نقد و معرفی اِما Emma – یک داستان شوخ، هوشمند و رمانتیک از کتاب جین آستن

راز جین آستن این است که شخصیت‌های داستان‌‌هایش نسبت به نقص‌ها و کمبودهایشان بی‌توجه هستند. خجالت کُشنده‌ای که پس از آگاهی نسبت به خطاها و آسیب‌هایی که به دیگران زده‌اند و بعد به هر دری می‌زنند تا آن را جبران کنند، درام داستان را شکل می‌دهد. شکست در این تلاش مذبوحانه باعث شده بسیاری از اقتباس‌های اخیر از آثار آستن از خط خارج شوند؛ به همین دلیل است که نسخه غرور و تعصب Pride and Prejudice محصول ۲۰۰۵ که منقلب شدن لیزی نسبت به خودش و رفتارهایش را نادیده گرفت، باعث شد برخی این فیلم را دوست نداشته باشند.
با این حال اِما Emma ساختهٔ دلپذیر آتمن دا وایلد که روایت خنده‌دار رمان محصول ۱۸۱۵ است این طور نیست. اِما وودهاوس (آنیا تیلور-جوی) دختر جوانی از یک خانواده ثروتمند بوده و در دهکده کوچکی که زندگی می‌کند بسیار محبوب و شناخته‌شده است. او به نوعی فضول محله هم هست و نسبت به جرج نایتلی (جانی فلین) که همسایه و در ظاهر دوست اوست، رفتارهای خاصی دارد.

همچنین بخوانید:
نقد فیلم Ride Like a Girl – روایتی واقعی از دختری سوارکار

اِما در ۲۱ سالگی مطمئن است که بهتر و بیشتر از بقیه می‌داند و تصمیم می‌گیرد بین دوست و آشناها پیوند برقرار کند. مثلا، اِما تصمیم می‌گیرد که هریت اسمیت (میا گاث) که کمی رفتارهای بچه‌گانه دارد، زیاد بالغانه رفتار نمی‌کند اما بسیار وفادار است، همسر مناسبی برای التون (جاش اوکانر) خواهد بود. همچنین، نظر اِما این است که فرانک چرچیل (کلوم ترنر) مرموز یک سرگرمی عاشقانه جدید برای او خواهد بود که می‌تواند با جواب منفی که به او می‌دهد، ضدحال اساسی برای فرانک باشد. 
همان‌طور که متوجه شده‌اید، اِما تصور می‌کند که همه چیز را می‌داند و این موضوعی است که تیلور-جوی به خوبی از پس آن بر می‌آید. ممکن است هنوز او را در نقش توماسین شیطانی جادوگر The Witch بشناسیم، درک او از وضعیت اجتماعی و خانوادگی، هم جینا گری در پیکی بلایندر Peaky Blinders و هم لیلی در تروبردز Thoroughbreds را به‌یاد می‌آورد. او در نقش خانم وودهاوس جوان به خوبی تکبر یک دختر نازپرورده را با مهربانی‌‌هایش به‌عنوان یک دوست واقعی، به نمایش می‌گذارد. 

اِما یک نقش متعادل است. او بدجنسی‌های خودش را دارد، اما وقتی صحبت از عشق و علاقه و روابط اجتماعی پیش می‌آید، به خوبی می‌داند که در این زمینه باهوش است. این موضوعی است که در آثار آستن معمولا همیشه درهم‌تنیده می‌شوند. اِما جذاب، تحصیل‌کرده و زیباست (تمام معیارهای خوب در دنیای خودش)، اما از طرفی یک آدم خودنماست که نمی‌تواند نقاط ضعفش را ببیند. چون تیلور-جوی پس از علاقه‌مند شدن تماشاچی نسبت به این شخصیت، از نفرت‌انگیز کردن اِما ترسی ندارد، فیلم اوج می‌گیرد. همین موضوع باعث می‌شود که داستان دربارهٔ توبیخ نباشد، بلکه یک داستان آگاهی‌بخش شود: در آخر، کمک‌های او با خودپسندی خودش لکه‌دار می‌شوند، اما او می‌تواند با کارهای خوبش بدی‌ها را جبران کند. 
دا وایلد کارگردان و النور کاتن فیلم‌نامه‌نویس متوجه اهمیت این موضوع هستند که هیچ چیز از داستان را به روز رسانی نکنند. کتاب اِما Emma به‌خاطر جهانی‌بودنش توانسته بیش از دو دهه اثرگذاری‌اش را حفظ کند، اما چیزی که به‌خصوص در آن دوران، این داستان را اِما Emma می‌کند، جزئیات کوچکی است که برای خواننده‌های کتاب اصلی آشنا هستند.

کارگردان این جزئیات را حفظ کرده اما گرفتار زیبایی‌های خانه‌های وودهاوس و نایتلی نشده است. شاید تقارن خانه‌های مسکونی موجب آرامش چشم و ذهن شود، اما تأثیری در آرام کردن پدر اِما (بیل نای) که مدام نگران مرگ ناشی از یک سرماخوردگی ناچیز است و دچار وحشت می‌شود، ندارد. این یک طنز شهودی است که دا ویلدا در آن مهارت دارد، اما طنز داستان همین‌جا تمام نمی‌شود. التون مضحک با بازی اوکانر مظهر شکوه و خودمهم‌پنداری است که یک‌شبه به‌دست آمده است. بیوه بیتس پرهیاهو و پرحرف با بازی میراندا هارت هم خنده‌دار است و هم تا حدودی فرسایشی. 
با این حال، انرژی که بین تیلور-جو و فلین وجود دارد، درخشش اصلی داستان را به‌وجود آورده است. آستن عاشق این بود که احساسات پرشور را به تدریج برای مخاطبش، و نه زوج داستان، آشکار کند و نیت پشت این موضوع در آن زمان، بسیار سرگرم‌کننده‌تر از حال حاضر بود. اِما را هم مثل نایتلی می‌بینیم که خشمگین می‌شود اما این موضوع باعث نمی‌شود از او فاصله بگیریم. این فیلم همان‌طور که از آستن انتظار می‌رود، یک اثر شوخ، پیچیده، هوشمندانه و بسیار رمانتیک است.

این مقاله برگرفته از نوشته ریچارد ویتاکر در سایت austinchronicle.com است.

نظر سایر منتقدان درباره این فیلم چیست؟

جوانا شنلر | The Globe and Mail

اگر مخاطبان از تمام سن‌ها بتوانند با اِما Emma ارتباط بگیرند، ما واقعا خوش‌شانس هستیم.

موریا مکدونالد | The Seattle Times

فیلم اِما Emma هم یک ادای دین دوست‌داشتنی به آستن و هم ستایش مد و هنرهای تزئینی به‌حساب می‌آید.

راجر مور | Movie Nation

نمی‌توان گفت این فیلم بهترین نسخه از کتاب اِما Emma است، اما دا وایلد، بازیگر نقش اول و تیم تولید او موفق به تولید نسخه‌ای تازه و مدرن از این داستان تاریخی و با جزئیات شده‌اند.