر به جای می‌آوردید.
نظر این بنده حقیر
بهترین بازیگر نقش اول مرد: پیمان معادی
بهترین بازیگر نقش اول زن: هانیه توسلی
بهترین بازیگر مکمل مرد: امیر آقایی
بهترین بازیگر مکمل زن: طناز طباطبایی
بهترین فیلم: درخت گردو
بهترین فیلمنامه: شنای پروانه
بدترین فیلمنامه: پسر کشی
بدترین بازیگر: نازنین احمدی
بدترین فیلم: تعارض
پدیده: فیلم آن شب
ناامید کننده‌تر از ده روز حضور در جشنواره امسال و دیدن ماکزیمم پنج فیلم قابل قبول در بین سی و سه اثر، اعلام نامزدهای هر بخش و انتخاب های عجیبی بود که انسان را به شک و فکری عجیب فرو می‌برد: که چگونه اینگونه شد؟!
